1Ich will äich aba, lebi Breda, nit in Unwisseheit doriba losse, daß unsri Vädare alli unda dr Wolke gsi un alli durchs Meer gange sin; 2un alli sin uf Moses dauft worde durch de Wolke un durch des Meer 3un hän alli deselbe geischtlichi Ässä gässä 4un hän alli dselbe geischtliche Trank trunke; sie hän nämlich vum geischtliche Felse trunke, dr ne gfolgt isch; dr Fels aba war Chrischtus. 5Aba an d meischte vu nene het Gott kei Wohlgfalle, denn sie wäre in dr Wüschte erschlage. 6Des isch aba gschähe uns(us) zum Vorbild, dmit ma(mir) nit am Bese unsri Luscht hän, we säli sie hän. 7Wäre au nit Götzediena, we ä baar vu nene s wore sin, we gschriebe schtoht (2. Moses 32,6): "S Volk het sich anekockt, um z ässä un z trinke, un schtoht uf, um z tanze." 8Au len uns(us) nit Hurarai tribä, we ä baar vu nene Hurarai triebe hän: un a nem einzige Dag kumme dräiunzwanzigdusend um. 9Len uns(us) au nit Chrischtus vusueche, we ä baar vu nene nen vusuecht hän un wäre vu d Schlange umbrocht. 10Murre au nit, we ä baar vu nene gschtängert hän un wäre umbrocht durch d Vuderba. 11Des widafuhr nene als ä Vorbild. S isch aba gschriebe uns(us) als Warnig, uf de des End dr Ziit kumme isch. 12Drum, wer meint, er schtod, soll zueluege, daß sa(er) nit naflegt. 13Sunscht het äich nur menschlichi Vusuechig troffe. Aba Gott isch treu, der äich nit vusueche losst iba äiri Kraft, sundern macht, daß de Vusuechig so ä End nimmt, daß ihr's vutrage kennt. 14Drum, mini Liebe, flieht dem Götzedenscht ! 15Ich schwätz doch zue schlaue Mensche; beurdeilt ihr, was i(ich) sag. 16Dr gsegnete Kelch, den ma(mir) segne, isch der nit de Gmeinschaft mit dem Bluet Chrischti? Des Brot, des ma(mir) breche, isch des nit de Gmeinschaft mit dem Leib (Ranze) Chrischti? 17Denn ei Brot isch's: So sin ma(mir) vieli ei Leib (Ranze), wel ma(mir) alli an einem Brot teilhän. 18Luege a des Israel nohch rem Fleisch! Weli de Opfa ässä, schtoht der nit in dr Gmeinschaft mit dem Altar? 19Was will i(ich) etze dmit sage? Daß des Götzeopfa ebis isch? Odr daß dr Götze ebis isch? 20Nei, sundern was ma do opfart, des opfart ma d bese Geischta un nit Gott. Etze will i(ich) nit, daß ihr in dr Gmeinschaft dr bese Geischta sin. 21Ihr kennt nit au d Kelch vum Herrn trinke un d Kelch dr bese Geischta; ihr kennt nit au am Disch vum Herrn teilha un am Disch dr bese Geischta. 22Odr wen ma(mir) d Herr rusfordere? Sind ma(mir) schtärka als sa(er)? 23Alles isch recht, aba nit alles dent zum Guete. Alles isch recht, aba nit alles bäut uf. 24Nemad suech des Sini, sundern was däm andere dent. 25Alles, was uf däm Fleischmarkt vukauft wird, des ässä, un forsche nit nohch, dmit ihr des Gwisse nit bschwere. 26Denn "d Erde isch vum Herrn un was drinne isch" (Psalm 24,1). 27Wenn äich eina vu d Ungläubige iladet un ihr wen higo, so ässä alles, was äich vorgsetzt wird, un forsche nit nohch, dmit ihr des Gwisse nit bschwere. 28Wenn aba jemads zue äich sage wird: Des isch Opfafleisch, so ässä nit dvu, wägä dem, der s äich gsait het, un dmit ihr des Gwisse nit bschwere. 29Ich sag aba nit vu dinem eigene Gwisse, sundern vum andere. Denn wurum soll i(ich) des Gwisse vumä andere iba mi Fräiheit urdeile losse? 30Wenn ich's mit Danksagig gnieß, was soll i(ich) mi dann(dnoh) wägä ebis vuläschtere losse, wofir i(ich) dank? 31Ob ihr etze ässä odr trinke odr was ihr au den, des den ällei zue Gottes Ehri. 32Erregt kei Aschtoß, nit bi d Jude noh bi d Grieche noh bi dr Gmeinde Gottes, 33so we au i(ich) jedem in allem z Gfalle läb un suech nit, was ma(mir), sundern was viele dent, dmit sie grettet wäre.