1Dofir halte uns(us) alli: fir Diena Chrischti un Hushalta iba Gottes Gheimniss. 2Etze fordert ma nimi vu d Hushalta, als daß sie fir treu gfunde wäre. 3Mir aba isch's ä Gringes(Kleines), daß i(ich) vu äich grichtet wäre odr vu nem menschliche Gricht; au richt i(ich) mi selbscht nit. 4Ich bi ma(mir) zwar nigs bwußt, aba drin bi i(ich) nit grecht bfunde; dr Herr isch's aba, der mi richtet. 5Drum richte nit vor dr Ziit, bis dr Herr kummt, der au ans Lecht bringe wird, was im Finschtere vuborge isch, un wird des Trachte vu d Herze bekannt mache. Dann(Dnoh) wird nem jede vu Gott si Lob zdeil wäre. 6Des aba, lebi Breda, ha i(ich) im Blick uf mich selba un Apollos gsait um äich, dmit ihr an uns(us) lerne, was ses heißt: Nit iba des üsä, was gschriebe schtoht!, dmit sich keina gege d andere ufblost. 7Denn wer git dir ä Vordeil? Was hesch dü, des dü nit gregt hesch? Wenn dü s aba gregt hesch, was rehmsch dü dich dann(dnoh), als hättesch dü s nit gregt? 8Ihr sin scho satt wore? Ihr sin scho rich wore? Ihr herrscht ohni uns(us)? Jo, wot Gott, ihr würdet scho herrsche, dmit au ma(mir) mit äich herrsche kennte! 9Denn i(ich) mein, Gott het uns(us) Aposchtel als de Allagringschte higschtellt, we zum Dod Vuurdeilti. Denn ma(mir) sin ä Schauschpiel wore dr Welt un d Engel un d Mensche. 10Mir sin Narre um Chrischti wille, ihr aba sin schlau in Chrischtus; mir schwach, ihr aba schtark; ihr herrlich, mir aba vuachtet. 11Bis uf de Schtund liede ma(mir) Hunga un Durscht un Nackedei (Blöße) un wäre gschla un hän kei feschtes Dheim 12un mehä uns(us) ab mit unsra Händ(Pfode) Arbet. Ma schmäht uns(us), so segne ma(mir); ma vufolgt uns(us), so ertrage(dulde) ma(mir)'s, 13ma vuläschtert uns(us), so schwätze ma(mir) fründlig. Mir sin wore we dr Abschum dr Mensche, jedamas Kähricht, bis hiit. 14Nit um äich z bschäme, schrieb i(ich) des; sundern i(ich) vumahn äich als mini lebi Kinda. 15Denn wenn ihr au zehndusig Ufbasser hättet in Chrischtus, so hän ihr doch nit vieli Vädare; denn i(ich) ha äich ziigt (zeugt) in Chrischtus Jesus durchs Evangelium. 16Drum vumahn i(ich) äich: Folge minem Baischpiel! 17Üs demselbe Grund ha i(ich) Timotheus zue äich gschickt, der mi liebe un treue Bue isch in däm Herrn, dmit da(er) äich erinneret an mini Wiesunge in Chrischtus Jesus, we i(ich) sie iba all in alle Gmeinde lehr. 18S hän sich ä baar ufbläht, als würd i(ich) nit zue äich kumme. 19Ich wir aba, wenn dr Herr will, recht bald zue äich kumme un nit de Wort dr Ufblosene kennelerne, sundern ihri Kraft. 20Denn des Rich Gottes schtoht nit in Wort, sundern in Kraft. 21Was wen ihr? Soll i(ich) mit däm Stock zue äich kumme odr mit Lebi (Liebe) un sanftmetigem Geischt?