1Mini ,Kinda des schrib i(ich) äich, dmit ihr nit sindige den. Un wenn jemads sindigt, so hän ma(mir) ä Firschprecha bim Vada (Babbe), Jesus Christus, der grecht isch. 2Un na(er) isch d Vusehnig fir unsri Sinde, nit ällei aba fir unsri, sundern au fir de vu dr ganze Welt. 3Un dodra merke ma(mir), daß ma(mir) nen kenne, wenn ma(mir) sini Gebote halte den. 4Wer sait: Ich kenn nen, un haltet sini Gebote nit, der isch ä Legner, un in däm isch d Wohret nit. 5Wer aba si Wort haltet, in däm isch gwiß d Liebi Gottes ganz un gar. Dodra erkenne ma(mir), daß ma in ihm sin. 6Wer sait, daß sa in nem bliebt, der soll au läbä, we na(er) gläbt het. 7Mini Liebi Frind, i(ich) schrib äich nit ä neies Gebot, sundern des alte Gebot, des ihr vu Afang a gha hän. Des alte Gebot isch des Wort, des sa ghärt hän. 8Un doch schrib i(ich) äich ä neies Gebot, des wohr isch in ihm un in äich; denn d Finschtanis vugoht, un s echte Lecht schint etzed scho. 9Wer sait, er isch im Lecht, un haßt si Brueda, der isch noh in dr Finschtanis. 10Wer si Brueda leb(lieb) het, der bliebt im Lecht, un durch den kummt nemads z Fall. 11Wer aba si Brueda haßt, der isch in dr Finschtanis un wandlet in dr Finschtanis un weiß nit, wo na(er) higoht; denn d Finschtanis het sini Augen vublendet. 12Liebi Kinda, i(ich) schrib äich, daß äich d Sinde vuge sin wägä sinem Name. 13Ich schrib äich Vädare; denn ihr kenne den, der vu Afang a do gsi isch. Ich schrib äich junge Männa; denn ihr hän d Bese ibawunde. 14Ich ha äich Kinda gschribe; denn ihr kenne d Vada (Babbe). Ich ha äich Vädare gschribe; denn ihr kenne den, der vu Afang a do gsi isch. Ich ha äich junge Männa gschribe; denn ihr sin schtark, un s Wort Gottes bliebt in äich, un ihr hän d Bese ibawunde. 15Den nit d Welt leb(lieb) ha noh was in dr Welt isch. Wenn jemads d Welt leb(lieb) het, in däm isch nit d Liebi vum Vada (Babbe). 16Denn alles, was in dr Welt isch, vum Fleisch d Luscht un dr Auge Luscht un igebildet si, isch nit vum Vada (Babbe), sundern vu der Welt. 17Un d Welt vugoht mit ihra Luscht; wer aba d Wille Gottes doet, der bliebt in Ewigkeit. 18Kinda, s isch die letschte Schtund! Un we na ghärt hän, daß dr Antichrist kummt, so sin au scho vieli Antichriste kumme; drun erkenne ma, daß ses die letschte Schtund isch. 19Sie sin vu uns(us) üsgange, aba sie ware nit vu uns(us). Denn wenn sie vu uns(us) gsi wäre, so wäre sie jo bi uns(us) bliebe; aba s het solle offebar werde , daß sie nit alli vu uns(us) sin. 20Doch ihr hän d Salbig vu däm, der heilig isch, un hän alli s Wisse. 21Ich ha äich nit gschribe, als wißte ihr d Wohret nit, sundern ihr wißet sie un wißt au, daß kei Lug üs dr Wohret kummt. 22Wer isch ä vulogene, wenn nit der, der lignet, daß Jesus dr Christus isch? Des isch dr Antichrist, der d Vada (Babbe) un d Bue lignet. 23Wer d Bue lignet, der het au d Vada (Babbe) nit; wer d Bue kund doet, der het au d Vada (Babbe). 24Was ihr ghärt hän vu Afang a, des soll in äich bliebe. Wenn in äich bliebt, was ihr vu Afang a ghärt hän, so den ihr au im Bue un im Vada (Babbe) bliebe. 25Un des isch de Vuheißig, de na uns(us) vuheiße het: s ewige Läbä. 26Des ha i(ich) äich gschribe vu däne, de äich vufihre. 27Un d Salbig, de ihr vu nem gregt hän, bliebt in äich, un ihr hän nit nedig, daß äich jemads lehrt; sundern, we äich sini Salbig alles lehrt, so isch's wohr un isch kei Lug, un we sie äich glehrt het, so bliebe in nem. 28Un jetze, Kinda, bliebe in nem, dmit ma(mir), wenn na offebart wird, Gwißheit hän un nit zschande werde vor rem, wenn na kummt. 29Wenn ihr wißt, daß sa(er) grecht isch, so erkenne ihr au, daß, wer`s recht doet, der isch vu nem geboren.