1eso sollt ihr Wieba äich äire Männa untaordne, dmit au de, de nit a s Wort glaube, durch s Läbä ihra Wieba ohni Wort gwunne wäre, 2wenn sie sähn, we ihr in Reinheit un Gottesfurcht läbt. 3Aira Schmuck soll nit uns(us)ä si we d Hoorflechte, goldeni Kette odr scheni Kleida, 4sundern dr vuschteckte Mensch im Herz im ewige Schmuck im sanfte un schtille (bscheide) Geischt: des isch guet vor Gott. 5Denn so hän sich vorziite au de heilige Wieba gschmickt, de ihri Hoffnig uf Gott hocke un sich ihre Männa untaordnete, 6we Sara Abraham hörig war un nen Herr gheiße het; dere Techta sin ihr wore, wenn ihr recht den un äich durch nigs beirre len. 7eso, ihr Männa, wohnt vuninftig mit tene zsämme un gen däm wiebliche Gschlecht als däm schwächere Ehri. Denn au de Wieba sin Miterbe vu d Gnade vum Läbä, un aicha mitänanda (gmeinsames) Gebet soll nit vuhindat wäre. 8Etzed aba sin allisamt glichgsinnt, mitleidig, brüdalich, barmherzig, demitig. 9Vugelte nit Beses mit Besem odr Scheltwort mit Scheltwort, sundern segnet vielme, wel ihr dzue bruefe sin, daß ihr d Sege ererbt. 10Denn "wer des Läbä liebt (leb hän) un gueti Däg säh will, der hetet sini Zunge, daß sie nigs Beses sait, un sini Lippen, daß sie nit bschiesse. 11Er wende sich ab vum Bese un doet Guetes; er suecht Friede un jag nem nohch. 12Denn d Auge vum Herrn sähn uf d Grechte, un sini Ohre häre uf ihr Gebet; d Gsicht(Visasch) vum Herrn aba schtoht gege dene, de Beses den" (Psalm 34,13-17). 13Un wer isch's, der äich schade kennt, wenn ihr däm Guete nocheifat? 14Un wenn ihr au liedet um dr Grechtigkeit wille, so sin ihr doch selig. Firchte äich nit vor ihrem Drohe un vuschreckt nit; 15heiligt aba Chrischtus d Herr in äire Herz. Sin alliziit parat zue d Vuantwortig vor jedem, der vu äich Antwort fordat iba de Hoffnig, de in äich isch, 16un des mit Sanftmuet un Gottesfurcht, un hän ä guetes Gwisse, dmit de, de äich vuliigne, zschande wäre, wenn sie äire guete Wandel in Chrischtus bschimpfe. 17Denn s isch bessa, wenn s Gottes Wille isch, daß ihr wägä gueti Tade liedet als wägä bese Tade. 18Denn au Chrischtus het eimol fir d Sinde glitte, dr Grechte fir de Ungrechte, dmit da(er) äich zue Gott fihrt, un isch dot nohch rem Fleisch, aba lebändig gmacht nohch rem Geischt. 19In nem isch scha(er) au higange un het predigt d Geischta im Gfängnis (Loch), 20de dertmols unghorsam ware, als Gott usgharrt un Geduld ka het zue d Ziit Noahs, als ma de Arche bäut het, in der wenig, nämlich acht Seele, grettet wäre durchs Wassa durch. 21Des isch ä Vorbild vu d Daufi, de etzed au äich rettet. Denn in ihr wird nit dr Dräck vum Leib (Ranze) abgwäsche, sundern ma(mir) bitte Gott um ä guetes Gwisse, durch d Uferschtehig Jesus Chrischti, 22der isch zue d Rechte Gottes, ufgfahre gen Himmel, un de sin nem folgsam d Engel un de Gwaltige un de Mächte.