1D Älteschte unda äich vumahn i(ich), dr Mitälteschte un Ziige dr Liede Chrischti, der i(ich) au teilhab an dr Herrlichkeit, de zeigt (offenbart) wäre soll: 2Weidet d Herde Gottes, de äich abfohle isch; achtet uf sie, nit zwunge, sundern fraiwillig, we s Gott gfallt; nit wägem schändliche Gwinn, sundern vu Herzensgrund uf; 3nit als Herre iba d Gemeinde, sundern als Vorbilder vu d Herde. 4So das sa, wenn erschiene wird dr Erzhirte, d ewige Krone vu d Herrlichkeit gregä. 5eso, ihr Jingere, ordnet äich d Älteschte unda. 6So demetigt äich etze unda de gewaltige Hand Gottes, dmit da(er) äich hoch hebt zue sinere Ziit. 7Alli äiri Sorge werfe uf nen; denn na(er) sorgt fir äich. 8Sin nichtern un wacht; denn aicha Fäind (Gegna), dr Deufel, goht umä we ä brellende Löwe un suecht, wen na frässä (vuschlinge) ka. 9Dem widaschtoht, fescht im Glaube, un wißt, daß ebede Liede iba äiri Breda in dr Welt go den. 10D Gott alla Gnade aba, der äich bruefe het zue sinere ewige Herrlichkeit in Chrischtus Jesus, der wird äich, de ihr ä kleini Ziit liedet, ufrichte, stärke, kraft ge, grinde. 11Ihm isch d Macht vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen. 12Durch Silvanus, d treue Brueda, we i(ich) mein, ha i(ich) äich ä bitzele gschriebe, z vumahne un z beziige, daß des de rechti Gnade Gottes isch, in der ihr schtehn. 13S greßt äich üs Babylon d Gemeinde, de mit äich üserwählt isch, un mi Bue Markus. 14Greßt äich undaänanda mit däm Kuß dr Lebi (Liebe). Friede isch mit äich ällei, de ihr in Chrischtus sin!