1Lena ma(mir) ä weng Dümmi zue! Doch ihr hebet (haltet) ma(mir)'s wohl zguet. 2Denn i(ich) eifa um äich mit göttlichem Eifa; denn i(ich) ha äich vusproche(vulobt) mit einem Ma, dmit i(ich) Chrischtus äich als ä reini Jungfrau bring. 3Ich fircht aba, daß, we de Schlange Eva vufihrt het mit ihra Lischt, so au äira denke abbringe will vu dr Ifalt un vum Erlich si gegeiba Chrischtus. 4Denn wenn eina zue äich kummt un ä andere Jesus predigt, den ma(mir) nit predigt hän, odr ihr ä andere Geischt nähmä, den ihr nit gregt hän, odr ä anderes Evangelium, des ihr nit agnumme hän, so dulde ihr des recht gern! 5Ich mein doch, i(ich) bi nit weniger als de Ibaaposchtel. 6Un wenn i(ich) scho dabbig(ungschickt) bi im Schwätze, so bi ich's doch nit im Wisse; sundern in jeda Art un vor alle hän ma(mir) sie bi äich kundgmacht. 7Odr ha i(ich) gsindigt, als i(ich) mi niedrig gmacht ha, dmit ihr hoch waret? Denn i(ich) ha äich des Evangelium Gottes ohni Geld(Kohle,Schotta) vukindigt. 8Anderi Gmeinde ha i(ich) bschtohle un Geld vu nene gnumme, um äich diene z kenne. 9Un als i(ich) bi äich war un Mangel ka ha, fleg i(ich) nemads z Lascht. Denn minem Mangel helfe de Breda ab, de üs Mazedonien kumme sin. So bi i(ich) äich in keina Art z Lascht gfalle un will s au wietahi so hebed. 10So gwiß de Wohret Chrischti in ma(mir) isch, so soll ma(mir) dr Röhm in d Gegend vu Achaja nit vuwehrt wäre. 11Wurum des? Wel i(ich) äich nit leb(lieb) ha? Gott wiß ses. 12Was i(ich) aba doe, des will i(ich) au wietahi doe un däne d Alaß nähmä, de ä Alaß sueche, sich z rehme, das sie sin we mir. 13Denn solchi sin falschi Aposchtel, falschi Arbeita un vuschtelle sich als Aposchtel Chrischti. 14Un des isch au kei Wunda; denn na(er) selbscht, dr Sadan, vuschtellt sich als Engel vum Lecht. 15Drum isch`s nigs Großes, wenn sich au sini Diena vuschtelle als Diena dr Grechtigkeit; dere End wird si nohch ihre Tade. 16Ich sag abamols: nemads haltet mi fir dumm; wenn aba doch, so nähme mi a als ä Dumkopf a, dmit au i(ich) mi ä weng rehme ka. 17Was i(ich) etzed sag, des sag i(ich) nit däm Herrn glich, sundern we in Dümmi, wel ma(mir) so ins Rehme kumme sin. 18Do vieli sich rehme nohch rem Fleisch, will i(ich) mi au rehme. 19Denn ihr dulde gerne de Narre, ihr, de ihr schlau sin! 20Ihr dulde`s, wenn äich jemads knechtet, wenn äich jemads üsnutzt, wenn äich jemads gfangenimmt, wenn äich jemads niedrig gmacht, wenn äich jemads ins Gsicht (Visasch) schlat. 21Zue minare Schande mueß i(ich) sage, dzue ware ma(mir) z lasch! 22Sie sin Hebräer - i(ich) au! Sie sin Israeliten - i(ich) au! Sie sin Abrahams Kinda - i(ich) au! 23Sie sin Diena Chrischti - i(ich) sag dumm: i(ich) bi's wit me! Ich ha me gschafft, i(ich) bi me(efta) gfange gsi, i(ich) ha me Schläg glitte, i(ich) bi me(oft) in Dodesangscht gsi. 24Vu d Jude ha i(ich) fünfmol vierzig Geißleschläg weniger eina gregt; 25i(ich) bi draimol mit Bengel gschla wore, eimol gschteinigt wore; draimol ha i(ich) Schiffbruch glitte, ä Dag un ä Nacht trieb i(ich) uf däm defe Meer. 26Ich bi me(oft) greist, i(ich) bi in Gfahr gsi durch großi Wildbäch, in Gfahr unda Raiba, in Gfahr unda Jude, in Gfahr unda Heide, in Gfahr in Schtädt, in Gfahr in Wüschte, in Gfahr uf däm Meer, in Gfahr unda falsche Breda; 27in Meh un Arbet, in viel Wache, in Hunga un Durst, in viel Faschte, in Froscht un Nackedei (Blöße); 28un üßa däm noh des, was jede Dag uf mi ischtirmt, un de Sorg fir alli Gmeinde. 29Wer isch schwach, un i(ich) wir nit schwach? Wer wird z Fall brocht(Agfochte), un i(ich) brenn nit[firen]? 30Wenn i(ich) mi denn rehme soll, will i(ich) mi wägä minere Schwachheit rehme. 31Gott, dr Vada (Babbe) vum Herrn Jesus, der globt isch in Ewigkeit, weiß, daß i(ich) nit leg. 32In Damaskus het dr Schtadthaltr vum Kenig Aretas d Schtadt bwacht dr Damaszener un wot mi gfangeneh, 33un i(ich) wir in nere Kratte(Korb) durch ä Fenschta d Muche rundaglo un enkumm sinene Händ(Pfode).