1Denn ma(mir) wisse: wenn unsa irdisches Hus, de Hitte, abbroche wird, so hän ma(mir) ä Bäu, vu Gott bäut, ä Hus, nit mit Händ(Pfode) gmacht, des ewige isch im Himmel. 2Denn drum jommere ma(mir) au un sehne uns(us) dnohch, daß ma(mir) mit unserem Hus, des vum Himmel isch, azogä wäre, 3wel ma(mir) dann(dnoh) azogä un nit nackt gfunde wäre. 4Denn solang ma(mir) in der Hitte sin, jommere ma(mir) un sin bschwert, wel ma(mir) leba nit üszogä, sundern azogä wäre wen, dmit des Schterbliche vuschlunge(gfrässä) wird vum Läbä. 5Der uns(us) aba dzue gmacht het, des isch Gott, der uns(us) als Pfand d Geischt ge het. 6So sin ma(mir) denn alliziit getroscht un wisse: solang ma(mir) im Leib (Ranze) huse, vuwiele ma(mir) wiet vum Herrn; 7denn ma(mir) wandle im Glaube un nit im Klotze(Luege). 8Mir sin aba getroscht un hän vielme Luscht, d Leib (Ranze) z vulo un dheim z si bim Herrn. 9Drum setzä ma(mir) au unsri Ehri dori, ob ma(mir) dheim sin odr in dr Fremdi, daß ma(mir) nem gfalle. 10Denn ma(mir) mese alli bekannt wäre vor rem Richtaschtuehl Chrischti, dmit jeda si Lohn gregt fir des, was sa(er) doe het bi Läbziite, s isch guet odr bese. 11Wel ma(mir) etze wisse, daß dr Herr z firchte isch, sueche ma(mir) Mensche z gwinne; aba vor Gott sin ma(mir) bekannt. Ich hoffe aba, daß ma(mir) au vor äirem Gwisse bekannt sin. 12Dmit empfehle ma(mir) uns(us) nit abamols bi äich, sundern gen äich Alaß, äich unsa z rehme, dmit ihr sage kennt däne, de sich vum Üußere rehme un nit vum Herz üs. 13Denn wenn ma(mir) üßa uns(us) ware, so war`s fir Gott; sin ma(mir) aba bsunne, so sin ma(mir)'s fir äich. 14Denn de Liebe (Lebi) Chrischti drängt uns(us), zmol ma(mir) ibaziigt sin, daß, wenn eina fir alli gschtorbe isch, so sin sie alli gschtorbe. 15Un na(er) isch drum fir alli gschtorbe, dmit, de do läbä, etze nit sich selbscha läbä, sundern däm, der fir sie gschtorbe un ufgschtande isch. 16Drum kennen ma(mir) vu etze a nemads me nohch rem Fleisch; un au wenn ma(mir) Chrischtus kennt hän nohch rem Fleisch, so kenne ma(mir) nen doch etzed so nimi. 17Drum: Isch jemads in Chrischtus, so isch scha(er) ä näjes(naies) Gschöpf; des Alte isch vugange, lueg, Näjes(Naies) isch wore. 18Aba des ällei vu Gott, der uns(us) mit sich selba vusehnt het durch Chrischtus un uns(us) des Amt ge, des de Vusehnig predigt. 19Denn Gott war in Chrischtus un vusehnt de Welt mit sich selba un rechnet ne ihri Sinde nit zue un het unda uns(us) ufgrichtet des Wort vu dr Vusehnig. 20So sin ma(mir) etze Botschafter an Chrischti Schtatt, denn Gott ermahnt durch uns(us); so bitte ma(mir) etze an Chrischti Schtatt: Len äich vusehne mit Gott! 21Denn na(er) het den, der vu keina Sinde gwißt het, fir uns(us) als Sinde gmacht, dmit ma(mir) in nem de Grechtigkeit hätte, de vor Gott gilt.