1Bi etze stark, mi Bue, durch de Gnade in Chrischtus Jesus. 2Un was dü vu ma(mir) ghärt hesch vor viele Ziige, des bfiehl treue Mensche a, de tichtig sin, au anderi z lehre. 3Lied mit als ä guete Schtrita(Kämpfa) Chrischti Jesus. 4Wer in d Kreg zeht, vuwickelt sich nit in Gschäft vum normale Läbä, dmit da(er) däm gfallt, der nen agworbe het. 5Un wenn jemads au kämpft, wird da(er) doch nit blohnt, er kämpft denn recht. 6S soll dr Bur, der d Acka bäut, de Fricht als erschta ha. 7Denk, was i(ich) sag! Dr Herr aba wird dir in alle Ding Vuschtand ge. 8Halt im Adenke Jesus Chrischtus, der ufgschtande isch vu d Dote, üs däm Gschlecht David, nohch minem Evangelium, 9fir wel i(ich) lied bis dohi, daß i(ich) bunde bi we ä Ibeltäta; aba Gottes Wort isch nit bunde. 10Drum duld i(ich) alles um dr Üserwählte wille, dmit au de de Seligkeit gregä in Chrischtus Jesus mit ewige Herrlichkeit. 11Des isch gwiß wohr: Schterbä ma(mir) mit, so wäre ma(mir) mit läbä; 12dulde ma(mir), so wäre ma(mir) mit herrsche; vuliigne ma(mir), so wird da(er) uns(us) au vuliigne; 13sin ma(mir) untreu, so bliebt da(er) doch treu; denn na(er) ka sich selba nit vuliigne. 14Dodra erinner sie un vumahn sie ischtändig vor Gott, daß sie nit um Wort schtriete, was zue nigs nutzt, als de z vuwirre, de zuehäre. 15Bmeh di drum, di vor Gott z erwiese als ä rechtschaffene un untadelige Arbeita, der des Wort dr Wohret recht üsdeilt. 16Halt di wiet vu ungeischtlichem losem Gschwätz; denn s fihrt me un me zue ungettlichem Wäse, 17un ihr Wort frißt um sich we dr Kräbs. Unda ne sin Hymenäus un Philetus, 18de vu dr Wohret abgirrt sin un sage, de Uferschtehig isch scho gschähe, un bringe ä baar vum Glaube ab. 19Aba dr feschte Grund Gottes bschtoht un het des Siegel: Dr Herr kennt di Eigene; un: S loss ab vu d Ungrechtigkeit, wer d Name vum Herrn sait. 20In nem große Hus aba sin nit alles goldeni un silberni Tepf, sundern au helzerne un erdene, di eine zue ehrvollem, di andere zue nit ehrvollem Gebruuch. 21Wenn etze jemads abschtand het vu däne Lit, der wird ä Gfäß si zue ehrvollem Gebruuch, gheiligt, fir d Husherr bruuchbar un gmacht zue allem guete Gschäfft. 22Hau ab vor d Luscht de ma als junge Ma het! Jag aba nohch dr Grechtigkeit, däm Glaube, dr Lebi (Liebe), däm Friede mit alle, de d Herr aruefe üs reine (sufare) Herze. 23Aba di dumme un unnitze Froge wies zruck; denn dü weisch, daß sie nur Händel bringe. 24Ä Knecht vum Herrn aba soll nit schtrietsichtig si, sundern fründlig gege jeda, im Lehre gschickt, der Beses vutrage kanna 25un mit Sanftmuet di Widaschpenstige zrechtwiest, ob ne Gott villicht Buße git, de Wohret zue erkenne 26um wieda nichtern z wäre üs d Vuschtrickig vum Deufel, wo sie gfange sin, z doe si Wille.