1Nohchdem sie aba durch Amphipolis un Apollonia gange(greist) ware, kumme sie nohch Thessalonich; do war ä Synagoge (Gotteshus) vu d Jude. 2We etze Paulus gwohnt war, goht da(er) zue nene inä un schwätzt mit ne an dräi Sabbat vu dr Schrift, 3doet sie ne uf un legt ne vor, daß Chrischtus liede moeß un vu d Dote ufschtoht un daß der Jesus, vu dem i(ich) - so sait da - äich vuzehl, dr Chrischtus isch. 4Ä baar vu nene len sich ibaziige un schlesse sich Paulus un Silas a, au ä großi Schar Lit vu gottesfirchtige Grieche, dzue nit wenigi vu d agsähenschde Wieba. 5Aba d Jude ärgere sich un hole sich ä baar schlechti Männa üs däm Pöbel, rotte sich zsämme un richte ä Ufruhr in dr Schtadt a un zen vor des Hus Jasons un sueche sie, um sie vor des Volk zue fihre. 6Sie finde sie aba nit. Do schleife sie Jason un ä baar Breda vor de Obere dr Schtadt un brellä: De, de d ganze Weltkreis ufwiegle, sin etzed au dona kumme; 7de sin bim Jason. Un de alli handle gege dem Kaisa sini Gebote un sage, ä andere isch Kenig, nämlich Jesus. 8So bringe sie des Volk uf un de Obere vu d Schtadt, de des ghärt hän. 9Un erscht nohchdem ne vu Jason un d andere Birgschaft gleischtet war, len sie sie fräi. 10D Breda aba schicke noh in dselbe Nacht Paulus un Silas nohch Beröa. Als sie dohi kumme, gehn sie in d Synagoge (Gotteshus) vu d Jude. 11De aba ware freundlicha als de in Thessalonich; sie nähmä des Wort fräiwillig uf un forschte jede Dag in dr Schrift, ob sich's so vuhaltet. 12So glaube etze vieli vu nene, drunda nit wenig vu d vornehme griechische Wieba un Männa. 13Als aba d Jude vu Thessalonich erfahre hän, daß au in Beröa des Wort Gottes vu Paulus vukindigt wird, kumme sie un mache Unroeh un vuwirre au dert des Volk. 14Do schicke de Breda Paulus gli druf witer bis an`s Meer; Silas un Timotheus aba bliebe zruck. 15De aba Paulus fihre, bringe nen bis nohch Athen. Un nohchdem sie d Uftrag gregt hän, daß Silas un Timotheus so schnell we meglich zue nem kumme solle, kähre sie zruck. 16Als aba Paulus in Athen uf sie gwartet het, ärgert sich si Geischt in nem, als sa de Schtadt volla Götzebilda sieht. 17Un na(er) schwätzt zue d Jude un d Gottesfirchtige in dr Synagoge (Gotteshus) un jede Dag uf fäm Markt zue däne, de sich igfunde hän. 18Ä baar Philosophen aba, Epikureer un Stoiker, schtritte mit nem. Un ä baar vu nene sage: Was will der Schwätza sage? Anderi aba: S sieht so üs, als wott da fremdi Götta vukündige. Er het ne nämlich des Evangelium vu Jesus un vu dr Uferschtehig vukindigt. 19Sie nähmä nen aba mit un fihre nen uf d Areopag un sage: Kenne ma(mir) härä, was des fir ä näji Lehr isch, de dü lehrsch? 20Denn dü bringsch ebis Näjes(Naies) vor unseri Ohre; etze wen ma(mir) gern wisse, was des isch. 21Alli Athena nämlich, au di Fremde, de bi nene husste, hän nigs anderes im Sinn (Gmeht), als ebis Näjes(Naies) zue sage odr zue härä. 22Paulus aba schtoht midde uf däm Areopag un sait: Ihr Männa vu Athen, i(ich) sieh, daß ihr de Götta in alle Schtickli arg vuehre. 23Ich bi umhergange un ha äiri Heiligtüma agsähne un find ä Altar, uf däm schtoht gschriebe: Dem unbekannte Gott. Etze vuzehl i(ich) äich, was ihr unwissend vuehrt. 24Gott, der de Welt gmacht het un alles, was drin isch, er, dr Herr vum Himmel un dr Erde, wohnt nit in Tempel, de mit Händ(Pfode) gmacht sin. 25Au losst er sich nit vu Menschehänd diene, we eina, der ebis nedig het, do er doch selba jedem Läbä un Odem un alles git. 26Un na(er) het üs nem Mensche des ganze Menschegschlecht gmacht, dmit sie uf däm ganze Erdboden huse, un er het festgsetzt, we lang sie bschtoh un in was fir ä Grenze sie huse solle, 27dmit sie Gott sueche solle, ob sie nen wohl fehle un finde kennte; un firwohr, er isch nit wiet vu jedem unda uns(us). 28Denn in nem läbä, webe un sin ma(mir); we au ä baar Dichta bi äich gsait hän: Mir sin vu sinem Gschlecht. 29Do ma(mir) etze göttlichen Gschlecht sin, solle ma(mir) nit meine, d Gottheit isch glich d goldene, silberne un schteinerne Bilda, durch menschlichi Kunst un denke gmacht. 30Zwar het Gott iba de Ziit dr Unwissenheit wäggsähne; etze aba bfiehlt er d Mensche, daß alli an alle Ende Buße den. 31Denn na(er) het ä Dag feschtgsetzt, an däm ma(er) d Erdkreis richte will mit Grechtigkeit durch ei Ma, den na dzue bschtimmt het, un het jedem d Glaube abote, indäm er nen vu d Dote uferweckt het. 32Als sie vu dr Uferschtehig vu d Dote ghärt hän, fange sie a z scheltte; di andere aba sage: Mir wen di doriba ä andermol witer härä. 33So goht Paulus vu nene. 34Ä baar Männa schlesse sich nem a un wäre gläubig; unda däne war au Dionysius, eina üs däm Rot, un ä Wieb mit Name Damaris un anderi mit ne.