1Als etze Festus ins Land kumme war, zeht er noh dräi Däg vu Cäsarea nuf nohch Jerusalem. 2Do erschiene de Hohenpriester un de Agsähene dr Jude vor nem gege Paulus un dränge in nen 3un bitte nen um ä Gfalle (de Gunst), daß sa(er) Paulus nohch Jerusalem kumme losst; denn sie wen nem ä Hintahalt lege, um nen undawägs umzbringe. 4Do git ne Festus zantwort, Paulus wird witer in Gwahrsam ghalte in Cäsarea; er selba aba wird in Kiirzi wieda derthi ze. 5De etze unda äich bschtimmt sin, sait da, de len mit nabzeh un der Ma vuklage, wenn ebis Unrechtes a nem isch. 6Nohchdem aba Festus bi nene nit me als acht odr zehn Däg gsi war, zeht er nab nohch Cäsarea. Un am nägschte Dag het da sich uf d Richtaschtuehl kockt un het Paulus hole lo. 7Als der aba vor nen kummt, umzingle nen d Jude, de vu Jerusalem rabkumme ware, un bringe vieli schwäri Klage gege nen vor, de sie aba nit bwiese kenne. 8Paulus aba wert (vuteidigt) sich: Ich ha mi nit am Gsetz vu d Jude noh am Tempel noh am Kaisa vusindigt. 9Festus aba wot d Jude ä Gfalle doe (Gunst erwiese) un git zantwort Paulus un sait: Willsch dü nuf nohch Jerusalem un di dert in däre Sach vu ma(mir) richte losse? 10Paulus aba sait: Ich schtand vor dem Kaisa Gricht; do mueß i(ich) grichtet wäre. D Jude ha i(ich) kei Unrecht doe, we au dü arg wohl weisch. 11Ha i(ich) aba Unrecht doe un doe uf was d Dod schtoht, so weiga i(ich) mi nit z schterbe; isch aba nigs an däm, wurum sie mi vuklage, so darf mi ne nemads priesge. Ich bruef mi uf d Kaisa! 12Do bspricht sich Festus mit sinene Rotgeba un git zantwort: Uf d Kaisa hesch dü dich bruefe, zum Kaisa sollsch dü go. 13Nohch ä baar Däg kumme d Kenig Agrippa un Berenike nohch Cäsarea, um Festus z begreße. 14Un als sie mehreri Däg dert ware, legt Festus däm Kenig de Sach vum Paulus vor un sait: Do isch ä Ma vu Felix als Gfangene zruckglo worde; 15wägä däm erschiene de Hohenpriester un Älteschte vu d Jude vor ma(mir), als i(ich) in Jerusalem war, un bitte, i(ich) soll nen richte losse. 16Däne sag i(ich): S isch dr Röma Art nit, ä Agklagte prieszge, bvor ra(er) sinene Kläga gegeibagschtande isch un Glegeheit ka het, sich gege de Aklage z vuteidige. 17Als sie aba do zsämmekumme, duld i(ich) kei Ufschub, sundern halt am nägschte Dag Gricht un ha d Ma vorfihre lo. 18Als sini Akläga ufträte, bringe sie keini Aklage vor wägä Vubreche, we i(ich)`s gmeint hät. 19Sie hän aba Händel mit nem iba ä baar Froge vu ihrem Glaube un iba ä vuschtorbene Jesus, vu dem Paulus behauptet, er läbt. 20Do i(ich) aba vu däm Händel nigs vuschtande ha, ha i(ich) gfrogt, ob ba(er) nohch Jerusalem go(reise) un sich dert wägä däm richte losse wott. 21Als aba Paulus sich uf si Recht berueft, bis zue d Entschiedig vum Kaisa in Gwahrsam z bliebe, ha i(ich) nen gfange lo, bis i(ich) nen zum Kaisa schicke kennt. 22Agrippa sait zum Festus: Ich mächt der Mensch au gern härä. Er aba sait: Morge sollsch dü nen härä. 23Un am nägschte Dag kumme Agrippa un Berenike mit großem Tam Tam (Gepränge) un gehn in d Palascht mit d Hauptlit un vornehmschte Männa vu d Schtadt. Un als Festus s bpfiehlt, wird Paulus brocht. 24Un Festus sait: Kenig Agrippa un all ihr Männa, de ihr mit uns(us) do sin, do sähn ihr den, wägä däm di ganze Jude in Jerusalem un au do in mi dringe un brelle, er dirft nit länga läbä. 25Als i(ich) aba gmerkt ha, daß sa(er) nigs doe het, des d Dod wert isch, un na(er) au selba sich uf d Kaisa beruefe het, bschloß i(ich), nen derthi z schicke. 26Ebis Gnaues iba nen aba ha i(ich) nit, des i(ich) minem Herrn schriebe kennt. Drum ha i(ich) nen vor äich bringe losse, vor allem aba vor dich, Kenig Agrippa, dmit i(ich) nohch däm Vuhär ebis ha, was i(ich) schriebe kennt. 27Denn`s erschien ma(mir) vuruckt, ä Gfangene z schicke un kei Bschuldig gege nen azge.