1Un als ma(mir) grettet ware, hän ma(mir) erfahre, daß de Insel Malta heißt. 2D Lit aba erwiese uns(us) großi Hilf, zinde ä Fiir a un nähmä uns(us) alli uf wägä dem Rägä, der iba uns(us) kumme war, un wäls Kalt war. 3Als etze Paulus ä Hufä Räisig(Schteckli) zsämmerafft un uf`s Fiir legt, fahrt wägä dr Hitz ä Schlange üsä un biß sich an sinere Hand fescht. 4Als aba de Lit des Tier an sinere Hand hänge sähn, sage sie undaänanda: Der Mensch mueß ä Mörda si, den d Göttin vu d Rache nit läbä losst, obwohl la däm Meer vudwischt isch. 5Er aba schlenkert des Tier ins Fiir, un s widerfahrt nem nigs Schlechtes. 6De aba warte, daß sa(er) aschwelle odr pletzlig dot umflege wird. Als sie etze lang gwartet hän un sähn, daß nem nigs Schlimmes bassiert, ändere sie ihri Meinig un sage: Er isch ä Gott. 7In der Gegend het dr agsähenschte Ma dr Insel, mit Name Publius, Lända der nimmt uns(us) uf un beherbergt uns(us) dräi Däg lang fründlig. 8S isch bassiert aba, daß dr Vada (Babbe) vum Publius am Feba un a d Ruhr im Bett liet. Zue däm goht Paulus inä un bätet un legt d Händ(Pfode) uf nen un macht nen gsund 9Als des gschähe war, kumme au di andere Kranke vu d Insel her un len sich gsund mache. 10Un sie erwiese uns(us) großi Ehri; un als ma(mir) abfahre, gän sie uns(us) mit, was ma(mir) nedig hän. 11Nohch dräi Monet aba fahre ma(mir) ab mit nem Schiff üs Alexandria, des bi dr Insel ibawintert het un des Zeiche dr Zwillinge fihrt. 12Un als ma(mir) nohch Syrakus kumme, bliebe ma(mir) dräi Däg do. 13Vu do fahre ma(mir) d Schtrand entlang un kumme nohch Rhegion; un do am nägschte Dag dr Südwind blosst, kumme ma(mir) in zwei Däg nohch Puteoli. 14Dert finde ma(mir) Breda un wäre vu nene gfrogt, siebä Däg do z bliebe. Un so kumme ma(mir) nohch Rom. 15Dert hän de Breda vu uns(us) ghärt un kumme uns(us) entgegä bis Forum Appii un Tres-Tabernae. Als Paulus sie sieht, dankt er Gott un gwinnt Zuevasicht. 16Als ma(mir) etze nohch Rom inekume, wird däm Paulus recht ge, fir sich ällei z huse mit däm Soldat, der nen bwacht. 17S isch bassiert aba nohch dräi Däg, daß Paulus de Agsähene vu d Jude bi sich zsämmereft. Als sie zsämmekumme ware, sait da(er) zue nene: Ihr Männa, lebi Breda, i(ich) ha nigs doe gege unsa Volk un de Ordnige vu d Vädare un bi doch als Gfangene üs Jerusalem ibaantwortet in de Händ(Pfode) vu d Röma. 18De wen mi losge, nohchdem sie mi vuhert hän, wel nigs gege mi vorliet, des d Dod vudent hät. 19Do aba d Jude ufgmuckt hän, war i(ich) gnetigt, mich uf d Kaisa z bruefe, nit als hät i(ich) mi Volk wägä ebis z vuklage. 20Üs däm Grund ha i(ich) drum gfrogt, daß i(ich) äich äh un zue äich schwätze kennt; denn um dr Hoffnig Israels wille schleipf i(ich) de Kette. 21Sie aba sage zue nem: Mir hän dinetwege kei Bref üs Judäa gregt noh isch ä Brueda kumme, der iba dich ebis Schlechtes brichtet odr gsait het. 22Doch wen ma(mir) vu dir härä, was dü denksch; denn vu der Sekte isch uns(us) bekannt, daß ihr an älle Ende dägege gschwätzt wird. 23Un als sie nem ä Dag bschtimmt hän, kumme vieli zue nem in de Herberge. Do erklärt un beziigt er ne des Rich Gottes un predigt ne vu Jesus üs däm Gsetz vum Moses un üs d Prophete vu freh Morgen`s bis zum Obend. 24Di eine schtimme däm zue, was sa(er) gsait het, di andere aba glaube nit. 25Sie ware aba undaänanda ueis un gehn wäg, als Paulus des eine Wort gsait het: Mit Recht het dr heilige Geischt durch d Prophet Jesaja zue äire Vädere gsait (Jesaja 6,9.10): " 26Gang hi zue däm Volk un sag: Mit d Ohre den ihr's härä un nit vuschtoh; un mit d Auge den ihr's aluege un nit erkenne. 27Denn des Herz vum Volk isch vuschtockt, un ihri Ohre härä schwer, un ihri Auge sin zue, dmit sie nit etwa mit d Auge sähn un mit d Ohre härä un mit däm Herz vuschtehn un sich umkähre, un i(ich) ne hilf." 28 29So isch`s äich kundgmacht, daß d Heide des Heil Gottes gschickt isch; un sie wäre`s härä. 30Paulus aba bliebt zwei volli Johr in sinere eigene Wohnig un nimmt alli uf, de zue nem kumme, 31predigt des Rich Gottes un lehrt vum Herrn Jesus Chrischtus mit alla Fraimuet unghindert.