1Saulus aba het Gfalle an sinem Dod. S kummt aba an däm Dag ä großi Vufolgig iba de Gmeinde in Jerusalem; do vuschtraie sich alli in de Lända Judäa un Samarien, üßa d Aposchtel. 2Es vugrabe aba d Stephanus gottesfirchtige Männa un halte ä großi Träuer iba nen. 3Saulus aba suecht de Gmeinde hizmache, goht vu Hus zu Hus, schleppt Männa un Wieba fort un wirft sie ins Gfängnis (Loch). 4De etze vudeilt worde ware, zen umä un predige des Wort. 5Philippus aba kummt nab in de Hauptschtadt Samariens un predigt ne vu Chrischtus. 6Un des Volk nieckt imetig däm zue, was Philippus gsait het, als sie nem zueghert hän un de Zeiche sähn, de er doet. 7Denn de schlechte Geischta fahre üs mit großem Gschrei (Geblär) üs viele Bsessene, au vieli Gelähmti un Vukrippelti wäre gsund gmacht; 8un s entschtoht großi Fräid(Freud) in der Schtadt. 9S war aba ä Ma mit Name Simon, der zvor in dr Schtadt Zaubarai triebe un des Volk vu Samaria in si Bann zoge het, wel la(er) vorge het, er wär ebis Großes. 10Un alli hänge nem a, klei un groß, un sage: Des isch de Kraft Gottes, de di Große gnennt wird. 11Sie hänge nem aba a, wel la(er) sie langi Ziit mit sinere Zaubarai in si Bann zoge het. 12Als sie aba d Predigte vum Philippus vum Rich Gottes un vu däm Name Jesus Chrischti glaube, len sie sich daufe Männa un Wieba. 13Do wird au Simon gläubig un het sich daufe lo un hebt (haltet) sich zue Philippus. Un als er de Zeiche un große Tade sieht, de gschähe sin, grotet er üßa sich vor Schtaune. 14Als aba de Aposchtel in Jerusalem ghärt hän, daß Samarie des Wort Gottes agnumme het, schickte sie zue nene Petrus un Johannes. 15De kumme nab un bäte fir sie, daß sie d heilige Geischt gregä. 16Denn na(er) war noh uf keine vu nene gflogä, sundern sie ware ällei dauft uf d Name vum Herrn Jesus. 17Do lege sie de Händ(Pfode) uf sie, un sie gregä d heilige Geischt. 18Als aba Simon sieht, daß dr Geischt ge wird, wenn d Aposchtel de Händ(Pfode) ufglegt hän, bot er ne Geld a 19un sait: Gen au ma(mir) de Macht, dmit jeda, däm i(ich) d Händ(Pfode) ufleg, d heilige Geischt gregt. 20Petrus aba sait zue nem: Daß dü vudammt wirsch mitsamt dinem Geld, wel dü meinsch, Gottes Gabe wäre durch Geld zgrege. 21Dü hesch nit Adeil noh Arecht an der Sach; denn di Herz isch nit rechtschaffe vor Gott. 22Drum doe Buße fir di Bosheit un fleh zum Herrn, ob dir des Trachte vu dinem Herz vuge wäre kann. 23Denn i(ich) sieh, daß dü volla bittara Galle bisch un vuschtrickt (gfange) in Ungrechtigkeit. 24Do git Simon zantwort un sait: Bitte ihr d Herrn fir mich, daß nigs vu dem iba mi kummt, was ihr gsait hän. 25Als sie etze des Wort vum Herrn beziige un gsait hän, kähre sie wieda um nohch Jerusalem un predige des Evangelium in viele Derfa (Käffa) dr Samariter. 26Aba dr Engel vum Herrn schwätzt zue Philippus un sait: Schtand uf un gang nohch Süde uf de Schtroß, de vu Jerusalem nohch Gaza nabfihrt un öde(wüscht) isch. 27Un na(er) schtoht uf un goht hi. Un lueg, ä Ma üs Äthiopie, ä Kämmerer un Mächtige am Hof dr Kandake, dr Kenigin vu Äthiopie, wela ihre ganze Schatz vuwaltet, der war nohch Jerusalem kumme, um azbäte. 28Etze zeht er wieda heim un hockt uf sinem Karre un liest d Prophete Jesaja. 29Dr Geischt aba sait zue Philippus: Gang hi un halt di zue däm Karre! 30Do lauft Philippus hi un het ghärt, daß sa(er) d Prophete Jesaja liest, un het gfrogt: Vuschtohsch dü au, was dü liesesch? 31Er aba sait: We ka i(ich), wenn mi nit jemads aleitet? Un na(er) bittet Philippus, ufzschtiege un sich zue nem anesitzä. 32Do drin aba in d Schrift, de er liest, war des (Jesaja 53,7.8): "We ä Schof, des zue d Schlachtig gfihrt wird, un we ä Lamm, des vor sinem Scherer vuschtummt, so doet da(er) si Mul (Gosch) nit uf. 33In sinere Erniedrig wird si Urdeil ufghobe. Wer ka sini Nochkumme ufzehle? Denn si Läbä wird vu dr Erde wäggnumme." 34Do git zantwort dr Kämmerer däm Philippus un sait: Ich bitt di, vu wäm schwätzt der Prophet des, vu sich selba odr vu jemads anderem? 35Philippus aba doet si Mul (Gosch) uf un fangt mit däm Wort dr Schrift a un predigt nem des Evangelium vu Jesus. 36 37Un als sie uf dr Schtroß doherfahre, kumme sie an ä Wassa. Do sait dr Kämmerer: Lueg, do isch Wassa; was hindert's, daß i(ich) mi daufe loss? "Philippus aba sait: Wenn dü vu ganzem Herze glaubsch, so ka`s gschähe. Er aba git zantwort un sait: Ich glaub, daß Jesus Chrischtus Gottes Bue isch." 38Un na(er) het d Karre ahebe lo, un beidi schtiege in des Wassa nab, Philippus un dr Kämmerer, un er het nen dauft. 39Als sie aba üs däm Wassa rufschtiege, vufrachtet (wägbrocht) dr Geischt vum Herrn d Philippus, un dr Kämmerer sieht nen nimi; er zeht aba sini Schtroß frehlich wida. 40Philippus aba findet sich in Aschdod wieda un zeht umä un predigt in alle Schtädt des Evangelium, bis er nohch Cäsarea kummt.