1Denn s Gsetz het nur ä Schatte vu d zuekinftige Gabe, nit des Wäse dr Sache selba. Wägä däm ka s de, de opfare, nit fir imma ganz guet mache, do ma alli Johr di gliche Opfa bringe men. 2Hätt nit sunscht des Opfa ufghert, wenn de, de d Gottesdenscht üsrichte, ei fir allimol sufa wore wäre un sich kei schlecht Gwisse me gmacht hätte iba ihri Sinde? 3Vielmeh bassiert dodurch all Johr nur ä Erinnerig a d Sinde. 4Denn s isch unmeglich, durch des Bloet vu Schtier un Böck Sinde wegzneh. 5Drum sait da(er), wenn na(er) in de Welt kummt (Psalm 40,7-9):"Opfa un Gabe hesch dü nit welle; ä Leib (Ranze) aba hesch dü ma(mir) gschaffe. 6Brandopfa un Sündopfa gfalle dir nit. 7Do ha i(ich) gsait: Lueg, i(ich) kummt - im Boech schtoht vu ma(mir) gschriebe -, daß i(ich) doe, Gott, di Wille." 8Zerst het da(er) gsait: "Opfa un Gabe, Brandopfa un Sündopfa hesch dü nit welle, sie gfalle dir au nit", obwohl sie doch nohch rem Gsetz gopfat wäre. 9Dann(Dnoh) aba sait da(er): "Lueg, i(ich) kummt, z doe di Wille." Do hebt da(er) des erschte uf, dmit da(er) des zweite isetzt. 10Nohch däm Wille sin ma(mir) gheiligt ei fir allimol durch des Opfa vum Leib (Ranze) Jesus Christi. 11Un jeda Priester schtoht Dag fir Dag do un vusieht si Denscht un macht efta(oftmols) di gliche Opfa, de doch nemols de Sinde wägnähme kenne. 12Der aba het ei Opfa fir de Sinde dorbrocht, un hockt etze fir imma zue d Rechte Gottes 13un wartet etze, bis sini Gegna(Feinde) zum Schemel vu sinene Feß gmacht wäre. 14Denn mit einem Opfa het da(er) de fir imma guet gmacht, de gheiligt wäre. 15Des beziigt uns(us) aba au dr heilige Geischt. Denn nohchdem dr Herr gsait het (Jeremia 31,33.34): " 16Des isch dr Packt(Abkumme), den i(ich) mit ne schleße will nohch däne Täg", un sait: "I will mi Gsetz in ihri Herze ge un in ihr Sinn (Gmeht) will i(ich)`s schriebe, 17un ihri Sinde un ihra Ungrechtigkeit will i(ich) nimi denke." 18Wo aba Vugebig dr Sinde isch, do bruchs kei Opfa me fir de Sinde. 19Wel ma(mir) denn etze, liebe(lebi) Breda, durch des Bloet Jesus de Fräiheit hän zum Igang in des Heiligtum, 20den na(er) uns(us) ufdoe het als näji(naii) un lebändige Wäg durch d Vorhang, des isch: durch des Opfa vu sinem Leib (Ranze), 21un hän ä Hohenpriester iba des Hus Gottes, 22so len uns(us) nahgoh mit erliche Herze in vollkummene Glaube, aspritzt in unsare Herze un los vum bese Gwisse un gwäsche am Leib (Ranze) mit reinem (sufarem) Wassa. 23Len uns(us) feschthebä a däm Ziignis dr Hoffnig un nit wakle; denn na(er) isch treu, der sie vuheiße het; 24un len uns(us) ufänanda achtha un uns(us) ufstachle(areize) zue d Lebi (Liebe) un zue guetem Werk, 25un nit unsri Vusammlige vulo, we ä baar z doe pflege, sundern änanda vumahne, un des um so me, als sa(ihr) sähn, daß dr Dag kunnt. 26Denn wenn ma(mir) muetwillig sindige, nohchdem ma(mir) des Wisse iba d Wohret gregt hän, hän ma(mir) etze kei andres Opfa me fir de Sinde, 27sundern nigs als ä schreckliches Warte uf des Gricht un des gierige Fiir, des d Feind vubrenne(vuzehre) wird. 28Wenn jemads des Gsetz vum Moses bricht, mueß sa(er) schterbe ohni Erbarme uf zwei odr dräia Ziige hi. 29Ä weviel härteri Schtrof, meine na(ihr), wird der vudene, der d Bue Gottes mit Feß tritt un des Bloet vum Packt(Abkumme) fir dreckig hebet (haltet), durch des sa(er) doch gheiligt wird, un d Geischt dr Gnade schmäht? 30Denn ma(mir) kenne sella(den), der gsait het (5. Moses 32,35.36): "D Rache isch mi, i(ich) will vugelte", un nomol: "Dr Herr wird si Volk richte." 31Schrecklich isch's, in de Händ(Pfode) vum lebändige Gott z flege. 32Denke aba dr frehere Däg, a däne na(ihr), nohchdem ihr alaichtet wart, erduldet hän ä große Kampf un Läid, 33indäm na(ihr) zum Deil selba durch Schmähunge un Druck zum Schauschpiel wore sin, zum Deil Gmeinschaft ka hän mit däne, däne so bassiert isch. 34Denn ihr hän mit d Gfangene glitte un d Raub äira Sache mit Fräid(Freud) erduldet, wel la(ihr) wißt, daß sa(ihr) ä besseri un ewigi Habe hän. 35Drum werfe äicha Vuträue nit wäg, wel ä großi Blohnig het. 36Geduld aba hän na(ihr) nedig, dmit da(ihr) d Wille Gottes den un des Vuheißene nähmä. 37Denn "nur noh ä kleini Wieli, so wird kumme, der do kumme soll, un wird nit lang üsbleibe. 38Mi Grechte aba wird üs Glaube läbä. Wenn na(er) aba zruckwiecht, het mi Seele kei Gfalle a nem(ihm)" (Habakuk 2,3.4). 39Mir aba sin nit vu däne, de zruckwieche un vudammt wäre, sundern vu däne, de glaube un d Seele rette.