1Des isch etze d Hauptsach bi däm, wovu ma(mir) schwätze: Mir hän ä näje(naie) Hohenpriester, der hockt zue d Rechte vum Thron dr Majeschtät im Himmel 2un isch ä Diena am Heiligtum un a d echte Schtiftshitte, de Gott ufgrichtet het un nit Mensche. 3Denn jeda Hohepriester wird igsetzt, um Gabe un Opfa darzbringe. Drum mueß au der ebis ha, was sa(er) opfare ka. 4Wenn na(er) etze uf Erde wär, so wär ra(er) nit Priester, wel do scho solchi sin, de noh rem Gsetz de Gabe opfare. 5Sie dene aba nur däm Abbild un Schatte vum Himmlische, we`s dem Moses zeigt wore isch, als sa(er) d Schtiftshitte bäue soll (2. Moses 25,40): "Lueg zue", sait da(er), "daß dü alles machsch noh rem Bild, des dir uf däm Berg zeigt worde isch." 6Etze aba het da(er) ä hehreres Amt gregt, we na(er) jo au d Bringa vumä bessere Packt(Abkumme) isch, der uf bessere Vuheißige (Vuschpreche) grindet isch. 7Denn wenn d erschte Packt(Abkumme) untadelig gsi wär, wird nit Platz fir ä andere gsuecht. 8Denn Gott tadelt sie un sait (Jeremia 31,31-34): "Gib obacht, s kumme Däg, sait dr Herr, do will i(ich) mit däm Hus Israel un mit däm Hus Juda ä näje(naie) Packt(Abkumme) schleße, 9nit we der Packt(des Abkumme) gsi isch, den i(ich) mit ihre Vädere gmacht ha; a däm Dag, wo i(ich) sie bi d Hand nimm, um sie üs Ägypte z fihre. Denn sie sin nit bliebe in minem Packt(Abkumme); drum ha i(ich) au nit me uf sie gachtet, sait dr Herr. 10Denn des isch dr Packt(des Abkumme), den i(ich) schleße will mit däm Hus Israel noh däne Dag, sait dr Herr: I will mi Gsetz ge in ihr Sinn (Gmeht), un in ihri Herze will i(ich)`s schriebe un will ihr Gott si, un de solle mi Volk si. 11Un s wird keina sini Bekannte odr sinene Breda lehre un sage: Erkenne d Herrn! Denn sie wäre mi alli kenne vum Kleinschte a bis zum Greszlig;te. 12Denn i(ich) will gnädig si ihra Ungrechtigkeit, un an ihri Sinde will i(ich) nimi denke." 13Indäm ma(er) sait: "ä näje(naie) Packt", erklärt da(er) d erschte fir vualtet. Was aba vualtet un ibaläbt isch, des isch sinem End nooch.