1Im Afang war des Wort, un des Wort war bi Gott, un Gott war des Wort. (d) 2Säll war im Afang bi Gott. 3Alli Sache sin durch säll gmacht, un ohni säll isch nigs gmacht, was gmacht isch. * 4In däm war des Läbä, un des Läbä war des Lecht dr Mensche. 5Un des Lecht schient ins Dunkle, uns(us) Dunkle het's nit packt (blickt). 6S war ä Mensch, vu Gott gschickt, der hieß Johannes. 7Der kummt zum Ziignis, um vum Lecht z schwätze, dmit sie alli durch nen glaube. 8Er war nit des Lecht, sundern na(er) soll vuzehle vum Lecht. 9Des war des echte Lecht, des alli Mensche alaichtet, des in d Welt kumme sollt. 10Er war in d Welt, un d Welt isch durch nen gmacht; aba d Welt het nen nit erkennt. 11Er kummt in si Bsitz; un Sini nähmä nen nit uf. 12We vieli nen aba ufnähme, däne git er Macht, Gottes Kinda z wäre, däne, de an si Name glaube, 13de nit üs däm Bloet noh üs däm Wille vum Fleisch noh üs däm Wille vumä Ma, sundern vu Gott uf d Welt kumme sin. 14Un des Wort ward Fleisch un het unda uns(us) gwohnt, un ma(mir) sähn (d) sini Herrlichkeit, ä Herrlichkeit als einzige Bue vum Vada (Babbe), volla Gnade un Wohret. 15Johannes git Ziignis vu nem un rueft: Des war´s, vum däm i(ich) gsait ha: Nohch ma(mir) wird kumme, der vor ma(mir) gsi isch; denn na(er) war vor ma(mir) do. 16Un vu sinere Massig(Fülle) hän ma(mir) alli gnumme Gnade um Gnade. 17Denn des Gsetz isch durch Moses ge; d Gnade un Wohret isch durch Jesus Chrischtus wore. 18Nemad het Gott je gsähne; dr Einzige Bue, der uf fem Vada (Babbe) sinem Schoß isch, der het nen uns(us) vukindigt. 19Un des isch des Ziignis vum Johannes, als d Jude zue nem schickte Prieschter un Leviten vu Jerusalem, daß sie nen froge: Wer bisch dü? 20Un na(er) vukindigt un legt nit, un na(er) het gsait: Ich bi nit dr Chrischtus. 21Un sie froge nen: Was dann(dnoh)? Bisch dü Elia? Er sait: Ich bi's nit. Bisch dü dr Prophet? Un na(er) sait: Nei. 22Do sag sie zue nem: Wer bisch dü dann(dnoh)? daß ma(mir) Antwort ge däne, de uns(us) gschickt hän. Was saisch dü vu dir selba? 23Er sait: "Ich bi ä Schtimm vumä Prediga in dr Wüschte: Ebnet d Wäg vum Herrn!", we dr Prophet Jesaja gsait het (Jesaja 40,3). 24Un sie ware vu d Pharisäer gschickti, 25un sie froge nen un sage zue nem: Wurum daufsch dü denn, wenn dü nit dr Chrischtus bisch noh Elia noh dr Prophet? 26Johannes git zantwort ne un sait: Ich dauf mit Wassa; aba na(er) isch midde unda äich ku, den na nit kennt. 27Der wird nohch ma(mir) kumme, un i(ich) bi nit wert, daß i(ich) sini Schuehreme les. 28Des isch bassiert in Betanien gegeiba vum Jordans, wo Johannes dauft het. 29Am nägschte Dag sieht Johannes, daß Jesus zue nem kummt, un sait: Luege, des isch Gottes Lamm, des dr Welt Sinde trait! 30Der isch's, vu däm i(ich) gsait ha: Nohch ma(mir) kummt ä Ma, der vor ma(mir) gsi isch, denn na(er) war vor ma(mir). 31Un i(ich) ha nen nit kennt. Aba dmit da(er) Israel zeigt (offenbart) wird, drum bi i(ich) kumme, z daufe mit Wassa. 32Un Johannes bezigt un sait: Ich ha gsäh, daß dr Geischt rabgfahre isch we ä Dube vum Himmel un bliebt uf fem. 33Un i(ich) ha nen nit kennt. Aba der mi gschickt het, z daufe mit Wassa, der het zue ma(mir) gsait: Uf wen dü siehsch d Geischt rabfahre un uf fem bliebe, der isch's, der mit däm heilige Geischt dauft. 34Un i(ich) ha´s gsähne un beziig: Des isch Gottes Bue. 35Am nägschte Dag schtoht Johannes abamols do un zwei vu sinene Jinger; 36un als sa(er) Jesus vorbigo sieht, sait da(er): Lueg, des isch Gottes Lamm! 37Un de zwei Jinger hän nen ghärt schwätze un folge Jesus nohch. 38Jesus aba drillt sich um un sieht sie nohchfolge, un sait zue nene: Was sueche ihr? De aba sage zue nem: Rabbi - des heißt ibasetzt: Meischta -, wo isch di Herberge? 39Er sait zue nene: Kumme un luege! Sie kumme un sähn's un bliebe dän Dag bi nem. S war aba um di zehnti Schtund. 40Eina vu däne zwei, de Johannes ghärt hän un Jesus nohchgange ware, war Andreas, d Brueda vum Simon Petrus. 41Der findet zerscht si Brueda Simon un sait zue nem: Mir hän d Messias gfunde, des heißt ibasetzt: dr Gesalbte. 42Un na(er) fihrt nen zue Jesus. Als Jesus nen sieht, sait da(er): Dü bisch Simon, dr Bue vum Johannes; dü sollsch Kephas heiße, des heißt ibasetzt: Fels. 43Am nägschte Dag wot Jesus nohch Galiläa go un findet Philippus un sait zue nem: Folg ma(mir) nohch! 44Philippus aba war üs Betsaida, üs d Schtadt vum Andreas un Petrus. 45Philippus findet Nathanael un sait zue nem: Mir hän nen gfunde, (d) vu däm Moses im Gsetz un de Prophete gschriebe hän, Jesus, Josef si Bue, üs Nazareth. 46Un Nathanael sait zue nem: Was ka üs Nazareth Guetes kumme! Philippus sait zue nem: Kumm un lueg! 47Jesus sieht Nathanael kumme un sait vu nem: Lueg, ä rechte Israelit, in däm kei Falsch isch. 48Nathanael sait zue nem: Woher kennsch dü mi? Jesus git zantwort un sait zue nem: Noh bvor Philippus di gruefe het, als dü unda däm Fiegebaum warsch, ha i(ich) di gsähne. 49Nathanael git zantwort nem: Rabbi, dü bisch Gottes Bue, dü bisch dr Kenig vu Israel! 50Jesus git zantwort un sait zue nem: Dü glaubsch, wel i(ich) dir gsait ha, daß i(ich) di gsähne ha unda däm Fiegebaum. Dü wirsch noh Greßeres als des äh. 51Un na(er) sait zue nem: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ihr den d Himmel uff säh un d Engel Gottes nuf- un rabfahre iba däm Menschebue.