1Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer nit zue d Dire inegoht in d Schofschtall, sundern schtiegt anderswo inä, der isch ä Deb un ä Raiba (Deb, Vubrecha). 2Der aba zue d Dire inegoht, der isch d Schäfa (Hirte) vu d Schof. 3Dem macht d Ufbasser uf, un de Schof härä sini Schtimm; un na(er) rueft sini Schof mit Name un fihrt sie üsä. 4Un wenn na(er) alli sini Schof nüsglo het, goht da(er) vor ne her, un sini Schof folge nem nohch; denn sie kennen sini Schtimm. 5Nem Fremde aba folge sie nit nohch, sundern haue ab vor nem; denn sie kenne de Schtimm vum Fremde nit. 6Des Glichnis het Jesus zue nene gsait; sie vuschten aba nit, was sa(er) ne dmit gsait het. 7Do sait Jesus wieda: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ich bi de Dire zue d Schof. 8Alli, de vor ma(mir) kumme sin, de sin Diebe un Raiba (Deb, Vubrecha); aba d Schof hän nene nit ghorcht. 9Ich bi de Dire; wenn jemads durch mi inegoht, wird da(er) selig wäre un wird i- und üsgoh un Weid (Heet) (Gras, Frässä) finde. 10Ä Deb kummt nur, um z schtähle, z schlachte un umzbringe. Ich bi kumme, dmit sie des Läbä un alles hän was sie bruche. 11Ich bi dr guete Schäfa (Hirte). Dr guete Schäfa (Hirte) (d) losst si Läbä fir d Schof. 12Dr Knecht aba, der nit Schäfa (Hirte) isch, däm d Schof nit ghäre, sieht d Wolf kumme un vulosst de Schof un haut ab - un dr Wolf schtirzt sich uf de Schof un vudeilt sie -, 13denn na(er) isch ä Knecht un kimmat sich nit um de Schof. 14Ich bi dr guete Schäfa (Hirte) un kenn Mini, un Mini kenne mi, 15we mi mi Vada (Babbe) kennt, un i(ich) kenne d Vada (Babbe). Un i(ich) loss mi Läbä fir de Schof. 16Un i(ich) ha noh anderi Schof, de sin nit üs däm Stall; au sälli mueß i(ich) herbringe, un sie wäre mi Schtimm härä, un s wird ei Herde un ei Schäfa (Hirte) si. 17Drum liebt (leb hän) mi mi Vada (Babbe), wel i(ich) mi Läbä loss, daß ich's wiedanihm. 18Nemad nimmt`s vu ma(mir), sundern i(ich) selba losses. Ich ha Macht, s zue losse, un ha Macht, s wiedazneh. Des Gebot ha i(ich) gregt vu minem Vada (Babbe). 19Do entschtoht abamols Zwitracht unda d Jude wägä däm Wort. 20Vieli unda ne sage: Er het ä bese Geischt un isch vu Sinne; was häre ihr nem zue? 21Anderi sage: Des sin nit Wort vumä Besessene; ka denn ä bese Geischt d Auge vu Blindä ufdoe? 22S war dertmols des Fescht vu d Tempelweihe in Jerusalem, un s war Winta. 23Un Jesus goht umä im Tempel in dr Halle Salomos. 24Do umzingle nen d Jude un sage zue nem: We lang losch dü uns(us) im Ungwisse? Bisch dü dr Chrischtus, so sag`s fräi üsä. 25Jesus git ne zantwort: Ich ha`s äich gsait, un ihr glaubt nit. De Sache (Werke), de i(ich) doe im Name vu minem Vada (Babbe), de ziige vu ma(mir). 26Aba ihr glaubt nit, denn ihr sin nit vu minene Schof. 27Mini Schof härä mi Schtimm, un i(ich) kenn sie, un sie folge ma(mir); 28un i(ich) gib ne s ewige Läbä, un sie wäre nemeh umkumme, un nemads wird sie üs minere Hand riße. 29Mi Vada (Babbe), der sie ma(mir) ge het, isch greßa als alles, un nemads ka sie üs d Hand vum Vada (Babbe) riße. 30Ich un dr Vada (Babbe) sin eins. 31Do hebe d Jude abamols Schtei (Wackes) uf, um nen z schteinige. 32Jesus sait zue nene: Vieli gueti Sache (Werke) ha i(ich) äich zeigt vum Vada (Babbe); fir was vu däne Sache (Werke) wen na mich schteinige? 33D Jude antworte nem un sage: Wäge nem guete Ding (Werk) schteinige ma(mir) di nit, sundern wägä dr Gottesläschterig, denn dü bisch ä Mensch un machsch di selbscht zue Gott. 34Jesus git ne zantwort: Schtoht nit gschriebe in äirem Gsetz (Psalm 82,6): "Ich ha gsait: Ihr sin Götta"? 35Wenn er de Götta nennt, zue däne des Wort Gottes gschwätzt wore isch, - un d Schrift ka doch nit broche (falsch si) wäre -, 36we sage ihr dann(dnoh) zue, däm der d Vada (Babbe) gheiligt un in d Welt gschickt het: Dü läschtersch Gott -, wel i(ich) sag: Ich bi Gottes Bue? 37Dät i(ich) nit de Sache (Werke) vu minem Vada (Babbe), so glaubet ma(mir) nit; 38doe i(ich) sie aba, so glaubet doch d Wunda (Werke), wenn na ma(mir) nit glaube wen, dmit da wißt, daß dr Vada (Babbe) in ma(mir) isch un i(ich) in nem. 39Do suechte sie abamols, nen z packe. Aba er haut ab. 40Dann(Dnoh) goht da(er) wieda fort uf di anderi Site vum Jordans a d Platz, wo Johannes zvor dauft het, un bliebt dert. 41Un vieli kumme zue nem un sage: Johannes het kei Zeiche doe; aba alles, was Johannes vu däm gsait het, des isch wohr. 42Un s glaube dert vieli a nen.