1S liet aba eina krank do, Lazarus üs Betanien, däm Dorf (Kaff) vu d Maria un ihra Schweschta Marta. 2Maria aba war`s, de d Herr (Jesus) mit Salbel gsalbt un sini Feß mit ihre Hoor trocknet het. Däre ihr Brueda Lazarus war krank. 3Do schickte de Schweschtare zue Jesus un len nem sage: Herr, lueg, der, den dü leb(lieb) hesch, liet krank do. 4Als Jesus des ghärt het, sait da(er): De Kranket isch nit zum Dod, sundern zue d Vuherrlichung Gottes, dmit dr Bue Gottes dodurch vuherrlicht wird. 5Jesus aba het Marta leb(lieb) un ihri Schweschta un Lazarus. 6Als sa etze ghärt het, daß sa(er) krank war, bliebt er noh zwei Däg a däm Platz, wo na war; 7dnohch sait da zue sinene Jinger: Len uns(us) wieda nohch Judäa ze! 8Sini Jinger aba sage zue nem: Meischta, ebe noh wen d Jude di schteinige, un dü willsch wieda derthi ze? 9Jesus git zantwort: Het nit d Dag wöelf Stunden? Wer am Dag umägoht, der flegt sich nit nah; denn na sieht s Lecht vu d Welt. 10Wer aba bi Nacht umägoht, der flegt ane; denn s isch kei Lecht in nem. 11Des het da gsait, un dnoh sait da(er) zue nene: Lazarus, unsa Fründ(Freund), schloft, aba i(ich) gang hi, nen ufzwecke. 12Do sage sini Jinger: Herr, wenn na schloft (pfüssä), wird's bessa mit nem. 13Jesus aba schwätzt vu sinem Dod; sie meine aba, er schwätzt vum normale Schlof (Pfüss). 14Do het`s ne Jesus fräi üsä gsait: Lazarus isch gschtorbe; 15un i(ich) bi froh um äich, daß i(ich) nit dogsi bi, dmit da glaubt. Aba len uns(us) zue nem go! 16Do sait Thomas, der Zwilling gnennt wird, zue d Jinger: Len uns(us) mit nem go, daß ma(mir) mit nem schterbe! 17Als Jesus kummt, findet da Lazarus scho vier Däg im Grab liege. 18Betanien aba war nohch bi Jerusalem, etwa ä halbe Schtund wäg. 19Un vieli Jude ware zue Marta un Maria kumme, sie z tröschte wägä ihrem Brueda. 20Als Marta etze ghärt het, daß Jesus kummt, goht sie nem entgegä; Maria aba bliebt dheim hocke. 21Do sait Marta zue Jesus: Herr, wärsch dü do gsi, mi Brueda wär nit gschtorbe. 22Aba au etzed weiß i(ich): Was dü bittesch vu Gott, des wird dir Gott ge. 23Jesus sait zue ihr: Di Brueda wird ufschtoh. 24Marta sait zue nem: Ich weiß wohl, daß sa ufschtoh wird - bi dr Uferschtehig am Jingschte Dag. 25Jesus sait zue ihr: Ich bi d Uferschtehig un des Läbä. Wer an mi glaubt, der wird läbä, au wenn na schtirbt; 26un wer do läbt un glaubt an mi, der wird nimmi schterbe. Glaubsch dü des? 27Sie sait zue nem: Jo, Herr, i(ich) glaub, daß dü dr Chrischtus bisch, dr Bue Gottes, der in d Welt kumme isch. 28Un als sie des gsait het, goht sie hi un reft ihri Schweschta Maria heimlich un sait zue ihr: Dr Meischta isch do un rueft di. 29Als Maria des ghärt het, schtoht sie schnell uf un kummt zue nem. 30Jesus aba war noh nit in des Dorf (Kaff) kumme, sundern war noh dert, wo nem Marta begegnet war. 31Als d Jude, de bi ihr im Hus ware un sie tröschtet hän, sähn, daß Maria schnell ufschtod un üsä gange isch, gehn sie ihr nohch, wel sie denkt hän: Sie goht zum Grab, um dert z hiile. 32Als etze Maria dohi kummt, wo Jesus war, un sieht nen, flegt sie nem vor d Feß un sait zue nem: Herr, wärsch dü do gsi, mi Brueda wär nit gschtorbe. 33Als Jesus sieht, we sie hiilt un we au d Jude hiilä, de mit ihr kumme ware, wird da bes im Geischt un wird arg trurig 34un sait: Wo hän ihr nen higlegt? Sie sage nem: Herr, kumm un lueg`s da a! 35Un Jesus gehn d Auge iba. 36Do sage d Jude: Lueg, we het da(er) nen leb(lieb) ka! 37Ä baar aba unda ne sage: Er het däm Blindä d Auge ufdoe; ka er nit au mache, daß der nit schterbe moeß? 38Do wird Jesus abamols bes un kummt zum Grab. S war aba ä Höhli, un ä Schtei (Wackes) liet dvor. 39Jesus sait: Hebt d Schtei (Wackes) wäg! Do sait zue nem Marta, de Schweschta vum Vuschtorbene: Herr, er stinkt scho; denn na liet sit vier Däg do. 40Jesus sait zue ihr: Hab i(ich) dir nit gsait: Wenn dü glaubsch, wirsch dü d Herrlichkeit Gottes säh? 41Do hebe sie d Schtei (Wackes) wäg. Jesus aba hebt sini Auge uf un sait: Vada (Babbe), i(ich) dank dir, daß dü mi ghärt hesch. 42Ich weiß, daß dü mi alliziit hersch; aba um d Lit wägä, de do sin, sag ich's, dmit sie glaube, daß dü mi gschickt hesch. 43Als sa(er) des gsait het, reft er mit luta Schtimm: Lazarus, kumm üsä! 44Un dr Vuschtorbene kummt üsä, bunde mit Grabdecha an d Feß un Händ(Pfode), un si Gsicht (Visasch) war vuhillt mit nem Schweißduech. Jesus sait zue nene: Lese de Bindene un len nen go! 45Vieli etze vu d Jude, de zue Maria kumme ware un gsäh hän, was Jesus doe het, glaube a nen. 46Ä baar aba vu nene gehn hi zue d Pharisäer un sage ne, was Jesus doe het. 47Do vusammle d Hohenpriester un d Pharisäer d Hohe Rot un sage: Was den ma(mir)? Der Mensch doet vieli Zeiche. 48Losse man so, dann(dnoh) wäre sie alli a nen glaube, un dann(dnoh) kumme d Röma un nähmä uns(us) s Land un d Lit. 49Eina aba vu nene, Kaiphas, der in däm Johr Hoherpriester war, sait zue nene: Ihr wißt nigs; 50ihr bedenkt au nit: S isch bessa fir äich, ä Mensch schtierbt fir s Volk, als daß des ganze Volk vugoht. 51Des het da aba nit vu sich üs gsait, sundern wel la in däm Johr Hoherpriester war, wissagt er. Denn Jesus soll schterbe fir s Volk, 52un nit fir des Volk ällei, sundern au, um de vuschtraite Kinda Gottes zämmezbringe. 53Vu däm Dag a war`s fir sie bschlosse, daß sie nen umbringe däte. 54Jesus aba goht nimi fräi umä unda d Jude, sundern goht vu dert wäg in ä Gegend nohch bi d Wüschte, in ä Schtadt mit Name Ephraim, un bliebt dert mit d Jinger. 55S war aba nohch des Passafescht vu d Jude; un vieli üs dr Gegend gehn nuf nohch Jerusalem vor rem Fescht, daß sie sich sufa gmacht hän. 56Do froge sie nohch Jesus un schwätze mitänanda, als sie im Tempel gschtande sin: Was meinet ihr? Er wird doch nit zum Fescht kumme? 57D Hohenpriester un Pharisäer aba hän Bfehl ge: Wenn jemads weiß, wo na(er) isch, soll la(er)'s azeige, dmit sie nen packe kennte.