1Dnohch het sich Jesus abamols d Jinger am See Tiberias zeigt. Er zeigt sich aba so: 2S ware binanda Simon Petrus un Thomas, der Zwilling gnennt wird, un d Nathanael üs Kana in Galiläa un de Buebä vum Zebedäus un zwei anderi vu sinene Jinger. 3Do sait Simon Petrus zue nene: Ich will fische go. Sie sage zue nem: So wen ma mit dir go. Sie gehn üsä un schtiege in s Boot, un in d Nacht fange sie nigs. 4Als ses aba scho Morge war, schtoht Jesus am Ufa, aba de Jinger wiße nit, daß ses Jesus war. 5Do sait Jesus zue nene: Kinda, hän na nigs z ässä? Sie antworte nem: Nei. 6Er aba sait zue nene: Werfe des Netz Rechts vum Boot nüs, so den na fange. Do werfe sie`s üs un kenne's nimi rieze wägä d Lascht vu d Fisch. 7Do sait d Jinger, der wo Jesus leb(lieb) het, zue Petrus: S isch dr Herr! Als Simon Petrus ghärt het, daß ses dr Herr war, legt da sich s Obagwand um, denn na war nackt, un wirft sich ins Wassa. 8Di andere Jinger aba kumme mit däm Boot, denn sie ware nit wiet vum Land wäg, nur etwa zweihundat Elle, un zen des Netz mit d Fische. 9Als sie etze ans Land schtiege, sähn sie ä Kohlefiir un Fisch druf un Brot. 10Do sait Jesus zue nene: Hole vu däne Fische, de na etzed gfange hän! 11Simon Petrus schtiegt inä un zeht s Netz an Land, voll mit große Fisch, hundatdraijefuchzig (153). Un obwohl`s so vieli ware, vuriß doch s Netz nit. 12Do sait Jesus zue nene: Kummt un len uns(us) Ässä! Nemads aba unda d Jinger het sich träut, nen zue froge: Wer bisch dü? Denn sie hän gwißt, daß ses dr Herr war. 13Do kummt Jesus un nimmt des Brot un git's ne, gnau so au d Fisch. 14Des isch etze des dritte Mol, daß Jesus sich d Jinger zeigt (offenbart) het, nohchdem ma vu d Dote ufgschtande war. 15Als sie etze des Ässä ghalte hän, sait Jesus zue Simon Petrus: Simon, Bue vum Johannes, hesch dü mich leba (lieber), als mich de hän? Er sait zue nem: Häjo, Herr, dü weisch, daß i(ich) dich leb(lieb) ha. Do sait Jesus zue nem: Weid mini Lämma (Schäfli)! 16Do sait da zum zweite Mol zue nem: Simon, Bue vum Johannes, hesch dü mich leb(lieb)? Er sait zue nem: Häjo, Herr, dü weisch, daß i(ich) dich leb(lieb) ha. Do sait Jesus zue nem: Heet mini Schof! 17Do sait da zum dritte Mol zue nem: Simon, Bue vum Johannes, hesch dü mich leb(lieb)? Petrus wird trurig, wel la zum dritte Mol zue nem gsait het: Hesch dü mich leb(lieb)?, un sait zue nem: Herr, dü weisch um alli Sache, dü weisch, daß i(ich) dich leb(lieb) ha. Do sait Jesus zue nem: Weid mini Schof! 18Gwiß, gwiß, i(ich) sag da: Wo dü jung warsch, hesch dü dich selba aglegt un bisch higange, wona dü hi hesch welle; wenn dü aba alt wirsch, wirsch dü dini Händ(Pfode) üsschtrecke, un ä andere wird dich alege un fihre, wohi dü nit hi willsch. 19Des het da aba gsait, um azdiite, mit welem Dod er Gott priese (groß mache) wird. Un als sa des gsait het, sait da zue nem: Folg ma(mir) nohch! 20Petrus aba drillt sich um un sieht d Jinger folge, der Jesus leb(lieb) het, der au bim Obendässä an sinere Bruscht gläge un gsait het: Herr, wer isch's, der wo dich vurotet? 21Als (Wo) Petrus den sieht, sait da zue Jesus: Herr, was wird aba mit däm? 22Jesus sait zue nem: Wenn i(ich) will, daß sa bliebt, bis i(ich) kummt, was goht`s dich a? Folg dü ma(mir) nohch! 23Do kummt unda d Breda des Gschwätz uf: Der Jinger schtirbt nit. Aba Jesus het nit zue nem gsait: Er schtirbt nit, sundern: Wenn i(ich) will, daß sa bliebt, bis i(ich) kummt, was goht`s dich a? 24Des isch der Jinger, der des alles beziigt un ufgschriebe het, un ma(mir) wisse, daß si Ziignis wohr isch. 25Sin nohch vieli anderi Sach, de Jesus doe het. Wenn aba eins nohch rem andere ufgschriebe wäre soll, so dät, mein i(ich), d Welt de Becha nit fassen, de z schriebe wäre.