1S war aba ä Mensch unda d Pharisäer mit Name Nikodemus, eina vu d Obere dr Jude. 2Der kummt zue Jesus bi Nacht un sait zue nem: Meischta, ma(mir) wisse, dü bisch ä Lehrer, vu Gott kumme; denn nemads ka de Zeiche doe, de dü doesch, s`isch denn Gott mit nem. 3Jesus git zantwort un sait zue nem: Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre, so ka er des Rich Gottes nit säh. 4Nikodemus sait zue nem: We ka ä Mensch uf d Welt kumme (gebore), wenn na alt isch? Kann er denn wieda in d Leib (Ranze) vu sinere Muetter go un uf d Welt kumme? 5Jesus git zantwort: Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads uf d Welt kummt (gebore) üs Wassa un Geischt, so ka er nit in des Rich Gottes kumme. 6Was vum Fleisch uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Fleisch; un was vum Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Geischt. 7Wundere di nit, daß i(ich) dir gsait ha: Ihr mehn vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre. 8D Wind blost, wo na(er) will, un dü hersch si Sause wohl; aba dü weiß nit, woher er kummt un wohi er fahrt. So isch s bi jedem, der üs däm Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch. 9Nikodemus git zantwort un sait zue nem: We ka des gschähe? 10Jesus git zantwort un sait zue nem: Bisch dü Israels Lehrer un weisch des nit? 11Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: Mir schwätze, was ma(mir) wisse, un beziige, was ma(mir) gsähne hän; ihr aba riße unsa Ziignis nit a. 12Ihr Glaubt nit, wenn i(ich) äich vu irdische Dinge sag, we wen ihr glaube, wenn i(ich) äich vu himmlische Dinge sag? 13Un nemads isch gen Himmel ufgfahre üßa däm, der vum Himmel rabkumme isch, nämlich dr Menschebue. 14Un we Moses in dr Wüschte d Schlange hoch gmacht het, so mueß dr Menschebue hoch gmacht wäre, 15dmit alli, de a nen glaube, des ewige Läbä hän. 16Denn eso het Gott d Welt gliebt (leb ka), daß sa(er) si einzige Bue git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän. 17Denn Gott het si Bue nit in d Welt gschickt, daß sa(er) d Welt richtet, sundern daß d Welt durch nen grettet wird. 18Wer a nen glaubt, der wird nit grichtet; wer aba nit glaubt, der isch scho grichtet, denn na(er) glaubt nit a d Name vum eingeborene Bue Gottes. 19Des isch aba des Gricht, daß des Lecht in d Welt kumme isch, un d Mensche liebte s Dunkle me als des Lecht, denn ihri Werke ware bes. 20Wer Beses doet, der haßt s Lecht un kummt nit zum Lecht, dmit sini Werke nit ufdeckt wäre. 21Wer aba d Wohret doet, der kummt zum Lecht, dmit bekannt wird, daß sini Werke in Gott gmacht sin. 22Dnohch kummt Jesus mit sinene Jinger in des Land Judäa un bliebt dert ä Wieli mit ne un het dauft. 23Johannes aba het au noh dauft in Änon, nohch bi Salim, denn s war do viel Wassa; un sie kumme un len sich daufe. 24Denn Johannes war noh nit ins Gfängnis (Loch) gworfe. 25Do gits sich ä Händel zwische d Jinger vum Johannes un nem Jude iba`s Sufa wäre. 26Un sie kumme zue Johannes un sag zue nem: Meischta, der bi dir war gegeiba vum Jordan, däm dü des Ziignis ge hesch, lueg, der dauft, un jeda kummt zue nem. 27Johannes git zantwort un sait: Ä Mensch ka nigs nähmä, wenn`s nem nit vum Himmel ge isch. 28Ihr selbscht sin mini Ziige, daß i(ich) gsait ha: Ich bi nit dr Chrischtus, sundern vor nem her gschickt. 29Wer d Braut het, der isch d Bräutigam; dr Fründ(Freund) vum Bräutigam aba, der däbischtoht un nem zuehert, freut sich arg iba de Schtimm vum Bräutigam. Mi Fräid(Freud) isch etze do. 30Er mueß wachse, i(ich) aba mueß abneh. 31Der vu obe her kummt, isch iba allem. Wer vu dr Erde isch, der isch vu d Erde un schwätzt vu d Erde. Der vum Himmel kummt, dr isch iba allem 32un beziigt, was sa(er) gsähne un ghärt het; un si Ziignis nimmt nemads a. 33Wer`s aba animmt, der bsiegelt, daß Gott wohr isch. 34Denn der, den Gott gschickt het, schwätzt Gottes Wort; denn Gott git d Geischt ohni Maß. 35Dr Vada (Babbe) het d Bue leb un het nem alles in sini Hand ge. 36Wer a d Bue glaubt, der het des ewige Läbä. Wer aba däm Bue nit hörig isch, der wird des Läbä nit säh, sundern d Zorn (Wuet) Gottes bliebt iba nem.