1Als etze Jesus ghert het, daß d Pharisäer z Ohre kumme war, daß sa(er) me zue Jinger macht un dauft het als Johannes 2- obwohl Jesus nit selba dauft het, sundern sini Jinger -, 3vuloßt er Judäa un goht wieda nohch Galiläa. 4Er moeß aba durch Samarien reise. 5Do kummt er in ä Schtadt Samariens, de heißt Sychar, nooch bi däm Feld, des Jakob sinem Bue Josef ge het. 6S war aba dert d Jakobs Brunne. Wel etze Jesus med war vu dr Reise, het da(er) sich anekockt am Brunne; s war um di sechsti Schtund. 7Do kummt ä Wieb üs Samarien, um Wassa zue schöpfe. Jesus sait zue nare: Gib ma(mir) z trinke! 8Denn sini Jinger ware in d Schtadt gange, um Ässä z kaufe. 9Do sait des samaritische Wieb zue nem: We, dü bittesch mi um ebis z trinke, wo dü ä Jud bisch un i(ich) ä samaritisches Wieb? Denn d Jude hän keini Gmeinschaft mit d Samariter. - 10Jesus git zantwort un sait zue nare: Wenn dü kenne dätsch de Gabe Gottes un wer des isch, der zue dir sait: Gib ma(mir) z trinke!, dü bätesch nen, un der gäb dir lebendiges Wassa. 11Do sait zue nem des Wieb: Herr, hesch dü doch nigs, womit dü schöpfe könntesch, un d Brunne isch def; woher hesch dü dann(dnoh) lebendiges Wassa? 12Bisch dü me als unsa Vada (Babbe) Jakob, der uns(us) dän Brunne ge het? Un na(er) het drus trunke un sini Kinda un sini Viecha. 13Jesus git zantwort un sait zue ihr: Wer vu däm Wassa trinkt, der wird wieda durschtig; 14wer aba vum Wassa trinke wird, des i(ich) nem gib, d wird in Ewigkeit nit durschtig, sundern des Wassa, des i(ich) nem ge wär, des wird in nem ä Quelle vum Wassa wäre, des in des ewige Läbä quillt. 15Do sait des Wieb zue nem: Herr, git ma(mir) des Wassa, dmit i(ich) nit durschtig bin un i(ich) nit herkumme mueß, um z schöpfe! 16Jesus sait zue ihr: Gang hi, ruf di Ma un kumm wieda her! 17Des Wieb git zantwort un sait zue nem: Ich ha kei Ma. Jesus sait zue ihr: Dü hesch recht gantwortet: Ich ha kei Ma. 18Fünf Männa hesch dü ka, un der, den dü etzed hesch, isch nit di Ma; des hesch dü recht gsait. 19Des Wieb sait zue nem: Herr, i(ich) sieht, daß dü ä Prophet bisch. 20Unseri Vädare hän uf däm Berg abätet , un ihr sage, in Jerusalem isch d Platz, wo ma abäte (ahimmle) soll. 21Jesus sait zue ihr: Glaube ma(mir), Wieb, s kummt de Ziit, daß ihr nit uf däm Berg nohch in Jerusalem d Vada (Babbe) abäte (ahimmle) den. 22Ihr wißt nit, was ihr abäte den; ma(mir) wisse aba, was ma(mir) abäte (ahimmle); den des Heil kummt vu d Jude. 23Aba s kummt de Ziit un isch scho etzed, in der di wahre (rechte) Abäta d Vada (Babbe) abäte (ahimmle) wäre im Geischt un in dr Wohret; denn au d Vada (Babbe) will solchi Abäta ha. 24Gott isch Geischt, un de nen abäte (ahimmle), de mehn nen im Geischt un in dr Wohret abäte (ahimmle). 25Do sait des Wieb zue nem: Ich weiß, daß d Messias kummt, der do Chrischtus heißt. Wenn der kummt, wird da(er) uns(us) alles vukündige. 26Jesus sait zue ihr: Ich bi's, der mit dir schwätzt. 27Inzwische kumme sini Jinger, un sie wundre sich, daß sa(er) mit nem Wieb schwätzt; doch gsait het nemads: Was frogsch dü? odr: Was schwätzesch dü mit ihr? 28Do losst des Wieb ihre Krög schtoh un goht in d Schtadt un sait zue d Lit: 29Kummt, luege ä Mensch, der ma(mir) alles gsait het, was i(ich) doe ha, ob ba(er) nit d Chrischtus isch! 30Do gehn sie üs d Schtadt üsä un kumme zue nem. 31Inzwische mahnte nen d Jinger un sage: Rabbi, iß! 32Er aba sait zue nene: Ich ha ä Ässä z ässä, vu däm ihr nigs wißt. 33Do sag d Jinger undaänanda: Het nem jemads z ässä brocht? 34Jesus sait zue nene: Mi Ässä isch des, daß i(ich) doe was d Wille vu däm isch, der mi gschickt het, un vollend si Gschaffenes. 35Sage ihr nit selba: Das ses noh vier Monet sin, dann(dnoh) kummt d Ernte? Lueg, i(ich) sag äich: Hebt äiri Aug uf un luege uf d Felda, denn sie sin rief zue d Ernte. 36Wer erntet, gregt scho si Lohn un sammlet Frucht zum ewige Läbä, dmit sich mitänanda sich fräie, der do sajt un dr do erntet. 37Denn do isch d Spruch wohr: Der eine sajt, dr andere erntet. 38Ich ha äich gschickt, z ernten, wo ihr nigs gschafft hän; anderi hän gschafft, un äich isch ihri Arbet zguet kumme. 39S glaube aba a nen vieli vu d Samariter üs d Schtadt wägä däm Wieb, de beziigt het: Er het ma(mir) alles gsait, was i(ich) doe ha. 40Als etze d Samariter zue nem kumme, bitt sie nen, bi nene z bliebe; un na(er) bliebt zwei Däg do. 41Un noh viel me glaube wägä sinem Wort 42un sage zue däm Wieb: Vu etze a glaube ma(mir) nimi wägä dir; denn ma(mir) hän selba ghärt un wißet: Des isch gwiß dr Welt Heiland. 43Aba nohch zwei Däg goht da(er) vu dert witer nohch Galiläa. 44Denn na(er) selba, Jesus, beziigt, daß ä Prophet dheim nigs gilt. 45Als sa(er) etze nohch Galiläa kummt, nähmä nen de Galiläer uf, de alles gsähne hän, was sa(er) in Jerusalem uf fem Fescht doe het; denn sie ware au zum Fescht kumme. 46Un Jesus kummt abamols nohch Kana in Galiläa, wo na(er) des Wassa zue Wi gmacht het. Un s war ä Ma im Denscht vum Kenig; däm si Bue liet krank in Kapernaum. 47Wo der ghärt het, daß Jesus üs Judäa nohch Galiläa kummt, goht da hi zue nem un bittet nen, rabzkumme un sinem Bue zue helfe; denn na war dodkrank. 48Un Jesus sait zue nem: Wenn ihr nit Zeiche un Wunda sähn, so glaube na nit. 49Dr Ma sait zue nem: Herr, kumm rab, bvor mi Kind schtirbt! 50Jesus sait zue nem: Gang hi, di Bue läbt! Der Ma glaubt däm Wort, des Jesus zue nem gsait het, un goht hi. 51Un während er nabgoht, träffe nen sini Knecht un sage: Di Kind läbt. 52Do frogt er si nohch d Schtund, in der`s bessa mit nem wore war. Un sie antworte nem: Geschtern um di siebti Schtund het nen des Feba vuloße. 53Do het d Vada (Babbe) gmerkt, daß ses de Schtund war, in däre Jesus zue nem gsait het: Di Bue läbt. Un na(er) het glaubt mit sinem ganze Hus. 54Des isch etze des zweite Zeiche, des Jesus doe het, als sa(er) üs Judäa nohch Galiläa kumme isch.