1Dnohch fahrt Jesus wäg iba des Galiläische Meer, der au See vu Tiberias heißt. 2Un s goht nem viel Volk nohch, wel sie de Zeiche gsäh hän, de na(er) a d Kranke doet. 3Jesus aba goht uf ä Berg un het sich anekockt mit sinene Jinger. 4S war aba kurz vor rem Passa, däm Fescht vu d Jude. 5Do hebt Jesus sini Auge uf un sieht, daß viel Volk zue nem kummt, un sait zue Philippus: Wo kaufe ma(mir) Brot, dmit de z ässä hän? 6Des het da gsait, um ne z prefe; denn na(er) het wohl gwißt, was sa doe wot. 7Philippus git nem zantwort: Fir zweihundat Silbagrosche Brot isch nit gnoe fir sie, dmit jeda ä weng gregt. 8Do sait eina vu sinene Jinger, d Andreas, dr Brueda vum Simon Petrus: 9S isch ä Kind do, des het fünf Gerschtebrot un zwei Fisch; aba was isch des fir so vieli? 10Jesus aba sait: Len de Lit sich lagere. S war aba viel Gras an däm Platz. Do lagrete sich etwa fünfdusig Männa. 11Jesus aba nimmt de Brot, dankt un git sie däne, de sich glagret hän; gnau so au vu d Fisch, soviel sie wen. 12Als sie aba satt ware, sait da(er) zue sinene Jinger: Sammle di ibrige Brocke uf, dmit nigs umkummt (vudorbe wird). 13Do sammle sie un fillä vu d fünf Gerschtebrot zwöelf Kerb mit Brocke, de däne ibrigbliebe sin, de gässä hän. 14Als etze de Lit des Zeiche gsäh hän, des Jesus doe het, sage sie: Des isch gwiß dr Prophet, der in d Welt kumme soll. 15Als Jesus etze gmerkt het, daß sie kumme däte un nen packe, um nen zum Kenig z mache, haut da ab wieda uf d Berg, er selba ällei. 16Am Obend aba gehn sini Jinger nab an d See, 17schtiege in ä Boot un fahre iba d See nohch Kapernaum. Un s war scho finschta wore, un Jesus war noh nit zue nene kumme. 18Un d See wird ufgwehlt (wild) vu nem schtarken Wind. 19Als sie etze etwa ä Schtund grödert hän, sähn sie Jesus uf fem See go un nohch ans Boot kumme; un sie hän sich gfirchtet. 20Er aba sait zue nene: Ich bi's; firchte äich nit! 21Do wen sie nen ins Boot nähmä; un gli druf war des Boot am Land, wohi sie fahre wen. 22Am nägschte Dag sähn de Lit, de am andere Ufa vum Sees schtehn, daß kei anderes Boot do war als des ällei, un daß Jesus nit mit sinene Jinger in des Boot gschtiege war, sundern sini Jinger ware ällei weggfahre. 23S kumme aba anderi Boot vu Tiberias zue däm Platz, wo sie des Brot gässä hän unda d Danksagig vum Herrn. 24Als etze des Volk sieht, daß Jesus nit do war un sini Jinger au nit, schtiege sie in ihri Boot un fahre nohch Kapernaum un sueche Jesus. 25Un als sie nen finde am andere Ufa vum Sees, froge sie nen: Rabbi, wenn bisch dü herkumme? 26Jesus git zantwort un sait: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ihr sueche mi nit, wel ihr Zeiche gsähne hän, sundern wel ihr vu däm Brot gässä hän un satt wore sin. 27Schaffe äich Zässä, des nit vugoht, sundern des bliebt zum ewige Läbä. Des wird äich d Menschebue ge; denn uf däm isch des Siegel Gottes vum Vada (Babbe). 28Do froge sie nen: Was solle ma(mir) doe, daß ma(mir) Gottes Sache (Arbet,Werke) den? 29Jesus git zantwort un sait zue nene: Des isch Gottes Sach (Arbet,Werk,Gschafftes), daß ihr an den glaubt, den na gschickt het. 30Do sage sie zue nem: Was doesch dü fir ä Zeiche, dmit ma(mir) sähn un dir glaube? Was fir ä Sach (Werk) doesch dü? 31Unseri Vädare hän in d Wüschte s Manna gässä, we gschriebe schtoht (Psalm 79,24): "Er git ne Brot vum Himmel z ässä". 32"Do sait Jesus zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Nit Moses het äich des Brot vum Himmel ge, sundern mi Vada (Babbe) git äich des wahre Brot vum Himmel. 33Denn Gottes Brot isch des, des vum Himmel kummt un git d Welt s Läbä. 34Do sage sie zue nem: Herr, gib uns(us) alliziit des Brot. 35Jesus aba sait zue nene: Ich bi des Brot vum Läbä. Wer zue ma(mir) kummt, der wird nimmi hunga ha; un wer an mi glaubt, der wird nimmi durscht ha. 36Aba i(ich) ha äich gsait: Ihr hän mi gsähne un glaube doch nit. 37Alles, was ma(mir) mi Vada (Babbe) git, des kummt zue ma(mir); un wer zue ma(mir) kummt, den wär i(ich) nit nüsstoße. 38Denn i(ich) bi vum Himmel kumme, nit dmit i(ich) mi Wille doe, sundern d Wille vu däm, der mi gschickt het. 39Des isch aba dr Wille vu däm, der mi gschickt het, daß i(ich) nigs vulier vu allem, was sa(er) ma(mir) ge het, sundern daß ich's uferweck am Jingschte Dag. 40Denn des isch dr Wille vu minem Vada (Babbe), daß, wer d Bue sieht un glaubt a nen, des ewige Läbä het; un i(ich) wär nen uferwecke am Jingschte Dag. 41Do hän de Jude iba nengschtängert, wel la(er) gsait het: Ich bi des Brot, des vum Himmel kumme isch, 42un sage: Isch der nit Jesus, ä Bue vum Josef, däm si Vada (Babbe) un Muetter ma(mir) kenne? Wieso sait da(er) dann(dnoh): Ich bi vum Himmel kumme? 43Jesus git zantwort un sait zue nene: Murre nit undaänanda. 44S ka nemads zue ma(mir) kumme, s isch denn, dr Vada (Babbe) zeht nen, der mi gschickt het, un i(ich) wär nen uferwecke am Jingschte Dag. 45S schtoht gschriebe in d Prophete (Jesaja 54,13): "Sie wäre alli vu Gott glehrt si." Wer s vum Vada (Babbe) härt un lernt, der kummt zue ma(mir). 46Nit als ob jemads d Vada (Babbe) gsähne het üßa däm, der vu Gott kumme isch; der het d Vada (Babbe) gsähne. 47Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer glaubt, der het des ewige Läbä. 48Ich bi des Brot vum Läbä. 49Euri Vädare hän in d Wüschte des Manna gässä un sin gschtorbe. 50Des isch des Brot, des vum Himmel kummt, dmit, wer dvu ißt, nit schtirbt. 51Ich bi des lebändige Brot, des vum Himmel kumme isch. Wer vu däm Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit. Un des Brot isch mi Fleisch, des i(ich) ge wär fir des Läbä vu d Welt. 52Do schtritte d Jude undaänanda un sage: We ka der uns(us) si Fleisch z ässä ge? 53Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr nit des Fleisch vum Menschebue ässä un si Bloet trinke den, so hän ihr kei Läbä in äich. 54Wer mi Fleisch ißt un mi Bloet trinkt, der het des ewige Läbä, un i(ich) wär nen am Jingschte Dag uferwecke. 55Denn mi Fleisch isch des wahre Ässä, un mi Bloet isch dr wahr Trunk. 56Wer mi Fleisch ißt un mi Bloet trinkt, der bliebt in ma(mir) un i(ich) in nem. 57We mi d lebändige Vada (Babbe) gschickt het un i(ich) läb um mi Vada (Babbe) wille, so wird au, wer mi ißt, läbä wägä ma(mir). 58Des isch des Brot, des vum Himmel kumme isch. S isch nit we bi d Vädere, de gässä hän un gschtorbe sin. Wer des Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit. 59Des het da(er) in dr Synagoge (Gotteshus) gsait, als sa in Kapernaum glehrt het. 60Vieli etze vu sinene Jinger, de des ghärt hän, sage: Des isch ä härtes Wort; wer ka des härä? 61Do Jesus aba bi sich selbscht gmerkt het, daß sini Jinger doriba gschtängert hän, sait da(er) zue nene: Ärgert äich des? 62We, wenn ihr etze säh das d Menschebue uffahre doet dohi, wo na(er) zvor war? 63Dr Geischt isch's, der lebändig macht; des Fleisch isch nigs nütze. De Wort, de i(ich) zue äich gsait ha, de sin Geischt un sin Läbä. 64Aba s git ä baar unda äich, de glaube nit. Denn Jesus het gwißt vu Afang a, wer de ware, de nit glaube, un wer nen vurote wird. 65Un na(er) sait: Drum ha i(ich) äich gsait: Nemad ka zue ma(mir) kumme, s isch nem denn vum Vada (Babbe) ge. 66Vu do a wendte sich vieli vu sinene Jinger ab un gehn etze nimmi mit nem. 67Do het Jesus de Zwöelf gfrogt: Wen ihr au weggoh? 68Do git nem Simon Petrus zantwort: Herr, wohi solle ma(mir) go? Dü hesch ä Wort vum ewige Läbä; 69un ma(mir) hän glaubt un wißet das: Dü dr Heilige Gottes bisch. 70Jesus git ne zantwort: Ha i(ich) nit äich Zwöelf üsgwählt? Un eina vu äich isch ä Deufel. 71Er schwätzt aba vu Judas, däm Bue vum Simon Iskariot. Der het nen vurote un war eina vu d Zwöelf.