1Dnohch zeht Jesus umä in Galiläa; denn na(er) wot nit in Judäa umherzehe, wel nem d Jude noh rem Läbä vulange. 2S war aba nooch des Laubhittefescht vu d Jude. 3Do sage sini Breda zue nem: Mach di uf vu do un gang nohch Judäa, dmit au dini Jinger de Sache (Werke) sähn, de dü doesch. 4Nemad doet ebis im Vuborgene un will doch vor ällei ebis gelte. Willsch dü des, so zeig di vor d Welt. 5Denn au sini Breda glaubte nit a nen. 6Do sait Jesus zue nene: Mini Ziit isch noh nit do, äiri Ziit isch allewäg do. 7D Welt ka äich nit hass. Mich aba haßt sie, denn i(ich) beziig vu ihr, daß ihri Sache (Werke) bes sin. 8Gehn ihr nuf zum Fescht! Ich will nit nufgoh zue däm Fescht, denn mi Ziit isch noh nit do. 9Des het da gsait un bliebt in Galiläa. 10Als aba sini Breda nufgange ware zum Fescht, do goht au er nuf, nit vor ällei, sundern heimlich. 11Do suechte nen d Jude uf fem Fescht un froge: Wo isch scha? 12Un s war ä großes Gemurmel (Tuschelei) iba nen im Volk. Ä baar sage: Er isch guet; anderi aba sage: Nei, sundern na(er) vufihrt s Volk (d Lit). 13Nemad aba schwätzt vor d Lit (offe) iba nen üs Angscht vor d Jude. 14Aba midde im Fescht goht Jesus nuf in d Tempel un lehrt. 15Un d Jude vuwundrete sich un sage: We ka der de Schrift vuschtoh, wenn na(er)`s doch nit gelernt het? 16Jesus git ne zantwort un sait: Mini Lehr isch nit vu ma(mir), sundern vu däm, der mi gschickt het. 17Wenn jemads däm si Wille doe will, wird da(er) merke, ob de Lehr vu Gott isch odr ob i(ich) vu ma(mir) selbscht üs schwätz. 18Wer vu sich selbscht üs schwätzt, der suecht sini eigene Ehri; wer aba de Ehri vu däm suecht, der nen gschickt het, der isch wohr, un keini Ungrechtigkeit isch in nem. 19Het äich nit Moses des Gsetz ge? Un nemads unda äich doet`s Gsetz. Wurum sueche ihr mi umzbringe? 20D Lit gän zantwort: Dü bisch bsesse; wer suecht di umzbringe? 21Jesus git zantwort un sait zue nene: Ä einzigi Sach ha i(ich) doe, un s wundert äich alli. 22Moses het äich doch de Bschniedig ge - nit daß sie vu Moses kummt, sundern vu d Vädere -, un ihr bschniedet d Mensche au am Sabbat. 23Wenn etze ä Mensch am Sabbat de Bschniedig gregt, dmit nit s Gsetz vum Moses broche wär, was zirne ihr dann(dnoh) ma(mir), wel i(ich) am Sabbat d ganze Mensch gsund gmacht ha? 24Richte nit nohch däm, was vor Aug isch, sundern richte Grecht. 25Do sage ä baar üs Jerusalem: Isch des nit der, den sie umzbringe sueche? 26Un lueg, er schwätzt fräi un vor ällei, un sie sage nem nigs. Hän unseri Obere etze gmerkt, daß sa(er) dr Chrischtus isch? 27Doch ma(mir) wisse, woher der isch; wenn aba d Chrischtus kumme wird, so wird nemads wisse, woher er isch. 28Do reft Jesus, der im Tempel glehrt het: Ihr kenne mich alli un wißt, wuher i(ich) bi. Aba nit vu ma(mir) selba üs bi i(ich) kumme, sundern s isch ä Echte (Wore), der mi gschickt het, den na nit kennt. 29Ich aba kenn nen; denn i(ich) bi vu nem, un na(er) het mi gschickt. 30Do sueche sie nen z packe (fange); aba nemads legt Hand a nen, denn sini Schtund war noh nit do. 31Aba vieli üs sem Volk glaube a nen un sage: Wenn d Chrischtus kumme wird, wird da(er) etwa me Zeiche doe, als der doe het? 32Un`s kummt d Pharisäer z Ohre, daß im Volk des Gemurmel (Getuschle) iba nen war. Do schickte d Hohenpriester un Pharisäer Knecht üs, de nen packe (fange) solle. 33Do sait Jesus zue nene: Ich bi nohch ä kleini Ziit bi äich, un dann(dnoh) gang i(ich) hi zue däm, der mi gschickt het. 34Ihr den mi sueche un nit find; un wo i(ich) bi, kenne na nit hikumme. 35Do sage d Jude undaänanda: Wo will la higo, daß ma(mir) nen nit find kennte? Will er zue däne go, de in d Zrstreuig unda d Grieche huse, un d Grieche lehre? 36Was isch des fir ä Wort, des sa(er) uns(us) sait: Ihr den mi sueche un nit find; un wo i(ich) bi, do kenne na nit hikumme ? 37Aba am letschte Dag vum Fescht, der d hechschte war, kunnt Jesus uf un reft: (d) Wer do durschtig isch, der kummt zue ma(mir) un trinkt! 38Wer a mi glaubt, we d Schrift sait, vu däm sinem Leib (Ranze) wäre großi Bäch vu lebändigem Wassa fleße. 39Des het da gsait aba vum Geischt, den de gregä solle, de a nen glaube; denn dr Geischt war noh nit do; denn Jesus war noh nit vuherrlicht. 40Ä baar etze üs sem Volk, de de Wort ghärt hän, sage: Des isch d Prophet. 41Anderi sage: Er isch dr Chrischtus. Wieder anderi sage: Soll dr Chrischtus üs Galiläa kumme? 42Sait nit d Schrift: üs sem Gschlecht David un üs sem Dorf Bethlehem, wo David war, soll dr Chrischtus kumme? 43So isch sinetwägä Zwitracht in´s Volk kumme. 44S wen aba ä baar nen packe (fange); aba nemads legt Hand a nen. 45D Knecht kumme zue d Hohenpriester un Pharisäer; un de froge sie: Wurum hän ihr nen nit brocht? 46D Knecht sage: Nohch ne het ä Mensch so gschwätzt we der. 47Do antworte ne de Pharisäer: Hän ihr äich au vufihre losse? 48Glaubt denn eina vu d Obere odr Pharisäer a nen? 49Nur de Lit den's, de nigs vum Gsetz wißet; vufluecht isch`s. 50Nikodemus sait zue nene , der schomol zue nem kumme war un der eina vu nene war: 51Richtet denn unsa Gsetz ä Mensch, bvor ma nen vuhert het, was sa(er) doe het? 52Sie antworte un sage zue nem: Bisch dü au ä Galiläer? Forsch un lueg: Üs Galiläa schtoht kei Prophet uf. 53Un jeda goht heim.