1Vieli hän s scho undanu, Bericht z ge vu d Gschichte de unda uns(us) gschähe sin, 2we`s uns(us) de ibaliefert hän, de s vu Afang a selbscht gsähne hän un Diena vum Wort gsi sin. 3So ha au ich's fir guet ghalte, nochdem i(ich) ällei vu Afang a genau erkundet ha, s fir di, hocha Theophilus, in gueter Ordnig ufzschribe, 4dmit dü d sichere Grund vu dr Lehr erfahrsch, in dr dü undarichtet bisch. 5Zue dr Ziit vum Herodes, vum Kenig vu Judäa, läbt ä Prieschter vu dr Ordnig Abija, mit Name Zacharias, un si Wieb war üs sem Gschlecht Aaron un het Elisabeth gheiße. 6Sie ware aba alli beidi fromm vor Gott un läbte in alle Gebot un Satzunge vum Herrn untadelig. 7Un sie hän kei Kind; denn Elisabeth war unfruchtbar, un beidi ware alt. 8Un s isch bassiert, als Zacharias d Prieschterdienst vor Gott vusäh het, do wo sini Ordnig an dr Reihe war, 9daß nen nohch rem Bruch vu dr Prieschterschaft s Los trofe het, s Rauchopfa darzbringe; un er goht in d Tempel vum Herrn. 10Un di ganze Lit schtehn druße un bäte zue d Schtund vum Rauchopfa. 11Do erschient nem dr Engel vum Herrn un schtoht an dr rechte Site vum Räuchaaltar. 12Un als Zacharias nen aluegt, vuschrekt er, un s kummt Angscht iba nen. 13Aba dr Engel sait zue nem: Fircht di nit, Zacharias, denn di Gebet isch ghärt worde, un di Wieb Elisabeth wird dir ä Bue uf d Welt bringe, un dü sollsch nem d Name Johannes ge. 14Un dü wirsch Fräid(Freud) un Wonne ha, un vieli wäre sich iba si kumme fräie. 15Denn er wird groß si vor rem Herrn; Wi un Schnaps(Schtarkes) wird er nit trinke un wird scho vu Mueterleib a voll wäre mit däm heilige Geischt. 16Un na(er) wird vum Volk Israel vieli zum Herrn, ihrem Gott, umkehre. 17Un na(er) wird vor nem hergoh im Geischt un in dr Kraft vum Elia, zum umkehre vu d Herze dr Vädare zue d Kinda un de Unfolgsamen zue dr Schläue vu d Grechte, zuezrichte däm Herrn ä Volk, des wohl gmacht isch (parat isch). 18Un Zacharias sait zue däm Engel: Wora soll i(ich) des erkenne? Denn i(ich) bi alt, un mi Wieb isch betagt. 19Dr Engel git zantwort un sait zue nem: Ich bi Gabriel, dr vor Gott schtoht, un bi gschickt, mit dir z schwätze un dir des zsage (zue vukündige). 20Un lueg, dü wirsch schtumm wäre un nit schwätze kenne bis zue däm Dag, an däm des gschähe wird, wel dü minem Wort nit glaubt hesch, de erfillt wäre solle zue ihra Ziit. 21Un s Volk het gwartet uf Zacharias un vuwundret sich, daß er so lang im Tempel bliebt. 22Als er aba üsäkummt, ka er nit mit tene schwätze; un sie hän gmerkt, daß er ä Erschinig ka het im Tempel. Un na(er) winkt ne un bliebt schtumm. 23Un s isch bassiert, als d Ziit vu sinem Denscht um war, do goht er heim in si Hus. 24Nohch däne Däg wird si Wieb Elisabeth schwanger un haltet sich fünf Monet vuborge un sait: 25So het dr Herr an ma(mir) doe in d Däg, als er mi agsähne het, um mi Schmach unda d Mensch vu ma(mir) z neh. 26Un im sechste Monet wird dr Engel Gabriel vu Gott gschickt in ä Schtadt in Galiläa, de heißt Nazareth, 27zue einarä Jungfrau, de vulobt war nem Ma mit Name Josef vum Hus David; un de Jungfrau hieß Maria. 28Un dr Engel kummt zue nere inä un sait: Friede mit dir, dü Begnadeti! Dr Herr isch mit dir! 29Sie aba vuschrekt iba des Gsaite un het denkt: Welch ä Größ isch des? 30Un dr Engel sait zue ihr: Fircht di nit, Maria, dü hesch Gnade bi Gott gfunde. 31Lueg, dü wirsch schwanger wäre un ä Bue uf d Welt bringe, un dü sollsch nem d Name Jesus ge. 32Der wird groß si un Bue vum Hechschte gnennt wäre; un Gott dr Herr wird nem d Thron vu sinem Vada (Babbe) David ge, 33un er wird Kenig si iba des Hus Jakob in Ewigkeit, un si Rich wird kei End ha. 34Do sait Maria zum Engel: We soll des zögoh, do i(ich) doch vu keinem Ma wiß? 35Dr Engel git zantwort un sait zue ihr: Dr heilige Geischt wird iba di kumme, un d Kraft vum Hechschte wird di ibaschatte; drum wird au des Heilige, des uf d Welt kummt, Gottes Bue gnennt wäre. 36Un lueg, Elisabeth, di Vuwandti, isch au schwanger mit nem Bue, in ihrem Altr, un isch etzed im sechste Monet, vu der ma sait, daß sie unfruchtbar isch. 37Denn bi Gott isch kei Ding unmeglich. 38Maria aba sait: Lueg, i(ich) bi vum Herrn d Magd; ma(mir) gschiht, we dü gsait hesch. Un dr Engel goht vu ihr. 39Maria aba macht sich uf in däne Däg un goht schnell in d Berge zue einarä Schtadt in Juda 40un kummt in des Hus vum Zacharias un greßt Elisabeth. 41Un s isch bassiert, als Elisabeth d Größ Marias ghärt het, hupft des Kind in ihrem Leib (Ranze). Un Elisabeth wird vum heilige Geischt erfillt 42un reft lut un sait: Globt bisch dü unda d Wieba, un globt isch de Frucht vu dinem Leib (Ranze)! 43Un we bassiert ma(mir) des, daß d Muetter vu minem Herrn zue ma(mir) kummt? 44Denn lueg, als i(ich) de Schtimm vu dinem Größ ghärt het, hupft des Kind vor Fräid(Freud) in minem Leib (Ranze). 45Un selig bisch dü, de dü glaubt hesch! Denn s wird gmacht wäre, was dir gsait isch vum Herrn. 46Un Maria sait: 47un mi Geischt freut sich Gottes, vu minem Heiland; 48denn er het d Niedrigkeit vu sinere Magd agsähne. Lueg, vu etze a wäre mi selig preise alli Kindeskinda. 49Denn er het großi Sach a ma(mir) doe, der do mächtig isch un däm si Name heilig isch. 50Un sini Barmherzigkeit währt vu Gschlecht zue Gschlecht bi däne, de nen firchte. 51Er ebt Gwalt mit sinem Arm un vudeilt, de schtolz sin in ihrem Herz Sinn. 52Er wirft de Gewaltige vum Thron un hebt hoch de Niedrige. 53Die Hungrige fillt er mit Gabe un losst di Riche leer üsgoh. 54Er denkt an d Barmherzigkeit un hilft sinem Diena Israel uf, 55we er gsait het zue unsari Vädere, Abraham un sinene Kinda in Ewigkeit. 56Un Maria bliebt bi ihr etwa dräi Monet; dnohch kehrt sie wieda heim. 57Un fir Elisabeth kummt de Ziit, daß sie ihr Kind uf d Welt bringe soll; un sie gebar ä Bue. 58Un ihri Nochbere un Vuwandte hän ghärt, daß dr Herr großi Barmherzigkeit a ihr doe het, un freut sich mit ihr. 59Un s isch bassiert am achte Dag, do kumme sie, des Kindli z bschnide, un wen s nohch sinem Vada (Babbe) Zacharias nenne. 60Aba sini Muetter git zantwort un sait: Nei, sundern er soll Johannes heiße. 61Un sie sage zue ihr: S`isch doch nemads in dinere Vuwandtschaft, der so heißt. 62Un sie winke sinem Vada (Babbe), we er nen nenne losse wot. 63Un na(er) forderet ä kleini Dafle un schribt: Er heißt Johannes. Un sie wundre sich alli. 64Un gli druf wird si Mul (Gosch) ufdoe un sini Zunge glest, un er schwätzt un lobt Gott. 65Un s kummt Angscht iba alli Nochbere; un de ganzi Gschichte wird bekannt uf däm ganze Berge Judäas. 66Un alli, de s ghärt hän, nähmes sich z Herze un sage: Was meinsch dü, was wird üs däm Kindli wäre? Denn de Hand vum Herrn war mit nem. 67Un si Vada (Babbe) Zacharias wird vum heilige Geischt erfillt, wissagt un sait: 68Globt isch dr Herr, dr Gott Israels! Denn er het bsuecht un erlest si Volk 69un het uns(us) ufgrichtet ä Macht vum Heil im Hus vu sinem Diena David 70- we er vorziite gsait het durch de Mül (Gosche) vu sinene heilige Prophete -, 71daß er uns(us) rettet vu unsari Gegna(Feinde) un üs dr Hand vu allene, de uns(us) hasse, 72un Barmherzigkeit zeigt het unsa Vädere un denkt het an si heilige Packt(Abkumme) 73un an d Eid, den er gschwore het unsam Vada (Babbe) Abraham, uns(us) z ge, 74daß ma(mir), erlest üs dr Hand unsrer Gegna(Feinde), 75nem diene ohni Angscht unsa Läbä lang in Heiligkeit un Grechtigkeit vor sinene Auge. 76Un dü, Kindli, wirsch ä Prophet vum Hechschte heiße. Denn dü wirsch däm Herrn vorusgoh, daß dü si Wäg machsch, 77un s Wisse vum Heil gibsch sinem Volk in dr Vugebig ihra Sinde, 78durch de herzlichi Barmherzigkeit vu unsrem Gott, durch de uns(us) bsueche wird des ufschtiegende Lecht üs dr Hechi, 79dmit`s erschint däne, de hocke im Dunkle un Schatte vum Dod, un richte unseri Feß uf d Wäg vum Friede. 80Un des Kindli isch gwachse un wird stark im Geischt. Un na(er) war in dr Wüschte bis zum Dag, an däm er vor des Volk Israel träte soll.