1Wärend däm kumme ä baar dusig Lit zämme, so daß sie ibaränanda kumme(uf d Feß schtehn). Do fangt er a un sait zerscht zue sinene Jinger: Hete äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer, des isch d Heuchelei. 2S isch aba nigs vuborge, was nit bekannt wird, un nigs geheim, was ma nit wisse wird. 3Drum, was ihr im Dunkle sage den, des wird ma im Lecht häre; un was ihr ins Ohr flischteret in dr Kamma, des wird ma uf d Dächa predige. 4Ich sag äich aba, Freunde: Firchte äich nit vor däne, de d Leib (Ranze) umbringe un dnohch nigs me doe kenne. 5Ich will äich aba zeigä, vor wäm ihr äich firchte sollt: Firchte äich vor däm, der, nochdem er umbrocht het, au Macht het, in d Hell z werfe. Nur, i(ich) sag äich, vor däm firchtet äich. 6Vukauft ma nit fünf Schpatze fir zwei Grosche? Trozdäm isch vor Gott nit eina vu nene vugässä. 7Aba au d Hoor uf äirem Kopf sin alli zehlt. Drum firchtet äich nit; ihr sin bessa als vieli Schpatze. 8Ich sag äich aba: Wer mich bekannt macht vor d Mensch, den wird au dr Menschebue bekannt mache vor d Engel Gottes. 9Wer mich aba vuliignet vor d Mensch, der wird vuliignet wäre vor d Engel Gottes. 10Un wer ä Wort gege d Menschebue sait, däm soll s vuge wäre; wer aba d heilige Geischt läschtert, däm soll s nit vuge wäre. 11Wenn sie äich aba abfihre wäre in de Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un vor d Machthaba un de Obrigkeite, so sorge äich nit, we odr womit ihr äich vuantworte odr was sa sage solle; 12denn dr heilige Geischt wird äich in dr Schtund lehre, was ihr sage sollt. 13S sait aba eina üs sem Volk zue nem: Meischta, sag minem Brueda, daß er mit ma(mir) des Erbe deile soll. 14Er aba sait zue nem: Mensch, wer het mich zum Richta odr Erbschlichta iba äich bschtimmt? 15Un na(er) sait zue nene: Luege zue un hete äich vor alla Habgier; denn nemads läbt dvu, daß er vieli Sache het. 16Un na(er) sait tene ä Glichnis : S war ä riche Mensch, däm si Feld het guet trage. 17Un na(er) het denkt bi sich selbscht un sait: Was soll i(ich) doe? Ich ha nigs, wohi i(ich) mi Frucht sammle kennt. 18Un sait: Des will i(ich) doe: i(ich) will mi Schiche abbreche un greßeri bäue, un will drin sammle all mi Korn un mini Vorrät 19un sag zue minere Seele: Lebi Seele, dü hesch ä große Vorrat fir vieli Johr; ha etze Rueh di üs, iß, trink un ha guete Muet! 20Aba Gott sait zue nem: Dü Narr! De Nacht wird ma di Seele vu da fordare; un wäm wird dann(dnoh) des ghäre, was dü aghuft hesch? 21So goht s däm, der sich Schätze sammlet un isch nit rich bi Gott. 22Er sait aba zue sinene Jinger: Drum sag i(ich) äich: Sorge nit um aicha Läbä, was ihr ässä sollt, au nit um äire Leib (Ranze), was ihr azege sollt. 23Denn des Läbä isch me als ses Ässä un dr Leib (Ranze) me als d Klamotte. 24Luege d Rabe a: sie saje nit, sie ernten au nit, sie hän au kei Kella un keini Schichä, un Gott vusorgt sie doch. Weviel bessa sin ihr als de Vegel! 25Wer isch unda äich, der, we arg ga(er) sich au drum sorgt, vu sinem Läbä ä Spanne dzue mache kennt? 26Wenn ihr etze au des Gringschte nit kennt, wurum sorge ihr äich um des andare? 27Luege d Lilie a, we sie wachse: sie schpinne nit, sie webe nit. Ich sag äich aba, daß au Salomo in alla sinere Herrlichkeit nit azogä gsi isch we eini vu nene. 28Wenn etze Gott des Gras, des hiit uf fem Feld schtoht un morge in d Ofen gworfe wird, so azeht, weviel me wird er äich azeget, ihr Kleigläubige! 29Drum au ihr, froge nit dnohch, was ihr ässä odr was ihr trinke sollt, un macht äich kei Unroeh. 30Nohch däm allem vulange d Heide in dr Welt; aba aicha Vada (Babbe) weiß, daß ihr des brucht. 31Trachte vielme nohch sinem Rich, so wird äich des alles zuefalle (ge). 32Fircht di nit, dü kleini Herde! Denn s het äirem Vada (Babbe) gfalle, äich des Rich z ge. 33Vukauft, was ihr hän, un gen Almose. Macht äich Geldbiidel, de nit alt wäre, ä Schatz, der nemols abnimmt, im Himmel, wo kei Dieb hikummt un den keini Motte frässä. 34Denn wo aicha Schatz isch, do wird au aicha Herz si. 35Len äiri Lenden umgirtet si un äiri Lechta brenne 36un sin glich d Lit, de uf ihren Herrn warte, wenn er ufbreche wird vu dr Hochziit, dmit, wenn er kummt un aklopft, sie nem gli druf ufden. 37Selig sin de Knecht, de dr Herr, wenn er kummt, wachend findet. Gwiß, i(ich) sag äich: Er wird sich schirze un wird sie z Disch bitte un kumme un nene diene. 38Un wenn er kummt in dr zweite odr in dr dritte Nachtwache un findet's so: selig sin sie. 39Des soll da aba wisse: Wenn ä Husherr gwüßt hät, zue welcha Schtund dr Dieb kummt, so loscht er nen nit in si Hus ibreche. 40Sin au ihr parat! Denn dr Menschebue kummt zue einarä Schtund, do ihr's nit meinet. 41Petrus aba sait: Herr, saisch dü des Glichnis zue uns(us) odr au zue alle? 42Dr Herr aba sait: Wer isch denn dr treue un schlaue Vuwalta, den dr Herr iba sini Lit hockt, dmit da(er) nene zue d rechte Ziit git, was nem zueschtoht? 43Selig isch dr Knecht, den si Herr, wenn er kummt, des doe sieht. 44Gwiß, i(ich) sag äich: Er wird nen iba alli sini Sache anesetzä. 45Wenn aba selle Knecht in sinem Herz sait: Mi Herr kummt noh lang nit, un fangt a, de Knecht un Mägde z schlat, au z ässä un z trinke un sich vollzsufe, 46dann(dnoh) wird dr Herr vu däm Knecht kumme a nem Dag, an däm er's nit meint, un zue einarä Schtund, de na(er) nit kennt, un wird nen in Stückle schlat losse un wird nem si Deil ge bi d Ungläubige. 47Dr Knecht aba, der d Wille vu sinem Herrn kennt, het aba nigs gmacht nohch nohch sinem Wille doe, der wird vieli Schläg lied mese. 48Wer nen aba nit kennt un doe het, was Schläg vudent, wird weng Schläg lied. Denn wäm viel ge isch, bi däm wird ma viel sueche; un wäm viel avuträut isch, vu däm wird ma um so me fordare. 49Ich bi kumme, ä Fiir azinde uf Erde; was wot i(ich) me liebe, als daß ses scho brennt! 50Aba i(ich) mueß mi zvor daufe losse mit einarä Daufi, un we isch`s ma(mir) so bang, bis sie parat isch! 51Meint ihr, daß i(ich) kumme bi, Friede z bringe uf Erde? Ich sag: Nei, sundern Zwitracht. 52Denn vu etze a wäre fünf in nem Hus ueis si, dräi gege zwei un zwei gege dräi. 53S wird dr Vada (Babbe) gege d Bue si un dr Bue gege d Vada (Babbe), d Muetter gege d Dochta un d Dochta gege d Muetter, d Schwiegamuetter gege d Schwiegadochta un de Schwiegadochta gege d Schwiegamuetter. 54Er sait aba zue d Lit: Wenn ihr ä Wolke ufschtiege sähn vum Weschte her, so sage ihr gli: S git Rägä. Un s bassiert so. 55Un wenn dr Südwind weht, so sage ihr: S wird heiß wäre. Un s bassiert so. 56Ihr Heuchla! Iba des Ussähe dr Erde un vum Himmel kennt da urteile; wurum aba kennt ihr iba de Ziit nit urteile? 57Wurum aba urdeilt ihr nit au vu äich üs doriba, was recht isch? 58Denn wenn dü mit dinem Gegner zum Gricht gohsch, so bmeh di uf fem Wäg, vu nem loszkumme, dmit da(er) nit etwa dich vor d Richta zeht, un dr Richta ibagit di däm Grichtsdiena, un de Grichtsdiena werfe di ins Gfängnis (Loch). 59Ich sag dir: Dü wirsch vu dert nit ruskumme, bis dü d allaletschte Heller zahlt hesch.