1S war aba nooch des Fescht vu d Ungesäuerte Brot, des Passa heißt. 2Un d Hohenpriester un Schriftglehrti vulange dnohch, we sie nen umbringe kennte; denn sie firchte sich vor rem Volk. 3S fahrt aba dr Sadan in d Judas, gnennt Iskariot, der zue d Zahl dr Zwöelf ghärt het. 4Un na(er) goht hi un schwätzt mit d Hohenpriester un mit d Hauptlit driba, we er nen an sie vurote kennt. 5Un sie wäre froh un vuschpreche, nem Geld z ge. 6Un na(er) sait zue un suecht ä Glegeheit, daß er nen an sie vurotet ohni Ufsähe. 7S kummt etze dr Dag vu d Ungsäuerte Brot, a däm ma des Passalamm opfare moeß. 8Un na(er) schickt Petrus un Johannes un sait: Gehn hi un mache uns(us) des Passalamm, dmit ma(mir)'s ässä. 9Sie aba froge nen: Wo willsch dü, daß ma(mir)'s mache? 10Er sait zue nene: Luege, wenn ihr rikumme in de Schtadt, wird äich ä Mensch begegne, der trait ä Wassakrueg; gehn in des Hus, in des er inegoht, 11un sage zum Husherr: D Meischta losst dir sage: Wo isch d Platz, an däm i(ich) des Passalamm ässä ka mit minene Jinger? 12Un na(er) wird äich ä große Saal zeigä, der mit Polschta vusähe isch; dert mache s. 13Sie gehn hi un find's, we er nene gsait het, un richte des Passalamm. 14Un als de Schtund kummt, het da(er) sich anekockt un de Aposchtel mit nem. 15Un na(er) sait zue nene: Mich het herzlich vulangt, des Passalamm mit äich z ässä, bvor i(ich) lied. 16Denn i(ich) sag äich, daß i(ich) s nimi ässä wäre, bis ses erfillt wird im Rich Gottes. 17Un na(er) nimmt den Kelch, dankt un sait: Nähme nen un deilt nen unda äich; 18denn i(ich) sag äich: Ich wäre vu etze a nit trinke vum Wischtock, bis des Rich Gottes kummt. 19Un na(er) nimmt des Brot, dankt un bricht's un git's sene un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke. 20genau so au den Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji(naii) Packt(Abkumme) in minem Bloet, des fir äich vuschittet wird! 21Doch lueg, de Hand vu minem Vuräta isch mit ma(mir) am Disch. 22Denn dr Menschebue goht zwar dohi, we s bschlosse isch; doch weh däm Mensch, durch den er vurote wird! 23Un sie fange a, undaänanda zue froge, wer s wohl wär vu nene, der des doe wird. 24S hebt sich au ä Händel unda d Jinger, wer vu nene als dr Greschte gelte soll. 25Er aba sait zue nene: D Kenig herrsche iba ihri Velka, un ihri Machthaba len sich Wohldätr nenne. 26Ihr aba nit so! Sundern dr Greschte unda äich soll si we dr Jingschte, un dr Vornehmschte we ä Diena. 27Denn wer isch greßa: der am Disch hockt odr der dient? Isch's nit der, der am Disch hockt? Ich aba bi unda äich we ä Diena. 28Ihr aba sin's, de ihr usgharrt hän bi ma(mir) in minere Afechtig. 29Un i(ich) will äich des Rich ge, we ma(mir)'s mi Vada (Babbe) ge het, 30daß ihr ässä un trinke sollt an minem Disch in minem Rich un hocke uf Throne un richte de zwöelf Schtämm Israels. 31Simon, Simon, lueg, dr Sadan het begehrt, äich z siebä we d Weize. 32Ich aba ha fir di gfrogt, daß di Glaube nit ufhert. Un wenn dü dereinscht dich bekehrsch (umkert bisch), so stärk dini Breda. 33Er aba sait zue nem: Herr, i(ich) bi parat, mit dir ins Gfängnis (Loch) un in d Dod z go. 34Er aba sait: Petrus, i(ich) sag da: Dr Guller wird hiit nit krähe, bvor dü draimol gliignet hesch, daß dü mi kennsch. 35Un na(er) sait zue nene: Als i(ich) äich usgsandt ha ohni Geldbiidel, ohni Daschä un ohni Schoeh, hän ihr do je Mangel ka? Sie sage: Nemols. 36Do sait da(er) zue nene: Aba etze, wer ä Geldbiidel het, dr nihmt nen, gnau so au d Daschä, un wer's nit het, vukauft si Mandel un kauft ä Schwert. 37Denn i(ich) sag äich: S mueß des a ma(mir) gmacht wäre, was gschriebe schtoht (Jesaja 53,12): "Er isch zue d Ibeltäta grechnet worde." Denn was vu ma(mir) gschriebe isch, des wird gmacht. 38Sie sage aba: Herr, lueg, do sin zwei Schwerter. Er aba sait zue nene: S isch genoe. 39Un na(er) goht nohch sinere Gwohnet üsä a d Elberg. S folg nem aba au d Jinger. 40Un als er dohi kummt, sait da(er) zue nene: Bätet, dmit ihr nit in Afechtig fallet! 41Un na(er) rißt sich vu nene los, etwa ä Schteiwurf wit, un kniet ane, bäte 42un sait: Vada (Babbe), willsch dü, so nimm d Kelch vu ma(mir); doch nit mi, sundern di Wille gschiht! 43S erschient nem aba ä Engel vum Himmel un stärkt nen. 44Un na(er) ringt mit däm Dod un bäte heftiga. Un si Schweiß wird we Bloetstropfe, de uf d Erde flege. 45Un na(er) schtoht uf vum Gebet un kummt zue sinene Jinger un findet we sie schlofe vor Trurigkeit 46un sait zue nene: Was schlofe na? Schtehn uf un bäte , dmit da nit in Afechtig fallet! 47Als sa(er) aba noh schwätzt, lueg, do kummt ä Schar; un eina vu d Zwölf, der mit däm Name Judas, goht vor rene her un goht zum Jesus, um nen z küsse. 48Jesus aba sait zue nem: Judas, vurotsch dü d Menschebue mit nem Kuß? 49Als aba, de um nen ware, sähn, was gschähe wird, sag sie: Herr, solle ma(mir) mit däm Schwert drischla? 50Un eina vu nene schlat noh rem Knecht vum Hohenpriester un haut nem si rechtes Ohr ab. 51Do sait Jesus: Len ab! Nit witer! Un na(er) rihrt si Ohr a un heilt nen. 52Jesus aba sait zue d Hohenpriester un Hauptlit vum Tempel un d Älteschte, de zue nem herkumme ware: Ihr sin we gege ä Raiba (Deb, Vubrecha) mit Schwertern un mit Schtange usgzoge. 53Ich bi jede Dag bi äich im Tempel gsi, un ihr hän nit Hand a mi glegt. Aba des isch äiri Schtund un de Macht vum Dunkle. 54Sie packte nen aba un fihre nen ab un bringe nen in des Hus vum Hohenpriester. Petrus aba goht vu wietem nohch. 55Do zinde sie ä Fiir a midde im Hof un hocke zämme; un Petrus het sich anekockt midde unda sie. 56Do sieht nen ä Magd de am Fiir hocke un luegt ten genau a un sait: Der war au mit nem. 57Er aba legt un sait: Wieb, i(ich) kenn nen nit. 58Un noh einarä kleine Wieli sieht nen ä andere a un sait: Dü bisch au eina vu däne. Petrus aba sait: Mensch, i(ich) bi's nit. 59Un nohch einarä Wieli, etwa nohch einarä Schtund, bschtätigt`s ä andere un sait: Gwiß, der war au mit nem; denn er isch ä Galiläer. 60Petrus aba sait: Mensch, i(ich) weiß nit, was dü saisch. Un drno, während da noh schwätzt, kräht dr Guller. 61Un dr Herr drillt sich um un luegt Petrus a. Un Petrus denkt an des Wort vum Herrn, we er zue nem gsait het: Ehe hiit dr Guller kräht, wirsch dü mich draimol vuliigne. 62Un Petrus goht üsä un hiilt ganz arg. 63De Männa aba, de Jesus gfange halte, vuschpotte nen un schlen nen, 64deckte si Visasch (Gsicht) zue un froge: Weissag, wer isch's, der di schlat? 65Un noh mit viele andere Läschterunge schmähe sie nen. 66Un als ses Dag wird, vusammle sich d Älteschte vum Volk, d Hohenpriester un Schriftglehrti un fihre nen vor ihr Rot 67un sage: Bisch dü dr Chrischtus, so sag`s uns(us)! Er sait aba zue nene: Sag ich's äich, so glaubt ihr's nit; 68frog i(ich) aba, so antworte ihr nit. 69Aba vu etze a wird dr Menschebue hocke zue d Rechte dr Kraft Gottes. 70Do sage sie alli: Bisch dü denn Gottes Bue? Er sait zue nene: Ihr sage`s, i(ich) bi`s. 71Sie aba sage: Was bruche ma(mir) noh fir ä Ziigniss? Mir hän's selbscht ghärt üs sinem Mul (Gosch).