1Aba am erschte Dag vu d Wuche arg freh kumme sie zum Grab un trage bi sich des guetschmeckende El, des sie gmacht hän. 2Sie find aba d Schtei (Wackes) wäggwälzt vorem Grab 3un gehn inä un find d Leib (Ranze) vum Herrn Jesus nit. 4Un als sie doriba trurig ware, lueg, do schtehn zue nene zwei Männa mit glänzende Kleida gegeiba. 5Sie aba vuschrekä un neige ihr Visasch (Gsicht) zue d Erde. Do sage de zue nene: Was suecht ihr d Lebändige bi d Dote? 6Er isch nit do, er isch ufgschtande. Denke dra, we er äich gsait het, als er noh in Galiläa war: 7Dr Menschebue mueß ibaantwortet wäre in de Händ(Pfode) vu d Sinda un kriizigt wäre un am dritte Dag ufschtoh. 8Un sie denke an si Wort. 9Un sie gehn wieda wäg vum Grab un vukindigte des alles d elf Jinger un d andere alle. 10S ware aba Maria vu Magdala un Johanna un Maria, vum Jakobus Muetter, un de andere mit tene; de sage des d Aposchteln. 11Un s erschiente ne de Wort, als wär's Gschwätz, un sie glaube ne nit. 12Petrus aba schtoht uf un lauft zum Grab un buckt sich inä un sieht nur d Liendecha un goht dvu un vuwundret sich iba des, was gschähe war. 13Un lueg, zwei vu nene gehn an däm Dag in ä Dorf (Kaff), des war vu Jerusalem etwa zwei Wägschtunde wäg; däm si Name isch Emmaus. 14Un sie schwätze mitänanda iba alli Gschichte. 15Un s isch bassiert, als sie so schwätze un sich mitänanda bschproche hän, do kummt Jesus selbscht un goht mit tene. 16Aba ihri Auge wäre ghalte, daß sie nen nit erkenne. 17Er sait aba zue nene: Was sin des fir Sache, de ihr mitänanda vuhandle (feilsche) undawägs? Do bliebe sie trurig schtoh. 18Un dr eine, mit Name Kleopas, git zantwort un sait zue nem: Bisch dü dr einzige unda d Fremde in Jerusalem, der nit weiß, was in däne Däg dert gschähe isch? 19Un na(er) sait zue nene: Was denn? Sie aba sage zue nem: Des mit Jesus vu Nazareth, der ä Prophet war, mächtig in Tade un Wort vor Gott un alle Lit; 20we nen unsri Hohenpriester un Obere zue d Dodesschtrof ibaantwortet un kriizigt hän. 21Mir aba ghofft hän, er isch s, der Israel erlese doet. Un iba des alles isch hiit dr dritte Dag, daß des gschähe isch. 22Au hän uns(us) erschreckt ä baar Wieba üs unsera Midde, de sin freh bi däm Grab gsi, 23hän si Leib (Ranze) nit gfunde, kumme un sage, sie hän ä Erschinig vu Engel gsähne, de sage, er läbt. 24Un ä baar vu uns(us) gehn hi zum Grab un find's so, we de Wieba sage; aba Jesus hän sie nit gsäh. 25Un na(er) sait zue nene: O ihr Tore (Dummköpf), z trägi Herze, all däm z glaube, was de Prophete gsait hän! 26Mueß nit d Chrischtus des liede un in sini Herrlichkeit igo? 27Un na(er) fangt a bi Moses un alle Prophete un legt tene üs, was in dr ganze Schrift vu nem gsait war. 28Un sie kumme nooch an des Dorf (Kaff), wo sie higehn. Un na(er) schtellt sich, als wot da(er) witago. 29Un sie netige nen un sage: Blib bi uns(us); denn s will Obend wäre, un dr Dag het sich gwillt(gneigt). Un na(er) goht inä, bi nene z bliebe. 30Un s isch bassiert, als sa(er) mit tene z Disch hockt, nimmt da(er) des Brot, dankt, bricht's un git's ne. 31Do wäre ihri Auge ufdoe, un sie erkenne nen. Un na(er) vuschwindet vor rene. 32Un sie sage undaänanda: het nit unsa Herz in uns(us) brennt, als sa(er) mit uns(us) gschwätzt het uf fem Wäg un uns(us) de Schrift ufdoe het? 33Un sie sin ufgschtande zue dselbe Schtund, kähre zruck nohch Jerusalem un finde de Elf vusammelt un de bi nene ware; 34de sage: Dr Herr isch erlich ufgschtande un däm Simon erschiene. 35Un sie vuzehle ne, was uf fem Wäg gschähe war un we sie vu nem gwißt hän, als sa(er)`s Brot bricht. 36Als sie aba dvu schwätze, kunnt er selbscht, Jesus, midde unda sie un sait zue nene: Friede isch mit äich! 37Sie vuschrekä aba un firchte sich un meine, sie sähn ä Geischt. 38Un na(er) sait zue nene: Was sin ihr so erschrocke, un wurum kummt so ä denke in aicha Herz? 39Luege mini Händ(Pfode) un mini Feß, i(ich) bi's selba. Langt mi a un luege; denn ä Geischt het nit Fleisch un Knoche, we ihr sähn, daß i(ich) sie ha. 40Un als sa(er) des gsait het, zeigt er ne d Händ(Pfode) un Feß. 41Als sie aba noh nit glaube vor Fräid(Freud) un sich vuwundrete, sait da(er) zue nene: Hän ihr ebis do zum ässä? 42Un sie lege nem ä Schtuck brotene Fisch vor. 43Un na(er) nimmt's un ißt vor rene. 44Er sait aba zue nene: Des sin mini Wort, de i(ich) zue äich gsait ha, als i(ich) nooch bi äich war: S mueß alles erfillt wäre, was vu ma(mir) gschriebe schtoht im Gesetz vum Moses, in d Prophete un in d Psalmen. 45Do het da(er) des Vuschtändnis ufdoe, so daß sie d Schrift vuschten, 46un sait zue nene: So schtoht's gschriebe, daß d Chrischtus liede wird un ufschtoht vu d Dote am dritte Dag; 47un daß predigt wird in sinem Name Buße zue d Vugebig dr Sinde unda alle Mensche. Fangt a in Jerusalem, 48un sin dfir Ziige. 49Un lueg, i(ich) will uf äich rabschicke, was mi Vada (Babbe) vuheiße het. Ihr aba sollt in dr Schtadt bliebe, bis ihr üsgrischtet wäre mit d Kraft üs dr Hechi. 50Er fihrt sie aba üsä bis nohch Betanien un hebt d Händ(Pfode) uf un segnet sie. 51Un s isch bassiert, als sa(er) sie segnet, goht da(er) vu nene un fahrt uf gen Himmel. 52Sie aba bäte nen a un kähre zruck nohch Jerusalem mit großa Fräid(Freud) 53un ware alliziit im Tempel un priese Gott.