1Un s isch bassiert an einem Sabbat, daß er durch ä Kornfeld goht; un sini Jinger riße ä baar Ähre üs un vuriebe sie mit d Händ(Pfode) un ässä. 2Ä baar vu dr Pharisäer aba sage: Wurum den ihr, was am Sabbat nit recht isch? 3Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Hän ihr nit des gläse, was David doe het, als sa hunga ka het un de, de bi nem ware? 4we er ins Hus Gottes goht un d Schaubrot nimmt un ißt, des doch nemads ässä het derfe als de Prieschter ällei, un we er sie au däne git, de bi nem ware? 5Un na(er) sait zue nene: Dr Menschebue isch au dr Herr iba d Sabbat. 6S isch bassiert aba a nem anderem Sabbat, daß er in d Synagoge (Gotteshus) goht un lehrt. Un do war ä Mensch, däm si rechti Hand war vudorrt. 7Aba d Schriftglehrti un Pharisäer gän acht druf, ob er au am Sabbat heile wird, dmit sie ebis find däte, nen z vuklage. 8Er aba merkt ihr denke un sait zue däm Ma mit dr vutrocknete Hand: Schtand uf un kumm viiri! Un na(er) schtoht uf un kunnt vor. 9Do sait Jesus zue nene: Ich frog äich: Isch's recht, am Sabbat Guetes z doe odr Beses, Läbä z ge odr vunichte? 10Un na(er) luegt sie alli ringsum a un sait zue nem: Schtreck di Hand üs! Un na(er) doet's; do wird sini Hand wieda zrechtgmacht. 11De aba wäre ganz Vuruckt un schwätze mitänanda, was sie Jesus a doe wen. 12S isch bassiert zue dr Ziit, daß er uf ä Berg goht, um z bäte; un er bliebt d Nacht iba im Gebet zue Gott. 13Un als ses Dag wird, reft er sini Jinger un bschtimmt zwöelf vu nene, de er au Aposchtel gheiße het: 14Simon, den er au Petrus gheiße het, un Andreas, si Brueda, Jakobus un Johannes; Philippus un Bartholomäus; 15Matthäus un Thomas; Jakobus, d Bue vum Alphäus, un Simon, gnennt dr Zelot; 16Judas, d Bue vum Jakobus, un Judas Iskariot, der zum Vuräter wird. 17Un na(er) goht mit tene nab un kunnt uf ä ebenes Feld. Un um nen war ä großi Schar vu sinene Jinger un ä großi Schar vum Volk üs ganz Judäa un Jerusalem un üs däm Küschteland vu Tyrus un Sidon, 18de kumme ware, nen zue häre un vu ihre Krankheite gheilt z wäre; un de vu schlechte Geischta umtriebe ware, wäre gsund 19Un alles Volk suecht, nen z berihre; denn s goht Kraft vu nem üs, un er heilt sie alli. 20Un na(er) hebt sini Auge uf iba sini Jinger un sait: Selig sin ihr Armi; denn des Rich Gottes isch äich. 21Selig sin ihr, de ihr etzed hunga hän; denn ihr solle satt wäre. Selig sin ihr, de ihr etzed hiile; denn ihr den lache. 22Selig sin ihr, wenn äich de Mensch hasse un äich üsschtoße un bschimpfe un vuwerfe äiri Name als besi wägem Menschebue. 23Freue äich an däne Däg un springe vor Freuid; denn luege, aicha Lohn isch groß im Himmel. Denn`s gliche hän ihri Vädare d Prophete doe. 24Aba dgege: Weh äich Riche! Denn ihr hän airen Troscht scho ka. 25Weh äich, de ihr etzed satt sin! Denn ihr den hunga ha. Weh äich, de ihr etzed lache den! Denn ihr den hiile un klage. 26Weh äich, wenn äich alli guet schwätze! Denn des gliche hän ihri Vädare d falsche Prophete doe. 27Aba i(ich) sag äich, de ihr grad zuehert: Liebt (Leb hän) äiri Gegna(Feinde); den wohl däne, de äich hasse; 28segnet, de äich vuflueche; bittet fir de, de äich beleidigä:. 29Un wer dir uf d Backe schlat, däm gib die andere au; un wer dir d Mandel nimmt, däm vuwer au d Rock nit. 30Wer dich bittet, däm gib; un wer dir des was Dir isch nimmt, vu däm vulang`s nit zruck. 31Un we ihr wen, daß äich de Lit doe solle, so den nene au! 32Un wenn ihr de leb(lieb) hän, de äich liebe, was fir ä Dank hän ihr dvu? Denn au d Sinda liebe ihri Freunde. 33Un wenn ihr äire Wohltäta wohlden, was fir ä Dank hän ihr dvu? Denn d Sinda den desselbe au. 34Un wenn ihr däne leiht, vu däne ihr ebis z gregä meinet, was fir ä Dank hän ihr dvu? Au d Sinda leihe d Sinda, dmit sie des Gliche gregä. 35Vielmeh liebt (leb hän) äiri Gegna(Feinde); den Guetes un leiht, wo ihr nigs dfir z gregä hofft. So wird aicha Lohn groß si, un ihr den Kinda vum Allahechschte si; denn er isch gütig gege die Undankbare un Bese. 36Sin barmherzig, we au aicha Vada (Babbe) barmherzig isch. 37Un richte nit, so wäre na au nit grichtet. Vudamme nit, so wäre ihr nit vudammt. Vugen, so wird äich vuge. 38Gen, so wird äich ge. Ä volles, drucktes, gritteltes un ibafließendes Maß wird ma in airen Schoß ge; denn ebe mit däm Maß, mit däm ihr meßt, wird ma äich wieda meße. 39Er sait tene aba au ä Glichnis: Kann au ä Blindä in nem Blindä d Wäg zeigä? Werde sie nit alli beidi in de Gruebe flege? 40Dr Jinger schtoht nit iba däm Meischta; wenn er ganz guet isch, so isch er we si Meischta. 41Was siehsch dü aba d Schplitta in dinem Brueda sinene Auge, un d Balkä in dinene Auge nimmsch dü nit wohr? 42We kannsch dü sage zue dinem Brueda: Halt schtill, Brueda, i(ich) will d Schplitta üs dinem Aug ze, un dü siehsch selba nit d Balkä in dinem Aug? Dü Heuchla, ze zerscht d Balkä üs dinem Aug un lueg dann(dnoh) zue, daß dü d Schplitta vu dinem Brueda sinem Aug zehsch! 43Denn s git kei guete Baum, der fuli Frucht trait, un kei fule Baum, der gueti Frucht trait. 44Denn jeda Baum wird an sinere eigene Frucht erkennt. Ma pflickt jo nit Feige vu d Dorne, au liest ma nit Trübe vu d Hecke. 45Ä guete Mensch bringt Guetes viiri üs däm guete Schatz vu sinem Herz; un ä bese bringt Beses viiri üs däm bese. Denn mit was des Herz voll isch, dvu goht s Mül (d Gosche) iba. 46Was sage ihr zue ma(mir) aba Herr, Herr, un den nit, was i(ich) äich sag? 47Wer zue ma(mir) kummt un härt mini Werter (Worte) un doet`s au i(ich) will äich zeigä, wäm er glich isch. 48Er glich nem Mensch, dr ä Hus bäut het un grabt def un legt d Grund uf fen Felsä. Als aba ä Wasserflut kummt, do riß dr Strom an däm Hus un ka s nit bewege; denn`s war guet bäut. 49Wer aba härt un nit doet, der glicht nem Mensch, der ä Hus bäut het uf d Bode, ohni Grund z lege; un dr Strom rißt a nem un s flegt gli zsämme, un si Ischturz isch groß.