1Un na macht sich uf un kummt vu dert ins Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan. Aba wieda lauft s Volk in Schare bi nem zämme, un we s sini Gwohnet war, het da sie abamols glehrt. 2Un d Pharisäer trete zue nem un hän nen gfrogt, ob ä Ma sich schide lo derf vu sinere Wieb; un sie hän nen vusöcht dmit. 3Er aba git tene zantwort: Was het äich Moses gsait? 4Sie hän gsait: Moses het zöglo, ä Scheidebref z schribe un sich z schide. 5Jesus aba sait zue nene: Wägä airer Herzens Härti wägä het da äich des Gbot gschribe; 6aba vum Afang a(vu dr Schepfig) het Gott sie gschaffe als Ma un Wib. 7Drum wird ä Ma si Vada (Babbe) un si Muetter vulo un wird sinem Wib ahänge, 8un de zwei wäre ei Fleisch si. So sin sie dann(dnoh) aba nimmi zwei, sundern ei Fleisch. 9Was aba Gott zämmegfirt het, des soll d Mensch nit schide. 10Un däheim froge nen abamols sini Jinger dnohch. 11Un na sait zue nene: Wer sich schidet vu sinere Wieb un hirotet ä anderi, der bricht ihrä gegeiba d Ehe; 12un wenn sich ä Wieb schidet vu ihrem Ma un hirotet ä anderä, bricht sie ihri Ehe. 13Un sie hän Kinda zue nem brocht, dmit da sie arihrt. D Jinger aba brelle sie a. 14Als ses aba Jesus sieht, wird da bes un sait zue nene: Len doch de Kinda zue ma(mir) ku un wehre ne nit; denn dähne ghärt s Rich Gottes. 15Gwiß, i(ich) sag äich: Wer s Rich Gottes nit animmt we ä Kind, der wird nit inekumme. 16Un Jesus herzt sie un legt dene d Händ(Pfode) uf un segnet sie. 17Un als sa sich uf d Wäg gmacht het, lauft eina her, kniet vor rem ane un frogt d: Guete Meischda, was soll i(ich) dö, dmit i(ich) s ewige Läbä erb? 18Aba Jesus sait zue nem: Was heißesch dü mich guet? Nemads isch guet als we Gott allei. 19Dü kennsch Gbot: "Dü sollsch keine umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falsches Ziignis ge; dü sollsch nemads üsraube; ehre Vada (Babbe) un Muetter." 20Er aba sait zue nem: Meischda, des ha i(ich) ällei ghalte vu klei uf. 21Un Jesus sieht d a un het d megä un het zue nem gsait: Ei´s fehlt da noh. Gang hi, vukauf ällei, was da hesch, un git's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma(mir) nohch! 22Er aba isch bes wore iba des Wort un trurig dvu gange; denn na het viel ka. 23Un Jesus luegt um sich un sait zue sinene Jinger: We schwer kumme die Riche in s Rich Gottes ! 24D Jinger aba sin vuschrocke iba sini Wort. Aba Jesus het d ne gantwortete un gsait zue nene: Lebie Kinda, we schwer ist's, ins Rich Gottes z kumme! 25S isch lichter, daß ä Kamel durch s Nodelöhr goht, als daß ä Riche ins Rich Gottes kummt. 26Do sin sie noh äger vuschrocke un sage underenanda: Wer ka dann(dnoh) selig wäche? 27Jesus aba luegt sie a un sait: Bi d Mensche isch's unmeglich, aba nit bi Gott; denn alli Sache sin meglich bi Gott. 28Do fangt Petrus a un sait zue nem: Lueg, ma(mir) hän ällei vulo un sin dir nochgfolgt. 29Jesus spricht: Gwiß, i(ich) sag äich: S isch nemands, der Hus oda Breda oda Schweschtere oda Muetter oda Vada (Babbe) oda Kinda oda Äckere vuloßt wägä ma(mir) un wägä nem Evangelium , 30der s nit hundartfach zruck gregt: etzed in däre Ziit Hisa un Breda un Schweschtere un Metere un Kinda un Äckere mitte under d Vufolgig un in d zukinftige Welt s ewige Läbä. 31Vieli aba werde die Letschte si, de die Erschte sin, un die Erschte werde de si, de die Letschte sin. 32Sie ware aba uf fem Wäg ruff nach Jerusalem, un Jesus isch ne vorus gange; un sie sin vuschrocke; de nem aba nochgange sin, hän angscht gha. Un na nihmt abamols de Zwölf zue sich un fangt a, zue nene zsage, was sem basiere wird: 33Luege, ma(mir) gehn ruff nach Jerusalem, un d Menschebue wird ibage werde d Hoheprieschter un d Schriftglehrte, un sie werde nen zum Dod vuurteile un d Heide ibage. 34De denen dann(dnoh) vuschpotte un anschpuke un usbeitsche un umbringe, un nach dreii Dag wird da ufschtoh vu d Dode. 35Do sin zue nem gange d Jakobus un d Johannes, d Sehn vum Zebedäus, un hän gsait: Meischda, ma(mir) wen, daß dü fir uns(us) doesch, um was ma dich bitte d. 36Er sait zue nene: Was wen na, des i(ich) fir äich doe soll? 37Sie sage zue nem: Gib uns(us), daß ma(mir) hocke eina zoe dinere Rechte un eina zoe dinere Linke in dinere Herrligkeit. 38Jesus aba sait zue nene: Ihr wißet ganit, was sa bitte. Kenne na d Becha trinke, der wo i(ich) trink, odr äich daufe lo mit dr Daufi, mit dere i(ich) dauft wir? 39Sie sage zue nem: Ja, des kenne ma(mir). Jesus aba spait zue nene: Ihr were au d Becha trinke, der wo i(ich) trink, un dauft were mit dr Daufi, mit dere i(ich) dauft wir; 40aba s hocke zue minere Rechte odr zue minere Linke, des schtoht ma(mir) nit zue, äich zgeh, sundern des wird dene zteil, fir de s bschtimmt isch. 41Un als des de Zehn ghärt hän, sin sie bes wore iba Jakobus un Johannes. 42Do reft Jesus sie zue sich un sait zue nene: Ihr wiße doch, de de Herrscha sin, drucke ihri Gvolkschaft abe, un ihri Große d nene Gwalt a. 43Aba so isch s unda äich nit; sundern der wo groß si will unda äich, der soll aier Diena si; 44un der unda äich d Erschte si will, der soll ällei ä Knecht si. 45Denn au d Menschebue isch nit gku, daß sa sich bdiene losst, sundern daß sa dient un si Läbä git als Priis fir vieli. 46Un sie kumme nach Jericho. Un als sa uns(us) Jericho weggange isch, er un sini Jinger un ä großi Schar, do gsäße war isch ä blinde Bettla am Wäg, Bartimäuns(us), dr Bue vum Timäuns(us). 47Un als sa ghärt het, daß ses Jesus vu Nazareth war, fang da a, z brelle un z refe: Jesus, dü Bue Davids, erbarm dich wägä ma(mir)! 48Un vieli schimpfe mit däm, er soll schwige. Er aba brellt noh viel meh: Due Bue Davids, erbarm dich wägä ma(mir)! 49Un Jesus bliebt schtoh un sait: Röfen her! Un sie refe d Blinde un sage zue nem: Da kasch froh si, schtand uf! Er reft dich! 50Do wirft da si Mandel weck, springt uf un kummt zue Jesus. 51Un Jesus sait zue nem: Was willsch dü, des i(ich) fir dich mache soll? D Blinde sait zue nem: Rabbuni, daß i(ich) säh ka. 52Jesus aba sait zue nem: Gang, di Glaube het dir ghulfe. Un gli het da säh kenne un isch schem nohch gange uf fem Wäg.