1Ä baar Däg schpeta ischa wieder uf Kapernaum gange, un s het sich rum gschbroche, das sa im Hus gsi isch. 2Un bal hän sich vieli vusammlet, das sie kei Platz me gha hän, au nit drusse vor dr Dire, un na(er) het ne s Wort vukündet. 3Do sin ä baar Männa ku, de hän ä Gichtbrichige brocht, z viert hän se nen trait. 4Un wel sie vu lütter Lit nit hän kenne zue nem ku, hän sie s Dach abdeckt un hän s Bett mit nem Kranke abäglo. 5Wo Jesus ihr Glaubä gsähne het, het da zuem Gichtbrichige gsait: Mi Bue, dini Sinde sin da vugäbe. 6S sin aba ä baar Schriftglehrti do gsässe, de hän in ihrem Herz dengt: 7We ka der Mensch so Gott läschtere? Numme Gott ka Sinde vugeh. 8Un Jesus het im Geischt gli gmerkt, was de denge un het zue nene gsait: Was denge ihr so ebbis in äirem Herz? 9Was isch lichda zue däm Gichtbrichige sagä: Dir sin dini Sinde vugäbe, odr zue sagä: Schtand uf, nimm di Bett un lauf? 10Uf das sa aba wisse d, das de Menschebue Vollmacht het, zue vugäbe de Sinde uf dr Erde - het da zuem Gichtbrichige gsait: 11Ich sag da, schtand uf, nimm di Bett un gang Heim! 12Un gli ischa ufgstandä, het si Bett gnu un isch üsä gange, das alli sich vuwunderet hän; sie hän Gott globt un hän gsait: So ebbis hämma noh ne gsähne. 13Jesus isch wieda üsä gange an dr See, un vieli Lit sin zue nem ku, un na het sie glehrt. 14Wo Jesus witergange isch, het da dr Levi, im Alphäus si Bue, am Zoll hocke gsäh un het nem gsait: Kumm mit ma(mir). Un dr Levi isch ufgstande un isch mit nem gange. 15Un s isch basiert, das sa in däm sinem Hus bim Ässä gsi isch, do sin vieli Zöllna un Sinda zue nem un zue sinene Jinger gsässä s sin nähmlich vieli gsi, de imma nohchgloffe sin. 16Wo d Schriftglehrti un d Pharisäer gsähne hän, das Jesus mit dä Zöllna un Sinda ißt, hän sie d Jinger gfrogt: Wurum ißt un trinkt da mit d Zöllna un Sinda? 17Wo Jesus des ghärt het, het da zue nene gsait: Di Schtarkä bruche kei Dokta, nur di Kranke. Ich bin kumme d Sinda z röfe un nit di Grechte. 18Im Johannes sini Jinger un de vu dä Pharisäer hän viel gfaschtet; un s sin ä baar ku un hän zuem Jesus gsait: Wurum faschte im Johannes sini Jinger un de vu dä Pharisäer, un dini Jinger nit? 19Do het Jesus zue nene gsait: we kenne de Hochzitlit faschte, wenn d Bräutigam bi nene isch? Solang d Bräutigam bi nene isch, kenne si nit faschte. 20S wird aba de Ziit ku, das d Bräutigam vu nene weggnu wird, dann(dnoh) dehn si faschte. 21keiner flickt ä Labbä vu nem näji(naii) Duch uf ä altä Rock; denn d näji(naii) Labbä rißt doch vum altä, un d Riß wird greßer. 22Un keiner nimmt jungä Wi in alti Schlich; sunscht vurißt d jungä Wi d Schlich, un d Wi kummt um mit samt d Schlich. aba ma doet jungä Wi in naii Schlich. 23Un s isch basiert, das sa am Sabbat durch d Ährefelda gloffe isch, un sini Jinger hän unterwägs agfange Ähre abzrisse. 2424 Do hän d Pharisäer zue nem gsait: Lueg doch, was dini Jinger am Sabbat dehn, des isch doch nit recht? 25Jesus het ne zuer Antwort ge: hän ihr net glähse, was Davit dü het, als sa in Not war un na het hunga ka mit däne, de bi nem ware: 26We na ins Hus Gottes gange isch um de Ziit vum Hoheprieschter Abjathars un gässe het vu d Schaubrot, de nemand essä derf we d Prieschter, un na gib si au dä, de bi nem ware? 27Un na het witer gsait: D Sabbat isch fir d Mensch gmacht un nit d Mensch fir d Sabbat. 2828 So isch d Mensche Bue d Herr au iba d Sabbat