1Jesus isch wieda in d Synagoge gange. Do isch ä Mensch gsi mit nere glähmte Hand. 2Un si hän ufpasst, oba de Ma au am Sabbat heile doet, das si nen het vuklage kenne. 3Jesus het zue däm Ma mit dr glähmte Hand gsait: kumm vor! 4Dann(Dnoh) het da d Lit gfrogt: Soll ma am Sabbat Guetes dü odr Beses, s Läbä neh odr geh? Si sin aba alli schtill gsi. 5Un na het si nohchänander agluegt un na isch trurig gsi wägä ihrem härte Herz un het zue däm Ma gsait: Schtreck dini Hand uns(us)! Der het si usgschtreckt, un d Hand isch gsund gsi wie di andri. 6Un d Pharisäer sin üsä gange mit de Herodianer un hän gli ibalegt, we si Jesus umbinge kenne 7Un Jesus isch vuschwunde mit sinene Jinger an dr See; un s isch ä großi Lit im nochgange vu Galiläa un Judäa 8un vu Jerusalem, un üs Idumäa un vu de andere Sitä vum Jordan, un üs dr Gegend vu Tyrus un Sidon sin d Lit ku in Große Schare, wel si vu sinene Wunda ghört hän. 9Jesus het sine Jinger gsait, si soll ne Boot parat halte, das d Lit nen nit so arg dränge dehn. 10Er het nämlich vieli vu nene gheilt, drum hän sich alli, wo mit nem Lide plogt gsi sin, um en dränkt, das si nen agrihre kennte. 11Un wenn nen di uns(us)übere Geischter gsäh hän, sin si vor nem uf d Knie gflogä, si hän brellt un gsait: Dü bisch im Herr-Gott si Bue. 12Er het ene bfohle keinem vu nem zvuzelle. 13Dann(Dnoh) ischa uf ä Berg gschtiegä un het alli de, wo na het welle, zue sich gröfe, un de sin zue nem ku. 14Un na het zwöelf bschtimmt, de na au Aposchtel bnennt het, das si bi nem si soll un das sa si rüsschickt zum predige 15un das si Macht hän, di bese Geischter ustribe. 16Un na setzt de Zwöelf i un git däm Simon de Name Petrus; 17Jakobus, de Bue vum Zebedäus, un Johannes, de Bröder vum Jakobus, un git däm de Namen Boanerges, des heißt: Dunnerbuebe; 18witer: Andreas un Philippus un Bartholomäus un Matthäus un Thomas un Jakobus, de Bue vum Alphäus, un Thaddus un Simon Kananäus 19un Judas Iskariot, der nen vurode het. 20Un na isch in ä Hus gange. Un do sin vieli Lit kumme, so das si nimmi ässe hän kenne. 21Un als d Familie s ghört het, hän si sich aufgmacht un hänen festhalte welle; denn si hän gsait: Er isch Vuruckt. 22D Schriftgelehrti aba, de vu Jerusalem abe ku sin, hän gsait: Er het dr Deufel, un: na tribt di bese Geischter mit nem Oberschte uns(us). 23Jesus aba reft si zämme un sait zü nene in Glichnissen: We kann dr Sadan d Satan ustribe? 24Wenn ä Rich mit sich selba ueis isch, kas nit bschdo. 25Un wenn ä Hus mit sich selba ueins wird, kas nit bschdo. 26Schdot dr Sadan gege sich selba uf un isch mit sich selba ueins, so ka na nit bschtdo, sundern s isch uns(us) mit däm. 27Keina ka aba in s Hus vum Schtarke ibreche un sini Sache schtäle, wenn na nit zvor d Schtarke fesselt; erscht dann(dnoh) ka na si Hus usraube. 28Gib obacht, i(ich) sag äich: Alli Sinde weerdä d Menschekinda vugeh, au d Läschterunge, soviel si au läschtere d; 29wer aba d heilige Geischt läschtert, der het keini Vugebig fir Immer un Ewig, sundern isch ewig sini Sinde schuldig. 30Denn si hän gsait: Na het ä uns(us)übere Geischt. 31Un s isch si Muetter un sini Brüeder ku un schten druße, un hän eber zue nem ine gschickt un hän nen refä lo. 32Un Lit hocke umen rum . Un si sage zue nem: Lueg, di Muetter un dini Brüeder un dini Schweschtere druße froge nohch dir. 33Un na sait tene: Wer isch mi Muetter un mini Brüeder? 34Un na luegt um sich rum uf de, de um nen im Kreis gsäße sin, un sait: Luege, des isch mi Muetter un des sin mini Brüeder! 35Wer aba Gottes Willä doet, isch mi Brüeder un mi Schweschter un mi Muetter.