1Un na sait zue nene: Gwiß, i(ich) sag äich: S schtehn ä baar do, de währe d Dod nit schmecke, bis sie s Rich Gottes kumme sähn mit Graft. 2Un nach sexs Dag nihmt Jesus d Petrus, Jakobus un Johannes mit sich un fihrt sie uf ä hohe Berg, nur de älleinig. Un na wird vor rene vuklärt; 3un sini Kleida sin hell wore un arg wiß, we sie kei Bleicha uf d Welt so wiß mache ka. 4Un s erschint tene Elia mit däm Moses, un sie schwätze mit Jesus. 5Un Petrus fangt a un sait zue Jesus: Rabbi (Meischda), do isch´s fir uns(us) guet tzsi. Mir wen dräi Hittene bäue, dir eini, Moses eini un nem Elia eini. 6Er het aba nit gwißt, was sa schwätzt; denn sie ware ganz vuschtert. 7Un s isch ä Wolke ku, de sie ibaschattet het. Un ä Schtimm isch üs d Wolke ku: Des isch mi gliebte Bue; uf d na härä soll! 8Un uf eimol, als sie um sich luege, sähn sie nemads me bi sich we Jesus alleinig. 9Als sie aba vum Berg abegange sin, vubitet Jesus dene, daß sie nemadem sage soll, was sie gsähne hän, bis dr Menschebue ufgschtande isch vu d Dote. 10Un sie bhalte des Wort un hän sich änanda gfrogt: Was isch des, ufschtoh vu d Dote? 11Un sie froge nen un sage: Sage nit die Schriftglehrte, daß zvor Elia kumme möß? 12Er aba sait zue nene: Elia soll scho zvor kumme un ällei wieder zrechtbringe. Un wo schtoht dann(dnoh) gschriebe vum Menschebue, daß sa viel leide möß un vuachtet wird? 13Aba i(ich) sag äich: Elia isch scho gkumme, un sie hän nem adö, was sie hän welle, we vu nem gschriebe schtoht. 14Un sie kumme zue d Jinger un sähn ä großi Schar um sie rum un d Schriftglehrte, d mit tene schtritte. 15Un we sie nen sähn, vuschrecke alli, laufe na un greße nen. 16Un na frogt sie: Was schtritte na mit dene? 17Eina aba uns(us) d Schar het gsait: Meischda, i(ich) ha mi Bue herbrocht zue dir, der het ä schtumme Geischt. 18Un wenn nan vuwischt, rißt da ren rum; un na het Schüm vor rem Mul un knirscht mit de Zähn un wird gstief. Un i(ich) ha mit dinene Jingern gschwätzt, daß sie nen ustribe soll, un sie hän´s nit kenne. 19Er aba sait dene: O ihr ungläubiges Gschlecht, we lang soll i(ich) noh bi äich si? We lang soll i(ich) äich dulde? Bringe nen her zue ma(mir)! 20Un sie bringe nen zue nem. Un gli, als d Geischt Jesus gsäh het, rißt dann(dnoh) um. Un na flegt uf d Bode, wälzt sich ume un het Schum vor rem Mul. 21Un Jesus frogt si Vada (Babbe): We lang isch des so, daß sem des basiert? Er sait: Vu Kind uf. 22Un me(oft) het dan ins Fir odr ins Wassa gworfe, daß sa ren umbringt. Wenn dü aba ebis kannsch, so ha erbarme mit uns(us) un hilf uns(us)! 23Jesus aba sait zue nem: Due saisch: Wenn dü kasch - alli Sache sin meglich däm, der do glaubt. 24gli brellt d Vada (Babbe) vum Kind: Ich glaub; hilf minem Uglaube! 25Als Jesus sieht, da ses Volk dezue laufe döt, droht da däm uns(us)übere Geischt un sait zue nem: Due stume un daube Geischt, i(ich) bfiel da: Fahr vu nem uns(us) un fahr nimmi in nen ine! 26Do brellt da un rißt d arg un fahrt uns(us). Un des Beble isch do gläge we dot, so daß d Schar gsait het: Er isch dot. 27Jesus aba nimmt d bi dr Hand un hebt d uf, un na isch ufgschtrande. 28Un als sa heimkume war, frogen nen sini Jinger fir sich alleinig: Wurum hän ma(mir) nen nit ustribe kenne. 29Un na sait: De Art kann durch nigs usfahre als durch Bäte. 30Un sie sin vu dert wäg gange un zen durch Galiläa; un na het nit welle, daß ses eba weiss. 31Denn na het sini Jinger glehrt un zue nene gsait: D Menschebue wird ibage werde in d Hände vu d Mensche, un sie werde nen umbringe; un wenn na umbrocht wore isch, so wird da nach dräi Dag ufschtoh. 32De aba vuschten des Wort nit un firchte sich, nen z froge. 33Un sie kumme nach Kapernaum. Un als sie dheim ware, frogt da sie: Was hän na uf fem Wäg vuhandlet? 34Sie aba hän gschwige; denn sie hän uf fem Wäg mitdenander vuhandlet, wer d Greschte isch. 35Un na setzt sich ane un reft de Zwölf un sait zue nene: Wenn eina d Erschte si will, der soll d Letschte si vu ällei un jedem Diena. 36Un na nihmt ä Kind, schtellt s midde unda sie un herzt s un sait zue nene: 37Wer so ä Kind in minem Name ufnimmt, der nimmt mich uf; un wer mich ufnimmt, der nimmt nit mich uf, sundern dän, der mich gschickt het. 38Johannes sait zue nem: Meischda, ma(mir) hän eine gsäh, der tribt besi Geischter in dinem Namen uns(us), un ma(mir) hän sem vubote, wel la uns(us) nit nachgfolgt isch. 39Jesus aba sait: Ihr sollt's sem nit vubiete. Denn nemands, der ä Wunda doet in minem Namen, ka so bald iebel vu ma(mir) schwätze. 40Denn wer nit gege uns(us) isch, der isch fir uns(us). 41Denn wer äich ei Becha Wassa z trinke gib deswäge, wel la Chrischtus agheret, gwiß, i(ich) sags äich: S wird däm nit uvugolte bliebe. 42Un wer einem vu däne Kline, de an mich glaube, zum Abfall vufihrt, fir d wär s bessa, daß sem ä Mihlischtei an d Hals ghängt wird un na ins Meer gworfe wird. 43 44Wenn dich aba di Hand zum Abfall vufihrt, so schla sie ab! S isch bessa fir dich, daß da vukrippelt ins Lebe(Lieba) inegohsch, als daß da zwei Händ(Pfode) hesch un fahrsch in d Hell, ins Fir, des ne üsgoht. 45 46Wenn dich di Fueß zum Abfall vufihrt, so hauen ab! S isch bessa fir dich, daß dü lahm zum Lebe(Lieba) inegohsch, als daß dü zwei Feß hesch un wirsch in d Hell gworfe. 47Wenn dich dini Auge zum Abfall vufihre, so wirf sie vu da! S isch bessa fir dich, daß dü blind in d Rich Gottes gohsch, als daß dü zwei Augen hesch un wirsch in d Hell gworfe, 48wo ihr Wurm nit schtirbt un s Fir nit üsgoht. 49Denn jeda wird mit Fir gsalze werde. a 50Salz isch guet; wenn aba s Salz nimmi salzt, we wird ma's wirze? Ihr soll Salz bi äich ha un hän Friede underänanda!