1Un na(er) reft sini zwöelf Jinger zue sich un git ne Macht iba di schlechte Geischta, daß sie`s üstribe un heile alli Krankkete un alli Gebreche. 2D Näme aba vu d zwöelf Aposchtel sin de: zerscht Simon, gnennt Petrus, un Andreas, si Brueda; Jakobus, dr Bue vum Zebedäus, un Johannes, si Brueda; 3Philippus un Bartholomäus; Thomas un Matthäus, dr Zöllna; Jakobus, dr Bue vum Alphäus, un Thaddäus; 4Simon Kananäus un Judas Iskariot, der nen vurote het. 5De Zwöelf schickt Jesus üs, bfielt tene un het gsait: Gehn nit d Wäg zue d Heide un zehn in kei Schtadt vu d Samariter, 6sundern gehn hi zue d vulorene Schof üs sem Hus Israel. 7Gehn aba un predige un sage: Des Himmelrich isch nooch herkumme. 8Macht Kranki gsund, weckt Doti uf, macht Üssätzigi sufa, tribä besi Geischta üs. Umsunscht hän ihr's gregt, umsunscht gen`s au. 9Ihr sollt nit Gold noh Silba noh Kupfer in äirem Girtel ha, 10au kei Däsche, au nit zwei Hembte, keini Schoeh, au kei Schtäckä. Denn ä Arbeita isch si Ässä wert. 11Wenn ihr aba in ä Schtadt odr ä Dorf (Kaff) gehn, do froge nohch, ob jemads drin isch, der`s wert isch; un bi däm bliebe, bis sa witagehn. 12Wenn ihr aba in ä Hus gehn, so greßt`s; 13un wenn`s des Hus wert isch, wird aicha Friede uf sie kumme. Isch`s aba nit wert, so wird sich aicha Friede wieda zue äich wende. 14Un wenn äich jemads nit ufnihmt un äiri Wort nit härä wird, so gehn üsä üs däm Hus odr dr Schtadt un schittle d Schtaub vu äire Feß. 15Gwiß, i(ich) sag äich: Dem Land vu d Sodomer un Gomorrer wird`s bessa ergoh am Dag vum Gricht als der Schtadt. 16Lueg (gib obacht), i(ich) schick äich we Schof midde unda d Wöelf. Drum sin schlau we de Schlange un ohni Falsch we de Duebe. 17Hete äich aba vor d Mensche; denn sie wäre äich d Grichte ibaantworte un wäre äich üsbeitsche in ihre Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa). 18Un ma wird äich vor Schtadthaltr un Kenig fihre wägä ma(mir), däne un d Heide zum Ziignis. 19Wenn sie äich drno ibaantworte wäre, so sorge nit, we odr was sa schwätze sollt; denn`s soll äich zue dr Schtund ge wäre, was sa schwätze solle. 20Denn nit ihr sin`s, de do schwätze, sundern vum Vada (Babbe) d Geischt isch`s, der durch äich schwätzt. 21S wird aba ä Brueda d andre däm Dod priesge un dr Vada (Babbe) d Bue, un d Kinda wäre sich gege ihri Eltere schtelle un wäre sie umbringe helfe. 22Un ihr wäre ghaßt wäre vu jedem wägä minem Name. Wer aba bis an`s End vuharrt, der wird selig wäre. 23Wenn sie äich aba in einare Schtadt jage, so haue ab in ä anderi. Gwiß, i(ich) sag äich: Ihr sin mit d Schtädt Israels nit zue End, bis dr Menschebue kummt. 24Dr Jinger schtoht nit iba sinem Meischta un dr Knecht nit iba sinem Herr. 25S isch fir d Jinger gnoe, daß sa(er) isch we si Meischta un dr Knecht we si Herr. Hän sie d Husherr Beelzebul gnennt, weviel me wäre sie sini Husgnosse so nenne! 26Drum firchtet äich nit vor ne. 27Was i(ich) äich sag im Dunkle, des schwätzt im Lecht; un was äich gsait wird in`s Ohr, des predigt uf d Dächa. 28Un firchte äich nit vor däne, de d Leib (Ranze) umbringe, doch d Seele nit umbringe kenne; firchtet äich aba viel me vor däm, der Leib (Ranze) un Seele vuderbe ka in dr Hell. 29Kauft ma nit zwei Schpatze fir ä Grosche? Trozdäm flegt keina vu nene uf d Bode ohni äira Vada (Babbe). 30Etze aba sin au äiri Hoor uf fem Schädel alli zehlt. 31Drum firchte äich nit; ihr sin bessa als vieli Schpatze. 32Wer drno mich bekannt macht vor d Lit, den will i(ich) au bekannt mache vor minem himmlische Vada (Babbe). 33Wer mich aba vuliignet vor d Lit, den will i(ich) au vuliigne vor minem himmlische Vada (Babbe). 34Ihr sollt nit meine, daß i(ich) kumme bi, Friede z bringe uf d Erde. Ich bi nit kumme, Friede z bringe, sundern s Schwert. 35Denn i(ich) bi kumme, d Mensche z entzweie mit sinem Vada (Babbe) un Dochta mit ihra Muetter un d Schwiegadochta mit ihra Schwiegamuetter. 36Un des Mensche Gegna(Feinde) wäre sini eigene Husgnosse si. 37Wer Vada (Babbe) odr Muetter me liebt (leb het) als mich, der isch`s ma(mir) nit wert; un wer Bue odr Dochta me liebt (leb het) als mich, der isch`s ma(mir) nit wert. 38Un wer nit si Kriiz uf sich nimmt un goht ma(mir) nohch, der isch`s ma(mir) nit wert. 39Wer si Läbä findet, der wird's vuliere; un wer si Läbä vuliert wägä ma(mir), der wird's finde. 40Wer äich ufnimmt, der nimmt mich uf; un wer mich ufnimmt, der nimmt den uf, der mich gschickt het. 41Wer ä Prophete ufnimmt, wel`s ä Prophet isch, der wird d Lohn vumä Prophet gregä. Wer ä Grechte ufnimmt, wel s ä Grechte isch, der wird d Lohn vumä Grechte gregä. 42Un wer einem vu d Geringe au nur ei Becha kaltes Wassa z trinke git, wel`s ä Jinger isch, gwiß i(ich) sag äich: s wird nem nit unbelohnt bliebe.