1Un s isch bassiert, als Jesus mit d Gebote an sini zwöelf Jinger fertig war, daß sa(er) vu dert wietagoht, um in ihre Schtädt z lehre un predige. 2Als aba Johannes im Gfängnis (Loch) vu d Werke Chrischti ghärt het, schickt da(er) sini Jinger 3un losst froge: Bisch dü`s, der do kumme soll, odr solle ma(mir) uf ä andere warte? 4Jesus git zantwort un het gsait zue nene: Gehn hi un sage Johannes des, was ihr ghärt un gsähne hän: 5Blindi luege wida un Lahmi gehn, Üssätzige wäre sufa un Daubi härä, Doti schtehn uf, un Arme wird`s Evangelium predigt; 6un selig isch, wer sich nit an ma(mir) ärgert. 7Als sie fortgange sin, fangt Jesus an, zue d Lit iba Johannes z schwätze a: Was sin ihr nüsgange in d Wüschte z säh? Wellet da ä Rohr säh, des dr Wind hi un her weht? 8Odr was sin ihr nüsgange z säh? Wellet da ä Mensch in schene Kleida säh? lueg (gib obacht), de de scheni Kleida hän, sin in d Hisa vu d Kenig. 9Odr was sin ihr nüsgange z säh? Wellet da ä Prophet säh? Nur, i(ich) sag äich: er isch me als ä Prophet. 10Des ischa, vum däm gschribe schtoht (Maleachi 3,1): "Lueg, i(ich) schick mi Bote vor da her, der di Wäg vor dir mache soll." 11Gwiß, i(ich) sag äich: Unda alle, däne de vu me Wieb uf d Welt kumme sin, isch keina ufträte, der greßa isch als Johannes dr Däufer; der aba isch dr Klienschte im Himmelrich, s isch keina greßa als sa(er). 12Aba vu d Däg Johannes a vum Däufa bis hiit liedet s Himmelrich Gwalt, un di Gwalttätige riße`s an sich. 13Denn alli Prophete un s Gsetz hän gwiessagt (vorusgsait) bis hi zue Johannes; 14un wenn ihr's annehme wen: er isch Elia, der do kumme soll. 15Wer Ohre het, der soll härä! 16Mit wäm soll i(ich) aba des Gschlecht vuglichä? S glicht d Kinda, de uf fem Markt hocke un röfä d andere zue: 17Mir hän äich ufgschpielt, un ihr wen nit tanze; ma(mir) hän drürigi Leda gsunge, un ihr wellet nit hiile. 18Johannes isch kumme, ißt nit un trinkt nit; so sage sie: Er isch bsesse. 19Dr Menschebue isch kumme, ißt un trinkt; so sage sie: lueg (gib obacht), was isch der Mensch fir ä Frässa un Wisüfa, ä Fründ(Freund) dr Zöllna un Sinda! Un doch isch d Wisheit grecht bfunde worde üs ihre Werke. 20Do fangt da(er) a, de Schtädt z schelte, in däne di meischte vu sinene Tade bassiert ware; denn sie hän nit Buße doe: 21Wehe dir, Chorazin! Mai dir, Betsaida! Wäre solchi Tade in Tyrus un Sidon bassiert, we sie bi äich bassiert sin, sie hättä längscht in Sack un Asche Buße doe. 22Doch i(ich) sag äich: S wird Tyrus un Sidon bessa ergoh am Dag vum Gricht als äich. 23Un dü, Kapernaum, wirsch dü bis zum Himmel ghobe wäre? Dü wirsch bis in d Hell nabgschtoße wäre. Denn wenn in Sodom de Tade bassiert wäre, de in dir bassiert sin, s schtünd noh hiit. 24Doch i(ich) sag äich: S wird däm Land dr Sodomer bessa ergoh am Dag vum Gricht als dir. 25Zue därä Ziit fangt Jesus an un het gsait: Ich pries(lobe) di, Vada (Babbe), Herr vum Himmel un dr Erde, wel dü des d Schlaue vuborge hesch un hesch`s d Unmindige zeigt (offenbart). 26Gel, Vada (Babbe); denn so het`s dir gfalle. 27Alles isch ma(mir) ibage vu minem Vada (Babbe); un nemads kennt d Bue als nur dr Vada (Babbe); un nemads kennt d Vada (Babbe) als nur dr Bue un wäm`s dr Bue zeige (offenbare) will. 28Kummt her zue ma(mir), alli, de ihr mühselig un blade sin; i(ich) will äich erquicke. 29Nähme uf äich mi Joch un lernt vu ma(mir); denn i(ich) bi sanftmuetig un vu Herze demuetig; so den ihr Rueh find fir äiri Seele. 30Denn mi Joch isch sanft, un mi Lascht isch liecht.