1Do kumme zue Jesus Pharisäer un Schriftglehrti üs Jerusalem un hän gsait: 2Wurum ibaträte dini Jinger d Satzunge vu d Älteschte? Denn sie wäsche ihri Händ(Pfode) nit, wenn sie Brot ässä. 3Er git zantwort un het gsait zue nene: Wurum ibaträte denn ihr Gottes Gebot um äira Satzunge wägä? 4Denn Gott het bpfohle (2. Moses 20,12; 21,17): "Due sollsch Vada (Babbe) un Muetter ehre; wer aba Vada (Babbe) un Muetter fluecht, der soll schterbe." 5Aba ihr lehrt: Wer zum Vada (Babbe) odr Muetter sait: Ä Opfagabe soll`s si, was dir vu ma(mir) zueschtoht, 6der brucht si Vada (Babbe) nit z ehre. Dmit hän ihr Gottes Gebot ufghobe wägä äira Satzunge. 7Ihr Heuchla, we fain het Jesaja vu äich gwiessagt (vorusgsait) un gschwätzt (Jesaja 29,13): " 8Des Volk ehrt mi mit sinene Lippe, aba ihr Herz isch wiet vu ma(mir); 9vugeblich diene sie ma(mir), wel sie lehre solchi Lehre, de nigs als Menschegebote sin." 10Un na(er) reft d Lit zue sich un het gsait zue nene: Häre zue un begrieftes: 11Was zum Mul (Gosch) inegoht, des macht d Mensch nit dreckig; sundern was üs sem Mul (Gosch) ruskummt, des macht d Mensch dreckig. 12Do schtehn sini Jinger zue nem un froge: Weisch dü au, daß d Pharisäer an däm Wort Aschtoß nähmä, als sie`s ghärt hän? 13Aba na(er) git zantwort un het gsait: Alli Pflanze, de mi himmlische Vada (Babbe) nit abäut het, de wäre üsgrisse. 14Len sie, sie sin blindi Blindefihrer! Wenn aba ä Blindä d andere fihrt, so flege sie beide in d Gruebe. 15Do git zantwort Petrus un het gsait zue nem: Sag uns(us) des Glichnis! 16Un Jesus het zue nene gsait: Sin denn au ihr noh imma unvuschtändig? 17Merkt ihr nit, daß alles, was zum Mul (Gosch) inegoht, des goht in d Ranze un wird dnoh in d Gruebe üsgleert? 18Was aba üs sem Mul (Gosch) ruskummt, des kummt üs sem Herz, un des macht d Mensch dreckig. 19Denn üs sem Herz kummt beses denke, Mord, Ehebruch, Unzucht, Diebschtahl, falsches Ziignis, Läschtere. 20Des sin de Sach, de d Mensch dreckig mache. Aba mit ungwäschene Händ(Pfode) ässä, macht d Mensch nit dreckig. 21Un Jesus goht wäg vu dert un zeht sich zruck in de Gegend vu Tyrus un Sidon. 22Un lueg (gib obacht), ä kanaanäische Wieb kummt üs däm Gebiet un brellt: Ach Herr, dü Bue David, erbarm dich wägä ma(mir)! Mini Dochta wird vu nem bese Geischt schlecht plagt. 23Un na(er) git zantwort ihr kei Wort. Do kumme sini Jinger zue nem, bitte nen un hän gsait: Loß sie doch go, denn sie brellt uns(us) noh zämme. 24Er git zantwort aba un het gsait: Ich bi nur gschickt zue d vulorene Schof vum Hus Israel. 25Sie aba kummt un flegt vor nem ane un het gsait: Herr, hilf ma(mir)! 26Aba na(er) git zantwort un het gsait: S isch nit recht, daß ma d Kinda ihr Brot nihmt un wirft`s vor d Hund. 27Sie het gsait: Jo, Herr; aba doch frässä d Hund vu d Brosame, de vum Disch ihra Herre flege. 28Do git zantwort Jesus un het zue ihr gsait: Wieb, di Glaube isch groß. Dir gschiht, we dü willsch! Un ihri Dochta isch gsund wore zue dselbe Schtund. 29Un Jesus goht vu dert witer un kummt an des Galiläische Meer un goht uf ä Berg un het sich anekockt. 30Un s kummt ä großi Schar Lit zue nem; de hän bi sich Gelähmti, Vukrippelti, Blindi, Schtummi un vieli anderi Kranki un lege sie Jesus vor de Feß, un na(er) heilt sie, 31so daß sich d Lit vuwundrete, als sie sähn, daß di Schtumme schwätze, di Vukrippelte gsund wäre, di Glähmte gehn, di Blindä sähn; un sie priese d Gott Israels. 32Un Jesus reft sini Jinger zue sich un het gsait: Des Volk jammert mich ; denn sie sin scho dräi Däg bi ma(mir) un hän nigs z ässä; un i(ich) will sie nit hungrig go losse, dmit sie nit vuschmachte uf fem Wäg. 33Do sage sini Jinger zue nem: Woher soll ma(mir) soviel Brot nähmä in dr Wüschte, um ä so großi Schar Lit satt z ässä lo? 34Un Jesus het gsait zue nene: We vieli Brot hän ihr? Sie antwortete: Siebe un ä baar Fisch. 35Un na(er) losst d Lit sich uf d Bode lagere 36un nimmt de siebä Brot un de Fisch, dankt, bricht sie un git sie sinene Jinger, un d Jinger gän sie d Lit. 37Un sie ässä alli un wäre satt; un sie sammle uf, was an Brocke ibrigbliebe, siebä Kerb voll. 38Un de gässä hän, ware vierdusig Männa, ohni Wieba un Kinda. 39Un als sa(er) des Volk go losse het, schtiegt da(er) ins Boot un kummt in des Gebiet vu Magadan.