1Denn des Himmelrich glicht nem Husherr, der freh am Morge üsgange isch, um Arbeita fir si Wiberg izschtelle. 2Un als sa(er) mit d Arbeita einig isch iba ä Silbagrosche als Daglohn, schickt da(er) sie in si Wiberg. 3Un na(er) goht üs um di dritti Schtund un het anderi gsäh müßig uf fem Markt schtoh 4un het gsait zue nene: Gehn ihr au hi in d Wiberg; i(ich) will äich ge, was recht isch. 5Un sie gehn hi. Abamols goht da(er) üs um di sechsti un um di ninti Schtund un doet desselbe. 6Um di elfti Schtund aba goht da(er) üs un findet anderi un het gsait zue nene: Was schtehn ihr d ganze Dag müßig do? 7Sie sage zue nem: S het uns(us) nemads igschtellt. Er het zue nene gsait: Gehn ihr au hi in d Wiberg. 8Als ses drno Obend isch, het dr Herr vum Wiberg zue sinem Vuwalta gsait: Ruef d Arbeita un gib ne d Lohn un fang a bi d letschte bis zue d erschte. 9Do kumme, de um d elfte Schtund igschtellt ware, un jeda gregt si Silbagrosche. 10Als aba di erschte kumme, meine sie, sie däte me gregä; un au sie gregä jeda si Silbagrosche. 11Un als sie des gregt, hän schtängere sie gege d Husherr 12un hän gsait: Di letschte hän nur ä Schtund gschafft, doch dü hesch sie uns(us) glichgschtellt, de ma(mir) am Dag Lascht un Hitzi trage hän. 13Er git zantwort aba un het zue nene gsait: Mi Fründ(Freund), i(ich) doe dir nit Unrecht. Bisch dü nit mit ma(mir) einig wore iba ä Silbagrosche? 14Nimm, was di isch, un gang! Ich will aba däm letschte desselbe ge we dir. 15Odr ha i(ich) nit Macht zue doe, was i(ich) will, mit däm, was mi isch? Siehsch dü schreg dri, wel i(ich) so gütig bi? 16So wäre di Letschte di Erschte un di Erschte di Letschte si. "Denn vieli sin bruefe, aba wenig sin üserwählt" (vgl. 22,14). 17Un Jesus zeht nuf nohch Jerusalem un nimmt de zwöelf Jinger uf d siete un het gsait zue nene uf fem Wäg: 18luegä (gän obacht), ma(mir) zehn nuf nohch Jerusalem, un dr Menschebue wird d Hohenpriester un Schriftglehrte ibaantwortet wäre; un sie wäre nen zum Dod vuurteile 19un wäre nen d Heide ibaantworte, dmit sie nen vuschpotte un üsbeitsche un kriizige; un am dritte Dag wird da(er) ufschtoh. 20Do kunnt zue nem d Muetter dr Buebä vum Zebedäus mit ihre Sehn, flegt vor nem ane un wot nen um ebis bitte. 21Un na(er) het gsait zue ihr: Was willsch dü? Sie het zue nem gsait: Loß mini beidi Buebä hocke in dinem Rich eina zue dinere Rechte un d andere zue dinere Linke. 22Aba Jesus git zantwort un het gsait: Ihr wißt nit, was ihr bitte. Kennt ihr d Kelch trinke, den i(ich) trinke wir? Sie sage nem: Häjo, des kenne ma(mir). 23Er het zue nene gsait: Mi Kelch den ihr zwar trinke, aba des Sitze zue minere Rechte un Linke zge, schtoht ma(mir) nit zue. Des wird däne zdeil, fir de`s bschtimmt isch vu minem Vada (Babbe). 24Als des de Zehn hän, wäre sie unwillig iba de zwei Breda. 25Aba Jesus reft sie zue sich un het gsait: Ihr wißt, daß d Herrscha ihri Velka niedrighalte un de Mächtige ne Gwalt aden. 26So soll`s nit si unda äich; sundern wer unda äich groß si will, der isch aicha Diena; 27un wer unda äich dr Erschte si will, der isch aicha Knecht, 28so we dr Menschebue nit kumme isch, daß sa(er) sich diene losst, sundern daß sa(er) dient un gib si Läbä zuenare Erlesig fir vieli. 29Un als sie vu Jericho fortgange sin, goht nem ä großi Schar Lit nohch. 30Un lueg (gib obacht), zwei Blindi hocke am Wäg; un als sie häre, daß Jesus vorbigange isch, brellä sie: Ach Herr, dü Bue David, erbarm di unsa! 31Aba d Lit fahrt sie a, daß sie schwiege solle. Doch sie brellä noh viel me: Ach Herr, dü Bue David, erbarm di unsa! 32Jesus aba bliebt schtoh, reft sie un het gsait: Was wen ihr, daß i(ich) fir äich doe soll? 33Sie sag zue nem: Herr, daß unseri Auge ufdoe wäre. 34Un s jammat Jesus, un na(er) brihrt ihri Auge; un gli druf wäre sie wieda sehend, un sie folg nem nohch.