1Un Jesus fangt a un schwätzt abamols in Glichnisse zue nene un het gsait: 2Des Himmelrich glich nem Kenig, der sinem Bue d Hochziit usgrichtet het. 3Un na(er) schickt sini Knecht üs, d Gäscht zue d Hochziit z laden; doch sie wen nit kumme. 4Abamols schickt da(er) anderi Knecht üs un het gsait: Sage d Gäscht: lueg (gib obacht), mi Ässä ha i(ich) gmacht, mi Ochs un mi Viech isch gschlachtet, un alles isch parat; kumme zue d Hochziit! 5Aba sie hän nen vuachtet un gehn wäg, eina uf si Acka, dr andere a si Gschäft. 6Ä baar aba packe sini Knecht, schellte un den sie umbringe. 7Do isch dr Kenig zornig un schickt si Heer üs un hole d Mörda un zinde ihri Schtadt a. 8Dann(Dnoh) het da(er) zue sinene Knecht gsait: D Hochziit isch zwar parat, aba d Gäscht ware's nit wert. 9Drum gehn üsä uf d Schtroße un lade zue d Hochziit i, wen na finde. 10Un d Knecht gehn uf d Schtroße üsä un bringe zsämme, wen sie finde, Besi un Gueti; un d Tische wäre alli voll. 11Do goht dr Kenig inä, sich d Gäscht azluege, un het do ä Mensch gsäh, der het kei Hochziitsgwand a, 12un het zue nem gsait: Fründ(Freund), we bisch dü do inekumme un hesch doch kei Hochziitsgwand a? Er aba isch vuschtummt. 13Do het dr Kenig zue sinene Diena gsait: Bindet nem d Händ(Pfode) un Feß un werfe nen in d Nacht üsä! Do wird Hiile un Zähneklappere si. 14Denn vieli sin bruefe, aba wenig sin üserwählt. 15Do gehn d Pharisäer hi un halte Rot, we sie nen in sinene Wort fange kennte; 16un schickte zue nem ihri Jinger samt d Ahänger vum Herodes. De hän gsait: Meischta, ma(mir) wisse, daß dü wohr bisch un lehrsch d Wäg Gottes recht un frogsch nohch nemads; denn dü achtesch nit des Asähe vu d Mensche. 17Drum sag uns(us), was meinsch dü: Isch's recht, daß ma däm Kaisa Schtiire (Zinsgrosche) zahlt odr nit? 18Als drno Jesus ihri Bosheit gmerkt het, het da(er) gsait: Ihr Heuchla, was vusuecht ihr mi? 19Zeigt ma(mir) ä Stiirminze! Un sie gän nem ä Silbagrosche. 20Un na(er) het zue nene gsait: Wem si Bild un Ufschrift isch des? 21Sie sage zue nem: Vum Kaisa. Do het da(er) zue nene gsait: So gen däm Kaisa, was vum Kaisa isch, un Gott, was Gottes isch! 22Als sie des ghärt hän, wundre sie sich, len vu nem ab un gehn dvu. 23An demselbe Dag kumme d Sadduzäer zue nem, de lehre, s gibt keini Uferschtehig, un froge nen 24un hän gsait: Meischta, Moses het gsait (5. Moses 25,5.6): "Wenn eina schtirbt un het keini Kinda, so soll si Brueda si Wieb hirote un sinem Brueda Nochkumme mache." 25Etze ware bi uns(us) siebä Breda. Dr erschte hirotet un schtirbt; un wel la(er) keini Nochkumme het, hintaloßt er si Wieb sinem Brueda; 26gnau so d zweite un d dritte bis zum siebte. 27Zletscht noh ällei schtirbt des Wieb. 28Etze in dr Uferschtehig: wäm si Wieb wird sie si vu däne siebä? Sie hän sie jo alli ka. 29Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Ihr blicke`s nit, wel ihr nit d Schrift kennt noh d Kraft Gottes. 30Denn in dr Uferschtehig wäre sie nit hirote noh sich hirote losse, sundern sie sin we Engel im Himmel. 31Hän ihr denn nit gläse vu d Uferschtehig vu d Dote, was äich gsait isch vu Gott, der do sait (2. Moses 3,6): " 32Ich bi d Gott Abrahams un d Gott Isaaks un d Gott Jakobs"? Gott isch nit ä Gott vu d Dote, sundern dr Lebändige. 33Un als d Lit des ghärt hän, vuschrecke sie iba sini Lehr. 34Als aba d Pharisäer ghärt hän, daß sa(er) d Sadduzäern s Mul gschtopft het, vusammle sie sich. 35Un eina vu nene, ä Schriftglehrte, vusuecht nen un het gfrogt: 36Meischta, welches isch des hechschte Gebot im Gsetz? 37Jesus aba git zantwort nem: "Dü sollsch d Herrn, di Gott, liebe vu ganzem Herze, vu ganza Seele un vu ganzem Gmet" (5. Moses 6,5). 38Des isch des hechschte un greschte Gebot. 39Des andere aba isch däm glich: "Dü sollsch di Nächschte liebe we di selbscht" (3. Moses 19,18). 40In däne beidi Gebote hängt des ganze Gsetz un d Prophete. 41Als drno d Pharisäer binanda ware, het sie Jesus gfrogt: 42Was denkt ihr vum Chrischtus? Wem si Bue isch scha(er)? Sie antwortete: David. 43Do het da(er) sie gfrogt: We ka nen dann(dnoh) David durch d Geischt Herr nenne, wenn na(er) sait (Psalm 110,1): " 44Dr Herr het zue minem Herrn gsait: Hock di zue mina Rechte, bis i(ich) dini Gegna(Feinde) unda dini Feß lege"? 45Wenn drno David nen Herr nennt, we isch scha(er) dann(dnoh) si Bue? 46Un nemads ka nem ä Wort sage, au träut nemads vu däm Dag a, nen ebis z froge.