1Un s isch bassiert, als Jesus alles des Gsaite het, daß sa(er) dann(dnoh) zue sinene Jinger gsait het: 2Ihr wißt, daß in zwei Däg Passa isch; un dr Menschebue wird ibaantwortet wäre, daß sa(er) kriizigt wär. 3Do vusammle sich d Hohenpriester un d Älteschte vum Volk im Palascht vum Hohenpriester, der hieß Kaiphas, 4un halte Rot, we sie Jesus mit Lischt ergriefe un umbringe kennte. 5Sie sage aba: Jo nit bim Fescht, dmit s nit ä Ufruhr git im Volk. 6Als drno Jesus in Betanien war im Hus Simons vum Üssätzige, 7kunnt zue nem ä Wieb, de het ä Glas mit wertvollem Salbel un gießt`s uf si Schädel, als sa(er) am Disch hockt. 8Als des d Jinger sähn, wäre sie unwillig un hän gsait: Wozue de Vuschwendig? 9S het diir vukauft un des Geld d Arme ge wäre kenne. 10Als Jesus des gmerkt het, het da(er) zue nene gsait: Was mache ihr des Wieb trurig? Sie het ä gueti Sach an ma(mir) doe. 11Di Arme hän ihr alliziit bi äich, mi aba hän ihr nit alliziit. 12Daß sie des El uf mi Leib (Ranze) gschittet het, des het sie fir mi Beerdigung doe. 13Gwiß, i(ich) sag äich: Wo des Evangelium predigt wird in dr ganze Welt, do wird ma au des vuzehle zue ihrem Adenke, was sie doe het. 14Do goht eina vu d Zwöelf, mit Name Judas Iskariot, hi zue d Hohenpriester 15un het gsait: Was wen ihr ma(mir) ge? Ich will nen äich vurote. Un sie wen nem driißig Silberlinge ge. 16Un vu do a suecht er ä Glegeheit, daß sa(er) nen vurote kennt. 17Aba am erschte Dag vu d Ungsäuerte Brot kumme d Jinger zue Jesus un froge: Wo willsch dü, daß ma(mir) dir s Passalamm zum Ässä mache? 18Er het gsait: Gehn hi in d Schtadt zue däm un däm sage zue nem: Dr Meischta losst dir sage: Mini Ziit isch nooch; i(ich) will bi dir s Passa fieche mit minene Jinger. 19Un d Jinger hän gmacht, we ne Jesus bfohle het, un richte s Passalamm. 20Un am Obend het da(er) sich anekockt an d Disch mit d Zwöelf. 21Un als sie ässä, het da(er) gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Eina unda äich wird mi vurote. 22Un sie wäre arg trurig un fange a, jeda einzelne, nen z froge: Herr, bi ich's? 23Er git zantwort un het gsait: Der d Hand mit ma(mir) in d Schissle täucht, der wird mi vurote. 24Dr Menschebue goht zwar dohi, mai vu däm gschribe schtoht; doch mai däm Mensch, wägä däm dr Menschebue vurote wird! S wär fir den Mensch bessa, wenn na(er) nee uf d Welt kumme wär. 25Do git zantwort Judas, der nen vurote het, un het gsait: Bi ich's, Rabbi? Er het zue nem gsait: Dü saisch`s. 26Als sie aba ässä, nimmt Jesus vum Brot, dankt un bricht's un git's d Jinger un het gsait: Nähmet, ässä; des isch mi Leib (Ranze). 27Un na(er) nimmt d Kelch un dankt, git ne des un het gsait: Trinke alli drus; 28des isch mi Bloet vum Bunde, des vuschittet wird fir vieli zue d Vugebig vu d Sinde. 29Ich sag äich: Ich wär drno nimi vu däm Gwägs vum Wischtock trinke bis an den Dag, an däm i(ich) vu naiem dvu trinke wär mit äich in minem Vada (Babbe) sinem Rich. 30Un als sie d Lobgsang gsunge hän, gehn sie üsä an d Elberg. 31Do het Jesus zue nene gsait: In däre Nacht den ihr alli Ärgernis nähmä an ma(mir). Denn s schtoht gschribe (Sacharja 13,7): "Ich wär d Schäfa (Hirte) schla, un d Schof vu d Herde wäre sich vuschtreue." 32Wenn i(ich) aba ufgschtande bi, will i(ich) vor äich higo nohch Galiläa. 33Petrus aba git zantwort un het gsait zue nem: Wenn sie au alli Ärgernis nähmä, so will i(ich) doch nemols Ärgernis nähmä an dir. 34Jesus het zue nem gsait: Gwiß, i(ich) sag dir: In däre Nacht, bvor d Guller kräht, wirsch dü mi draimol vuliigne. 35Petrus het zue nem gsait: Un wenn i(ich) mit dir schterbe müßt, will i(ich) di nit vuliigne. Des gliche sage au alli Jinger. 36Do kummt Jesus mit ne zue nem Garte, der heißt Gethsemane, un het gsait zue d Jinger: Setze äich do ane, solang i(ich) derthi gang un bät. 37Un er nimmt mit sich Petrus un de zwei Buebä vum Zebedäus un fangt a trurig z si un vuzage. 38Do het Jesus zue nene gsait: Mini Seele isch trurig bis an d Dod; bliebe do un wache mit ma(mir)! 39Un na(er) goht ä weng witer, flegt ane uf si Gsicht(Visasch) un bätet un het gsait: Vada (Babbe), isch's meglich, so goht der Kelch an ma(mir) vorbi; doch nit we i(ich) will, sundern we dü willsch! 40Un na(er) kummt zue sinene Jinger un findet sie schlofe un het zue Petrus gsait: Kennt ihr denn nit ä Schtund mit ma(mir) wache? 41Wache un bäte den, dmit ihr nit in Afechtig fallt! Dr Geischt isch willig; aba s Fleisch isch schwach. 42Zum zweite Mol goht da(er) wieda hi, bäte un het gsait: Vada (Babbe), isch's nit meglich, daß d Kelch an ma(mir) vorbigoht, ohni daß i(ich) nen trink, so gschiht di Wille! 43Un na(er) kummt un findet sie abamols schlofe, un ihri Aug ware volla Schlof. 44Un na(er) het sie glo un goht abamols hi un bäte zum dritte Mol un schwätzt dieselbe Wort. 45Dann(Dnoh) kummt er zue sinene Jinger un het gsait zue nene: Ach, wen ihr witer schlofe un ruehe? lueg (gib obacht), de Schtund isch do, daß dr Menschebue in d Händ(Pfode) vu d Sinda ibaantwortet wird. 46Schtehn uf, len uns(us) go! lueg (gib obacht), er isch do, der mi vurotet. 47Un als sa(er) noh schwätzt, lueg (gib obacht), do kummt Judas, eina vu d Zwöelf, un mit nem ä großi Schar mit Schwerter un mit Stange, vu d Hohenpriester un Älteschte vum Volk. 48Un dr Vuräter het ne ä Zeiche ge un gsait: Welcha i(ich) küsse wär, der isch's; den packe. 49Un drno kunnt er zue Jesus un het gsait: Friede mit dir, Rabbi! un küßt nen. 50Jesus aba het gsait zue nem: Mi Fründ(Freund), dzue bisch dü kumme? Do kumme sie rah un lege Hand an Jesus un packe nen. 51Un lueg (gib obacht), eina vu däne, de bi Jesus ware, schtreckt d Hand üs un zeht si Schwert un schlat noh däm Knecht vum Hohenpriester un haut nem ä Ohr ab. 52Do het Jesus zue nem gsait: Schteck di Schwert an si Platz! Denn wer s Schwert nimmt, der soll durch s Schwert umkumme. 53Odr meinsch dü, i(ich) kennt mi Vada (Babbe) nit bitte, daß sa(er) ma(mir) gli druf me als zwöelf Legione Engel schickt? 54We doet dann(dnoh) aba d Schrift itreffe, daß ses so bassiere mueß? 55Zue der Schtund het Jesus zue d Schar gsait: Ihr sin usgzoge we gege ä Raiba (Deb, Vubrecha) mit Schwerter un mit Schtange, mi z fange. Ha i(ich) doch jede Dag im Tempel gsässä un glehrt, un ihr hän mi nit packt. 56Aba des isch alles bassiert, dmit itreffe dät d Schrifte vu d Prophete. Do vuloße nen alli Jinger un haue ab. 57De aba Jesus packt hän, fihre nen zum Hohenpriester Kaiphas, wo d Schriftglehrti un Älteschte sich vusammelt hän. 58Petrus aba goht nem vu wietem bis zum Palascht vum Hohenpriester nohch un goht inä un het sich anekockt zue d Knecht, um azluege, woruf s üsä wot. 59D Hohenpriester aba un d ganze Hohe Rot sueche ä falsches Ziignis gege Jesus, daß sie nen umbringe däte. 60Un obwohl vieli falschi Ziige ruskumme, finde sie doch nigs. Zletscht kumme zwei dzue 61un hän gsait: Er het gsait: Ich ka d Tempel Gottes abbreche un in dräi Däg ufbäue. 62Un dr Hohepriester schtod uf un het gsait zue nem: Antwortesch dü nigs uf des, was de gege di beziige? 63Aba Jesus schwieg schtill. Un dr Hohepriester het gsait zue nem: Ich bschwör di bi däm lebändige Gott, daß dü uns(us) saisch, ob dü d Chrischtus bisch, d Bue Gottes. 64Jesus het zue nem gsait: Dü saisch`s. Doch sag i(ich) äich: Vu drno a das ihr säh den d Menschebue hocke zue d Rechte vu d Kraft un kumme uf d Wolke vum Himmel. 65Do vuriß d Hohepriester sini Kleida un het gsait: Er het Gott gläschtert! Was bruche ma(mir) wiedari Ziige? lueg (gib obacht), etzed hän ihr d Gottesläschterig ghärt. 66Was isch aicha Urdeil? Sie antwortete un hän gsait: Er isch d Dod schuldig. 67Do schpucke sie nem in Gsicht(Visasch) un schle nen mit d Fuscht. Ä baar aba schle nem ins Gsicht 68un hän gsait: Weissag uns(us), Chrischtus, wer isch's, der di schlat? 69Petrus aba hockt druße im Hof; do kunnt ä Magd zue nem un het gsait: Un dü warsch au mit däm Jesus üs Galiläa. 70Er legt aba vor ällei un het gsait: Ich weiß nit, was dü saisch. 71Als sa(er) aba üsä gange isch in d Torhalle, het nen ä andere gsäh un het gsait zue däne, de do ware: Der war au mit däm Jesus vu Nazareth. 72Un na(er) legt abamols un schwört dzue: Ich kenn den Mensch nit. 73Un nohch eina kleine Wieli kumme dzue, de do gschtande sin, un sage zue Petrus: Gwiß, dü bisch au eina vu däne, denn di Schproch vurotet di. 74Do fangt da(er) a, sich z vufluechen un z schwör: Ich kenn den Mensch nit. Un drno kräht d Guller. 75Do het Petrus an des Wort denkt, des Jesus zue nem gsait het: Ehe d Guller kräht, wirsch dü mi draimol vuliigne. Un na(er) goht üsä un hiilt ganz arg.