1Als sa(er) aba s Volk gsäh het, goht da(er) uf ä Berg un het sich anekockt; un sini Jinger schtehn zue nem. 2Un na(er) doet si Mul (Gosch) uf, lehrt sie un het gsait: 3Selig sin, de do geischtlich arm sin; denn ihra isch des Himmelrich. 4Selig sin, de do Leid hän; denn sie solle treschtet wäre. 5Selig sin de Sanftmuetige; denn sie wäre des Land bsitze. 6Selig sin, de do hunga hän un durschtig sin nohch dr Grechtigkeit; denn sie solle satt wäre. 7Selig sin de Barmherzige; denn sie wäre Barmherzigkeit gregä. 8Selig sin, de sufare (reine) Herzen`s sin; denn sie wäre Gott säh. 9Selig sin di Friedfertige; denn sie wäre Gottes Kinda heiße. 10Selig sin, de um dr Grechtigkeit wille vufolgt wäre; denn ihra isch des Himmelrich. 11Selig sin ihr, wenn äich d Mensche wägä ma(mir) bschimpfe un jage un schwätze allaläi Schlechtes gege äich, wenn sie dmit lege. 12Sin frehlich un getroscht; s wird äich im Himmel viel blohnt wäre. Denn ebeso hän sie vufolgt d Prophete, de vor äich gsi sin. 13Ihr sin des Salz dr Erde. Wenn drno des Salz nimi salzt, womit soll ma salze? S isch zue nigs me nütz, als daß ma`s wägschittet un losst`s vu d Lit vutrambe. 14Ihr sin des Lecht dr Welt. S ka ä Schtadt, de uf nem Berg liet, nit vuborge si. 15Ma zindet au nit ä Lecht a un doet`s unda ä Scheffel, sundern uf ä Laichta; so laichtet`s allene, de im Hus sin. 16So len aicha Lecht laichte vor d Lit, dmit sie äiri guete Werke sähn un äire Vada (Babbe) im Himmel priese(lobe). 17Ihr sollt nit meine, daß i(ich) kumme bi, s Gsetz odr d Prophete ufzlese; i(ich) bi nit kumme ufzlese, sundern z erfille. 18Denn gwiß, i(ich) sag äich: Bis Himmel un Erde vugehn, wird nit dr klienschte Boechschtabe noh ä Tipfele vum Gsetz vugoh, bis alles bassiert isch. 19Wer drno eins vu däne klienschte Gebote uflest un lehrt d Lit so, der wird dr Klienschte heiße im Himmelrich; wer`s aba doet un lehrt, der wird groß heiße im Himmelrich. 20Denn i(ich) sag äich: Wenn äiri Grechtigkeit nit bessa isch als de vu d Schriftglehrti un Pharisäer, so kumme ihr nit in`s Himmelrich. 21Ihr hän ghärt, daß zue d Alte gsait isch (2. Moses 20,13; 21,12): "Dü sollsch nemets umbringe"; wer aba jemads umbringt, der soll vor rem Gricht schuldig si. 22Ich aba sag äich: Wer mit sinem Brueda zirnt, der isch vor rem Gricht schuldig; wer aba zue sinem Brueda sait: Dü Nigsnutz!, der isch vor rem Hohe Rot schuldig; wer aba sait: Dü Narr!, der isch vor rem helle Fiir schuldig. 23Drum: wenn dü dini Gabe uf fem Altar opferscht un dert kummt dir in d Sinn (Gmeht), daß di Brueda ebis gege di het, 24so loßes dert vor rem Altar un gang zerscht hi un vusöhn di mit dinem Brueda un dann(dnoh) kumm un opfa dini Gabe. 25Vutrag di mit dinem Gegna gli druf, solang dü noh mit däm uf fem Wäg bisch, dmit dich dr Gegna nit däm Richta ibagit un dr Richta däm Grichtsdiena un dü ins Gfängnis (Loch) gworfe wirsch. 26Gwiß, i(ich) sag dir: Dü wirsch nit vu dert rüskumme, bis dü au d letschte Pfennig vugeldet (zruckzahlt) hesch. 27Ihr hän ghärt, daß gsait isch (2. Moses 20,14): "Dü sollsch nit ehebreche." 28Ich aba sag äich: Wer ä Wieb asieht, un sie wott, der het scho mit ihr d Ehe broche in sinem Herz. 29Wenn dich aba di rechtes Aug zum Wäggoh vufihrt, so rießes üs un wirf's vu da. S isch bessa fir di, daß eins vu dinene Glieda vugoht un nit dr ganze Leib (Ranze) in d Hell gworfe wird. 30Wenn dich di rechti Hand zum Wäggoh vufihrt, so hau sie ab un wirf sie vu da. S isch bessa fir di, daß eins vu dinene Glieda vugoht un nit dr ganze Leib (Ranze) in d Hell fahrt. 31S isch au gsait (5. Moses 24,1): "Wer sich vu sinem Wieb schiedet, der soll ihr ä Schiedebref ge." 32Ich aba sag äich: Wer sich vu sinem Wieb schiedet, s isch denn wägä Ehebruch, der macht, daß sie d Ehe bricht; un wer ä Gschiedeni hirotet, der bricht d Ehe. 33Ihr hän witer ghärt, daß zue d Alte gsait isch (3. Moses 19,12; 4. Moses 30,3): "Dü sollsch kei falsche Eid schwör un sollsch däm Herrn di Eid hebed." 34Ich aba sag äich, daß ihr ibahaupt nit schwör sollt, nit bim Himmel, denn na(er) isch Gottes Thron; 35noh bi d Erde, denn sie isch dr Schemel vu sinene Feß; noh bi Jerusalem, denn sie isch d Schtadt vum große Kenig. 36Au sollsch dü nit bi dinem Schädel schwör; denn dü vumagst nit ä einziges Hoor wiß odr schwarz z mache. 37Aicha Schwätze aba isch: Jo, jo; nei, nei. Was driba isch, des isch vum Bese. 38Ihr hän ghärt, daß gsait isch (2. Moses 21,24): "Aug um Aug, Zahn um Zahn." 39Ich aba sag äich, daß ihr nit widerschtrebe sollt däm Üble, sundern: wenn di jemads uf di rechti Backe schlat, däm gib di anderi au. 40Un wenn jemads mit dir rechte will un dir di Rock nähmä, däm loß au d Mandel. 41Un wenn di jemads netigt, ä Meile mitzgoh, so gang mit nem zwei. 42Gib däm, der di bittet, un wend di nit ab vu däm, der ebis vu dir borge will. 43Ihr hän ghärt, daß gsait isch (3. Moses 19,18): "Dü sollsch di Nächschte liebe" un di Fäind hasse. 44Ich aba sag äich: Liebt (Leb hän) äiri Gegna(Feinde) un bittet fir de, de äich jage, 45dmit ihr Kinda sin äires Vada (Babbe) im Himmel. Denn na(er) losst sini Sunne ufgoh iba Besi un Gueti un losst rägnä iba Grechti un Ungrechti. 46Denn wenn ihr liebt (leb hän), de äich liebe, was hän ihr fir Lohn? Den nit desselbe au de Zöllna? 47Un wenn ihr nur zue äire Breda fründlig sin, was den ihr Bsunderes? Den nit desselbe au d Heide? 48Drum solle ihr ganz guet si, we aicha Vada (Babbe) im Himmel ganz guet isch.