1Do schtiegt da(er) in ä Boot un fahrt niba un kummt in sini Schtadt. 2Un lueg (gib obacht), do bringe sie zue nem ä Glähmte, der liet uf fem Bett. Als drno Jesus ihr Glaube gsäh het, het da(er) gsait zue däm Glähmte: Kasch froh si, mi Bue, dini Sinde sin da vuge. 3Un lueg (gib obacht), ä baar unda d Schriftglehrte sage bi sich selba: Der läschtert Gott. 4Als aba Jesus ihr denke gsäh het, het da(er) gsait: Wurum denke ihr so Beses in äirem Herz? 5Was isch denn lichta, z sage: Dir sin dini Sinde vuge, odr z sage: Schtand uf un gang umä? 6Dmit ihr aba wißt, daß dr Menschebue Vollmacht het, uf Erde d Sinde z vuge - het da(er) gsait zue däm Glähmte: Schtand uf, heb di Bett uf un gang heim! 7Un na(er) schtod uf un goht heim. 8Als des Volk des gsäh het, firchte sie sich un priese Gott, der solchi Macht d Mensche ge het. 9Un als Jesus vu dert wäggoht, sieht da(er) ä Mensch am Zoll hocke, der heißt Matthäuns(us); un na(er) het zue nem gsait: Folg ma(mir) nohch! Un na(er) schtod uf un goht mit nem. 10Un s isch bassiert, als sa(er) z Disch hockt im Hus, lueg (gib obacht), do kumme vieli Zöllna un Sinda un hocke z Disch mit Jesus un sinene Jinger. 11Als des d Pharisäer sähn, sage sie zue sinene Jinger: Wurum ißt aicha Meischta mit d Zöllna un Sinda? 12Als des Jesus ghärt het, het da(er) gsait: Di Starke bruche d Dokta nit, sundern di Kranke. 13Gehn aba hi un lernt, was des heißt (Hosea 6,6): "Ich ha Wohlgfalle an Barmherzigkeit un nit am Opfa." Ich bi kumme, d Sinda z röfä un nit di Grechte. 14Do kumme d Jinger vum Johannes zue nem un hän gsait: Wurum faschte ma(mir) un d Pharisäer so viel, un dini Jinger faschte nit? 15Jesus git ne zantwort: We kenne d Hochziitsgäscht Leid ha, solang dr Bräutigam bi nene isch? S wird aba de Ziit kumme, daß dr Bräutigam vu nene gnumme wird; dann(dnoh) wäre sie faschte. 16Nemad flickt ä altes Kleid mit nem näji(naii) Lappe; denn dr Lappe rißt doch wieda vum Häß(Kleid) ab, un dr Riß wird ärga. 17Ma fillt au nit näji(naii) Wi in alti Schliich; sunscht vurieße d Schliich, un dr Wi wird vuschittet, un d Schliich vuderbe. Sundern ma fillt näji(naii) Wi in näji(naii) Schliich, so bliebe beidi mitänanda ganz. 18Als sa(er) so mit ne schwätzt, lueg (gib obacht), do kummt eina vu d Vorschteha vu d Gmeinde, flegt vor nem ane un het gsait: Mini Dochta isch ebe gschtorbe, aba kumm un lege di Hand uf sie, so wird sie lebändig. 19Un Jesus schtod uf un goht mit nem un sini Jinger. 20Un lueg (gib obacht), ä Wieb, des sit zwöelf Johr d Bloetfluß het, kunnt vu hinte an nen rah un brihrt d Saum vu sinem Gwand (Häß). 21Denn sie het gsait bi sich selbscht: Kennt i(ich) nur si Gwand (Häß) berihre, so wär i(ich) gsund 22Do drillt sich Jesus um un het sie gsäh un het gsait: Kasch froh si, mi Dochta, di Glaube het dir ghulfe. Un des Wieb isch gsund gsi zue dselbe Schtund. 23Un als sa(er) in des Hus vum Vorschteha kummt un gsäh het d Flöteschpiela un des Gwimmel vu Lit, 24het da(er) gsait: Gehn üsä! denn des Maidle isch nit dot, sundern s schloft. Un sie lache nen üs. 25Als aba d Lit nüstriebe ware, goht da(er) inä un packt sie bi dr Hand. Do schtod des Maidle uf. 26Un si Ruef hallt durch des ganze Land. 27Un als Jesus vu dert wietagoht, folge nem zwei Blindi, de brellä: He, dü Bue David, erbarm dich unsa! 28Un als sa heimkummt, kumme di Blindä zue nem. Un Jesus het gsait zue nene: Glaube ihr, daß i(ich) des doe ka? Do sage sie zue nem: Ja, Herr. 29Do brihrt da(er) ihri Auge un sait: Äich gschiht nohch äirem Glaube! 30Un ihri Auge wäre ufdoe. Un Jesus drohte ne un sait: Luege zue, daß ses nemads erfahrt! 31Aba sie gehn üsä un vubreite d Gschichte vu nem in däm ganze Land. 32Als de drno nüsgange ware, lueg (gib obacht), do bringe sie zue nem ä Mensch, der war schtumm un bsesse. 33Als aba dr bese Geischt üstriebe war, schwätzt dr Schtumme. Un s Volk vuwundret sich un het gsait: So ebis isch noh ne in Israel gsähne worde. 34Aba d Pharisäer hän gsait: Er tribt di bese Geischta üs durch ihr Obaschte. 35Un Jesus goht ringsum in alli Schtädt un Derfa (Käffa), lehrt in ihre Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un predigt s Evangelium vum Rich un heilt alli Krankkete un alli Gebreche. 36Un als sa(er) s Volk gsäh het, jammat`s nen; denn sie ware vuschmachtet un vuschtreit we Schof, de kei Schäfa (Hirte) hän. 37Do sait da(er) zue sinene Jinger: D Ernte isch groß, aba wenig sin Arbeita. 38Drum bitte d Herr vu d Ernte, daß sa Arbeita in sini Ernte schickt.