1Un i(ich) sieh ä andere schtarke Engel vum Himmel rabkumme, mit einare Wolke azogä, un d Rägeboge uf sinem Schädel un si Üsgsäh we d Sunne un sini Feß we Fiirsäule. 2Un na(er) het in sinere Hand ä Bechli, des war ufdoe. Un na(er) het sich anegschtellt si rechte Fueß uf s Meer un d linke uf d Erde, 3un na(er) brellt mit großa Schtimm, we ä Löwe brellt. Un als sa brellt, hebe de siebä Dunnda ihri Schtimm. 4Un als de siebä Dunnda gschwätzt hän, wot i(ich) s ufschriebe. Do ha i(ich) ä Schtimm vum Himmel ghärt zue ma(mir) sage: Vusiegle, was de siebä Dunnda gsait hän, un schrib s nit uf! 5Un dr Engel, den i(ich) schtoh sieh uf fem Meer un uf d Erde, hebt sini rechti Hand uf zum Himmel 6un schwoert bi däm, dr do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit, der d Himmel gschaffe het un was drin isch, un d Erde un was drin isch, un des Meer un was drin isch: S soll etze kei Ziit me si, 7sundern in d Däg, wenn dr siebte Engel si Schtimm hebt un sini Päpere blose wird, dann(dnoh) isch`s gmacht des Gheimnis Gottes, we na(er) s vukindigt het sinene Knecht, d Prophete. 8Un de Schtimm, de i(ich) vum Himmel ghärt ha, schwätzt abamols mit ma(mir) un sait: Gang hi, nimm des offene Bechli üs dr Hand vum Engel, der uf fem Meer un uf d Erde schtoht! 9Un i(ich) gang hi zum Engel un sag zue nem: Gib ma(mir) des Bechli! Un na(er) sait zue ma(mir): Nimm un iße`s! Un s wird dir bitta im Buch (Ranze) si, aba in dinem Mul (Gosch) wird's seß si we Honig. 10Un i(ich) nimmt des Bechli üs dr Hand vum Engel un has gäßä. Un s war seß in minem Mul (Gosch) we Honig, un als ich's gässä ha, war´s ma(mir) bitta im Buch (Ranze). 11Un ma(mir) wird gsait: Dü mueß abamols weissage iba Mensche un Natione un Schproche un vieli Kenig.