1Dnohch sieh i(ich) ä andere Engel nabfahre vum Himmel, der het großi Macht, un d Erde wird aglaichtet vu sinem Glanz. 2Un na(er) reft mit mächtiga Schtimm: Sie isch gfalle, sie isch gfalle, Babylon, di Große, un isch ä Hus dr Deufel wore un ä Gfängnis (Loch) vu ällei schlechte Geischta un ä Gfängnis (Loch) vu ällei schlechte Vegel un ä Gfängnis (Loch) vu ällei schlechte un vuhaßte Tiere. 3Denn vum Zorn (Wuet) Wi ihra Hurarai hän alli Velka trunke, un de Kenig uf d Erde hän mit ihr Hurarai triebe, un d Kauflit uf d Erde sin rich wore vu ihrem große Ibafluss. 4Un i(ich) ha ghärt ä andari Schtimm vum Himmel, de sait: Gehn üsä üs ihr, mi Volk, daß ihr nit teilhän an ihre Sinde un nigs abgrege vu ihre Plage! 5Denn ihri Sinde gehn bis an d Himmel, un Gott denkt a ihri Schand (Frevel). 6Vugelde (Heimzahle) ihr, we sie vugeldet (heimzahlt) het, un gen ihr zweifach zruck nohch ihre Werke! Un in d Kelch, in der sie äich igschenkt het, schenkt ihr zweifach i! 7Weviel Herrlichkeit un Ibafluss sie ka het, soviel Qual un Leid schenkt ihr i! Denn sie sait in ihrem Herz: Ich thron do un bi ä Kenigin un bi kei Witwe, un Leid wär i(ich) nit säh. 8Drum wäre ihri Plage a nem Dag kumme, Dod, Leid un Hunga, un mit Fiir wird sie vubrennt wäre; denn stark isch Gott dr Herr, der sie grichte het. 9Un s wäre um sie hiile un klage de Kenig uf d Erde, de mit ihr rumghurt un praßt hän, wenn sie sähn wäre d Rauch vu ihrem Brand, in däm sie vubrennt. 10Sie wäre fernab schtoh üs Angscht vor ihra Qual un schwätze: Mai, mai, dü großi Schtadt Babylon, dü schtarki Schtadt, in eina Schtund isch di Gricht kumme! 11Un de Kauflit uf d Erde wäre hiile un Leid schleipfe um sie, wel ihri Ware nemads me kaufe wird: 12Gold un Silba un Edelschtei un Perle un fienes Leine un Purpur un Seide un Scharlach un allaläi wohlriechende Helzer un allaläi Grät üs Elfebein un allaläi Grät üs wertvollem Holz un Erz un Ise un Marmor 13un Zimt un Balsam un Räuchawerk un Myrrhe un Weihrauch un Wi un El un fienem Mehl un Weize un Viecha un Schof un Gäul (Pferde) un Kärre un Leiba (Ranze) un Seele vu Mensche. 14Un des Obst, an däm di Seele Luscht het, isch dohi; un alles, was glänzend un herrlich war, isch fir di vulore, un ma wird s nimi finde. 15De Kauflit, de durch d Handel mit ihr rich wore sin, wäre fernab schtoh üs Angscht vor ihra Qual, wäre hiile un klage: 16Mai, mai, dü großi Schtadt, de azogä war mit fienem Leine un Purpur un Scharlach un gschmückt war mit Gold un Edelschtei un Perle, 17denn in eina Schtund isch vuwüschtet solcha Richtum! 18un brellä, als sie d Rauch vu ihrem Brand sähn: Wer isch d große Schtadt glich? 19Un sie werfe Schtaub uf ihri Kepf un brellä, hiilä un klage: Mai, mai, dü großi Schtadt, vu derem Ibafluß rich wore sin alli, de Schiff uf fem Meer hän; denn in eina Schtund isch sie vuwüschtet! 20Freue di iba sie, Himmel, un ihr Heilige un Aposchtel un Prophete! Denn Gott het sie grichtet um airetwillen. 21Un ä schtarke Engel hebt ä Schtei (Wackes) uf, groß we ä Mihlischtei, wirft nen ins Meer un sait: So wird in nem Schturm nabgworfe de großi Schtadt Babylon un nimi gfunde wäre. 22Un de Schtimm dr Sänga un Saiteschpiela, Flötenschpiela un Posaunepäpara soll nimi in dir ghärt wäre, un kei Handwerka irgendeines Handwerks soll me in dir gfunde wäre, un des Gräusch vu d Mihli soll nimi in dir ghärt wäre, 23un des Lecht vu d Lampe soll nimi in dir laichte, un d Schtimm vum Bräutigam un dr Braut soll nimi in dir ghärt wäre. Denn dini Kauflit ware Fürschte uf d Erde, un durch di Zaubarai sin vufihrt worde alli Velka; 24un des Bloet vu d Prophete un dr Heilige isch in ihr gfunde worde, un des Bloet alla dera, de uf d Erde umbrocht worde sin.