1Un dr fünfte Engel blost in sini Päpere; un i(ich) sieh ä Schtern, vum Himmel uf d Erde flege; un däm wird dr Schlissel zum Brunne vum Abgrund ge. 2Un na(er) doet d Brunne vum Abgrund uf, un s schtiegt uf ä Rauch üs däm Brunne we d Rauch vumä große Ofe, un s wäre dunkel d Sunne un d Luft vum Rauch vum Brunne. 3Un üs däm Rauch kumme Heigumba uf d Erde, un dene wird Macht ge, we d Skorpione uf d Erde Macht hän. 4Un s wird dene gsait, sie solle nit Schadä doe däm Gras uf d Erde noh allem Grene noh irgendeinem Baum, sundern ällei d Lit, de nit des Siegel Gottes hän an ihra Schtirn. 5Un dene wird Macht ge, nit daß sie sie umbringe däte, sundern sie quäle den fünf Monet lang; un ihri Qual war we ä Qual vu nem Skorpion, wenn na(er) ä Mensch schticht. 6Un in däne Däg wäre de Lit d Dod sueche un nit finde, sie wäre wotte schterbe, un dr Dod wird vu nene haue ab. 7Un de Heigumba sähn üs we Ross, de zum Kreg parrat sin, un uf ihre Kepf (Schädel) war ebis we goldeni Krone, un ihr Üsgsäh war glich dr Mensche 8un sie hän Hoor we Wiebahoor un Zähn we Löwezähn 9un hän Panza we iserne Panza, un des Rassle ihra Fligel war we des Rassle dr Kärre vu viele Ross, de in d Kreg laufe, 10un hän Schwänz we Skorpione un hän Schtachle, un in ihre Schwänz war ihri Kraft, Schadä z doe d Mensche fünf Monet lang; 11sie hän iba sich ä Kenig, d Engel vum Abgrund; si Name heißt uf hebräisch Abaddon, un uf griechisch het da(er) d Name Apollyon. 12Des erschte Wehe isch vorbi; lueg, s kumme noh zwei Wehe dnohch. 13Un dr sechste Engel blost in sini Päpere; un i(ich) ha ghärt ä Schtimm üs d vier Ecke vum goldene Altar vor Gott; 14de sait zue däm sechste Engel, der de Päpere het: Loß los de vier Engel, de bunde sin an däm große Schtrom Euphrat. 15Un sie wäre losglosse de vier Engel, de parat ware fir de Schtund un d Dag un d Monet un des Johr, umzbringe d dritte Deil vu d Mensche. 16Un de Zahl vum ritende Heer war vieldusigmol dusig; i(ich) ha ihri Zahl ghärt. 17Un so sieh i(ich) in dr Erschinig d Ross un der druf hockt: Sie hän fiirroti un blaui un schwefelgelbi Panza, un de Kepf (Schädel) vu d Ross ware we de Kepf vu Löwe, un üs ihrem Mul (Gosch) kummt Fiir un Rauch un Schwefel. 18Vu däne dräi Plage wird umbrocht dr dritte Deil dr Mensche, vu däm Fiir un Rauch un Schwefel, der üs ihrem Mul (Gosch) kummt. 19Denn de Kraft vu d Ross war in ihrem Mul un in ihrem Schwanz; denn ihri Schwänz ware d Schlange glich un hän Kepf, un mit däne hän sie Schadä gmacht. 20Un de ibrige Lit, de nit umbrocht wäre vu däne Plage, kehre nit um vu d Werke ihra Händ(Pfode), daß sie nimi abäte den de bese Geischta un de goldene, silberne, eherne, schteinerne un hölzerne Götze, de nit sähn noh häre noh go kenne, 21un sie kehre au nit um vu ihrem Morde, ihra Zaubarai, ihra Unzucht un ihra Schtälarei.