1D Schwache im Glaube näme äich a schtriete nit iba Meinige. 2Dr eine glaubt, er dirft alles ässä; wer aba schwach isch, der ißt kei Fleisch. 3Wer ißt, der vuacht den nit, der nit ißt; un wer nit ißt, der richt den nit, der ißt; denn Gott het nen agnumme. 4Wer bisch dü, daß dü ä fremde Knecht richtesch? Er schtoht odr flegt sinem Herrn. Er wird aba schtoh bliebe; denn dr Herr ka nen aufrecht hebä. 5Dr eine hebt (haltet) ä Dag fir hecha als d andere; d andere aba hebt (haltet) alli Däg fir glich. Jeda isch in sinere Meinig gwiß. 6Wer uf d Dag achtet, der doet's im Blick uf d Herrn; wer ißt, der ißt im Blick uf d Herrn, denn na(er) dankt Gott; un wer nit ißt, der ißt im Blick uf d Herrn nit un dankt Gott au. 7Denn keina läbt sich selba, un keina schtirbt sich selba. 8Läbä ma(mir), so läbä ma(mir) däm Herrn; schterbe ma(mir), so schterbe ma(mir) däm Herrn. Drum: ma(mir) läbä odr schterbe, so sin ma(mir) vum Herrn. 9Denn dzue isch Chrischtus gschtorbe un wieda lebändig wore, daß sa(er) iba Doti un Läbändigi Herr isch. 10Dü aba, was richtesch dü di Brueda? Odr dü, was vuachtesch dü di Brueda? Mir wäre alli vor d Richtaschtuehl Gottes geschtellt wäre. 11Denn s schtoht gschriebe (Jesaja 45,23): «So wohr i(ich) läb, sait dr Herr, mir solle sich alli Knie beuge, un alli Zunge solle Gott bekannt wäre." 12So wird etze jeda vu uns(us) fir sich selbscht Gott Antwort ge. 13Drum len uns(us) nimi eina d andere richte; sundern richte vielme äire Sinn (Gmeht) druf, daß nemads sinem Brueda ä Aschtoß odr Ärgernis git. 14Ich weiß un bi gwiß in däm Herrn Jesus, daß nigs dreckig isch an sich selbscht; nur fir den, der s fir dreckig hebet (haltet), isch s dreckig. 15Wenn aba di Brueda wägä dinem Ässä trurig wird, so handelsch dü nimi nohch dr Lebi (Liebe). Bring nit durch di Ässä de ins End, fir de Chrischtus gschtorbe isch. 16S soll doch nit vuläschtert wäre, was ihr Guetes hän. 17Denn des Rich Gottes isch nit Ässä un Trinke, sundern Grechtigkeit un Friede un Fräid(Freud) in däm heilige Geischt. 18Wer drin Chrischtus dient, der isch Gott ä freud un bi d Mensch gachtet. 19Drum len uns(us) däm nochgo, was zum Friede dient un zue d Erbauig undaänanda. 20Zerschtäre nit wägä dem Ässä nit Gottes Gschafftes. S isch zwar alles sufa; aba s isch nit guet fir den, der s mit schlechtem Gwisse ißt. 21S isch bessa, dü ißesch kei Fleisch un trinksch kei Wi un doesch nigs, woran sich di Brueda ärgert. 22D Glaube, den dü hesch, bhalt bi dir selbscht vor Gott. Selig isch, der sich selbscht nit zue vuurteile brucht, wenn na(er) sich preft. 23Wer aba däbi zwieflet un trozdem ißt, der isch grichtet, denn s kummt nit üs däm Glaube. Was aba nit üs däm Glaube kummt, des isch Sinde.