1Mir aba, de ma(mir) stark sin, solle des Unvumege vu d Schwache trage un nit Gfalle an uns(us) selba ha. 2Jeda vu uns(us) läbt so, daß sa(er) sinem Nächschte gfallt zum Guete un zue d Erbauig. 3Denn au Chrischtus het nit a sich selbscht Gfalle ka, sundern we gschriebe schtoht (Psalm 69,10): «De Schmach vu däne, de dich bschimpfe, sin uf mich gflogä." 4Denn was zvor gschriebe isch, des isch uns(us) als Lehr gschriebä, dmit ma(mir) durch Geduld un d Troscht vu d Schrift Hoffnig hän. 5Gott aba vu d Geduld un vum Troscht gib äich, daß ihr iträchtig gsinnt sin undaänanda, Chrischtus Jesus gmäß, 6dmit ihr imetig mit nem Mul (Gosch) Gott lobe, d Vada (Babbe) unsares Herrn Jesus Chrischtus. 7Drum nämme änanda a, we Chrischtus äich agnumme het zue Gottes Lob. 8Denn i(ich) sag: Chrischtus isch ä Diena dr Jude wore um dr Wahrhaftigkeit Gottes wägä, um de Vuheißige (Vuschpreche) zue bschtätige, de d Vädere ge sin; 9de Heide aba solle Gott lobe um dr Barmherzigkeit wägä, we gschriebe schtoht (Psalm 18,50): «Dorum will i di lobe unda d Heide un dinem Name singen." 10Un nomol heißt´s (5. Moses 32,43): «Fraie äich, ihr Heide, mit sinem Volk!" 11Un nomol (Psalm 117,1): «Lobet d Herrn, alli Heide, un preise nen, alli Velka!" 12Un nomol sait Jesaja (Jesaja 11,10): «S wird kumme dr Sproß üs dr Wurzle Isais un wird ufschtoh, um z herrsche iba de Heide; uf das de Heide hoffe wäre." 13D Gott vu d Hoffnig aba mach äich mit alle Fräid(Freud) voll un Friede im Glaube, daß ihr imma rich sin an Hoffnig durch de Kraft vum heiligem Geischt. 14Ich weiß aba selbscht arg wohl vu äich, lebi Breda, daß au ihr selba voll Geti sin, erfillt mit allem Wisse, so daß ihr äich undaänanda vumahne kennt. 15Ich ha´s aba trozdem gwagt un äich manches gschriebä, um äich zue erinnere kraft dr Gnade, de ma(mir) vu Gott ge isch, 16dmit i(ich) ä Diena Chrischti Jesus unda d Heide bin, um des Evangelium Gottes prieschterlich uszrichte, dmit de Heide ä Opfa wäre, des Gott ä freud isch, gheiligt durch d heilige Geischt. 17Drum ka i(ich) mi rehme in Chrischtus Jesus vor Gott. 18Denn i(ich) wär nit wage, vu ebis z schwätze, des nit Chrischtus durch mi gwirkt het, um de Heide zum Folge (Brav si) z bringe durch Wort un Gschafftes, 19in dr Kraft vu Zeiche un Wunda un in d Kraft vum Geischt Gottes. So ha i(ich) vu Jerusalem üs ringsumher bis nohch Illyrien des Evangelium vum Chrischtus voll usgrichtet. 20Däbi ha i(ich) mi Ehri dodra bschtimmt, des Evangelium z predige, wo Chrischti Name noh nit bkannt isch, dmit i(ich) nit uf ä fremde Grund bäut hät, 21sundern i(ich) ha doe, we´s gschriebe schtoht (Jesaja 52,15): «Däne nigs vu nem vukindigt worde isch, de solle säh, un de nigs ghärt hän, solle vuschtoh." 22Des isch au d Grund, wurum i(ich) so vieli Mol dra ghindat wore bi, zue äich z kumme. 23Etze aba ha i(ich) keini Ufgabe me in däne Lända, ha aba sit vieli Johr des Vulange, zue äich z kumme, 24wenn i(ich) nohch Spanien reise wir. Denn i(ich) hoff, daß i(ich) bi äich durchreis un äich säh ka un vu äich derthi wietagleitet wir, doch so, daß i(ich) mi zvor ä weng an äich erquick. 25Etze aba fahr i(ich) hi nohch Jerusalem, um d Heilige z diene. 26Denn de in Mazedonie un Achaja hän willig ä Gabe zsämmeglegt fir de Armi unda d Heilige in Jerusalem. 27Sie hän's willig doe un sin au ihri Schuldna. Denn wenn de Heide a ihre geischtliche Gabe Adeil gregä hän, isch s recht un billig, daß sie ne au mit leibliche Gabe Denscht erwiese. 28Wenn i(ich) des etze üsgrichtet un nene d Ertrag zuevalässig ibage ha, will i(ich) vu äich üs nohch Spanien ze. 29Ich weiß aba, wenn i(ich) zue äich kumm, daß i(ich) mit däm volle Sege Chrischti kumme wir. 30Ich vumahn äich aba, lebi Breda, durch unseren Herrn Jesus Chrischtus un durch de Lebi (Liebe) vum Geischt, daß ihr ma(mir) kämpfe helft durch äiri Gebete fir mich zue Gott, 31dmit i(ich) errettet wir vu d Ungläubige in Judäa un mi Denscht, den i(ich) fir Jerusalem doe, d Heilige willkumme isch, 32dmit i(ich) mit Fräid(Freud) zue äich kumm noh Gottes Wille un mi mit äich erquick. 33D Gott vum Friede aba isch mit äich allene! Amen.