1So git`s etze kei Vudammnis fir de, de in Chrischtus Jesus sin. 2Denn des Gsetz vum Geischt, der lebändig macht in Chrischtus Jesus, het di fräi gmacht vum Gsetz dr Sinde un vum Dod. 3Denn was däm Gsetz unmeglich war, wel`s durch des Fleisch gschwächt war, des doet Gott: er schickt si Bue in dr Gschtalt vum sindige Fleisches un um dr Sinde wille un vudammt d Sinde im Fleisch, 4dmit d Grechtigkeit, vum Gsetz gforderet, in uns(us) erfillt wird, de ma(mir) etze nit nohch rem Fleisch läbä, sundern nohch rem Geischt. 5Denn de do fleischlich sin, de sin fleischlich gsinnt; de aba geischtlich sin, de sin geischtlich gsinnt. 6Aba fleischlich gsinnt si isch d Dod, un geischtlich gsinnt si isch Läbä un Friede. 7Denn fleischlich gsinnt si isch Feindschaft gege Gott, wel des Fleisch däm Gsetz Gottes nit folgsam isch; denn s vumag's au nit. 8De aba fleischlich sin, kenne Gott nit gfalle. 9Ihr aba sin nit fleischlich, sundern geischtlich, wenn denn Gottes Geischt in äich wohnt. Wer aba Chrischti Geischt nit het, der isch nit si. 10Wenn aba Chrischtus in äich isch, so isch dr Leib (Ranze) zwar dot um dr Sinde wille, dr Geischt aba isch Läbä um dr Grechtigkeit wille. 11Wenn etze dr Geischt vu däm, der wo Jesus vu d Dote uferweckt het, in äich wohnt, so wird da(er), der wo Chrischtus vu d Dote uferweckt het, au äiri schterbliche Leiba (Ranze) lebändig mache durch si Geischt, der in äich wohnt. 12So sin ma(mir) etze, lebi Breda, nit däm Fleisch schuldig, daß ma(mir) nohch rem Fleisch läbä. 13Denn wenn ihr nohch rem Fleisch läbt, so den na schterbe mese; wenn ihr aba durch d Geischt de Tade vum Fleisch ablege(umbringe), so den na läbä. 14Denn weli dr Geischt Gottes tribt, de sin Gottes Kinda. 15Denn ihr hän nit ä knechtische Geischt gregt, daß sa äich abamols firchte men; sundern ihr hän ä kindliche Geischt gregt, durch den ma(mir) röfä: Abba, liebe Vada (Babbe)! 16Dr Geischt selbscht git Ziignis unsam Geischt, daß ma(mir) Gottes Kinda sin. 17Sind ma(mir) aba Kinda, so sin ma(mir) au Erbe, nämlich Gottes Erbe un Miterbe Chrischti, wenn ma(mir) denn mit nem liede, dmit ma(mir) au mit zue d Herrlichkeit erhobe wäre. 18Denn i(ich) bi ibaziigt, daß de Ziit vu d Liede nit ins Gwicht flege gegeiba dr Herrlichkeit, de an uns(us) zeigt (offenbart) wäre soll. 19Denn des ängschtliche Harre vu d Gschöpf wartet druf, daß de Kinda Gottes bekannt wäre. 20D Schöpfig isch jo undaworfe dr Vugänglichkeit - ohni ihr Wille, sundern durch den, der sie undaworfe het -, doch uf Hoffnig; 21denn au de Schöpfig wird fräi wäre vu d Knechtschaft dr Vugänglichkeit zue d herrliche Fräiheit vu d Kinda Gottes. 22Denn ma(mir) wisse, daß de ganzi Schöpfig bis zue däm Etze mit uns(us) seufzt un angscht het. 23Nit ällei aba sie, sundern au mir selba, de ma(mir) d Geischt als Erstlingsgabe hän, seufze in uns(us) selba un sehne uns(us) nohch d Kindschaft, d Erlesig vu unsrem Leib (Ranze). 24Denn ma(mir) sin zwar grettet, doch uf Hoffnig. D Hoffnig aba, de ma sieht, isch nit Hoffnig; denn we ka ma uf des hoffe, was ma sieht? 25Wenn ma(mir) aba uf des hoffe, was ma(mir) nit sähn, so warte ma(mir) druf in Geduld. 26Eso hilft au dr Geischt unsra Schwachheit uf. Denn ma(mir) wisse nit, was ma(mir) bäte solle, we sich's kert; sundern dr Geischt selbscht vutritt uns(us) mit unüsschprechliche Seufze. 27Der aba de Herze erforscht, der weiß, woruf dr Sinn (s Gmeht) vum Geischt grichtet isch; denn na(er) vutritt di Heilige, we`s Gott gfalle doet. 28Mir wisse aba, daß däne, de Gott lieb hän, alli Sache zum Beschte diene, däne, de nohch sinem Rotschluß bruefe sin. 29Denn de na(er) üsgwält het, de het da(er) au vorherbschtimmt, daß sie glich si solle däm Bild vu sinem Bue, dmit der d Erschtgeborene isch unda viele Breda. 30De er aba vorherbschtimmt het, de het da(er) au bruefe; de na(er) aba bruefe het, de het da(er) au Grecht gmacht; de na(er) aba Grecht gmacht het, de het da(er) au vuherrlicht. 31Was wen ma(mir) etze dozue sage? Isch Gott fir uns(us), wer ka gege uns(us) si? 32Der au si eigene Bue nit vuschont het, sundern het nen fir uns(us) alli hige - we soll la(er) uns(us) mit nem nit alles schenke? 33Wer will de Üserwählte Gottes bschuldige? Gott isch do, der Grecht macht. 34Wer will vudamme? Chrischtus Jesus isch do, der gschtorbe isch, noh vielme, der au uferweckt isch, der zue d Rechte Gottes isch un uns(us) vutritt. 35Wer will uns(us) trenne vu d Lebi (Liebe) Chrischti? Trebsal odr Angscht odr Vufolgig odr Hunga odr Nackedei (Blöße) odr Gfahr odr Schwert? 36we gschriebe schtoht (Psalm 44,23): "Wägä dir wäre ma(mir) umbrocht d ganze Dag; ma(mir) sin gachtet we Schlachtvieh." 37Aba in däm alle ibawinde ma(mir) wit durch den, der uns(us) gliebt (leb ka) het. 38Denn i(ich) bi gwiß, daß nit Dod noh Läbä, nit Engel noh Mächte noh Gwalte, nit Gegäwärtiges noh Zuekinftiges, 39nit Hohes noh Defes noh ä anderi Gschöpf uns(us) trenne ka vu d Lebi (Liebe) Gottes, de in Chrischtus Jesus isch, unsam Herr.