1Paulus, ä Knecht Gottes un ä Aposchtel Jesus Chrischti, noh rem Glaube dr Üserwählte Gottes un noh rem Wisse vu d Wohret, de däm Glaube gmäß isch, 2in d Hoffnig uf des ewige Läbä, des Gott, der nit legt, vuheiße het vor d Ziit vu d Welt; 3aba zue sinere Ziit het da(er) si Wort zeigt (offenbart) durch d Predigt, de ma(mir) avuträut isch noh rem Bfehl Gottes, vu unsarem Heilands; 4fir d Titus, minem rechte Bue noh unsa beida Glaube: Gnade un Friede vu Gott, däm Vada (Babbe), un Chrischtus Jesus, unsam Heiland! 5Deswege han i di in Kreta glo, daß dü alles usrichtesch, was noh fehlt, un iba all in d Schtädt Älteste isetzesch, we i(ich) dir bfohle ha: 6wenn eina untadelig isch, Ma vu einem einzige Wieb isch, der gläubige Kinda het, der nit im Ruef schtoh, schludrig odr unghorsam z si. 7Denn ä Bischof soll untadelig si als ä Hushalta Gottes, nit eigensinnig, nit jähzornig, kei Säufa, nit strietsüchtig, nit schändliche Gwinn sueche; 8sundern gaschtfräi, gütig, bsonne, Grecht, fromm, enthaltsam; 9er haltet sich an des Wort vu d Lehr, des gwiß isch, dmit da(er) de Kraft het, zue vumahne mit d heilsamen Lehr un zrechtzwiese, de ufmucke. 10Denn s git vieli Frechi, unnütze schwätzer un Vufihra, bsunders de üs d Jude, 11däne ma des Mul stopfe mueß, wel sie ganzi Hiisa vuwirre un lehre, was nit si darf, um schändliche Gwinn wille. 12S het eina vu nene gsait, ihr eigena Prophet: Di Kreter sin imma Vulogeni, besi Tiere un fuli Bäuch (Ranze). 13Des Ziignis isch wohr. Üs däm Grund wies sie scharf zrecht, dmit sie gsund wäre im Glaube 14un nit achte uf de jüdischi Fable un de Gebote vu Mensche, de sich vu d Wohret abwende. 15Den d Sufare (Reine) isch alles sufa; d Dreckige (Unreine) aba un Ungläubige isch nigs sufa, sundern dreckig isch beides, ihr Sinn (Gmeht) un ihr Gwisse. 16Sie sage, sie kenne Gott, aba mit d Werke vuliigne sie nen; ä Greuel sin sie un folge nit un sin zue allem guete Gschäfft untüchtig.