1Erinnre sie dra, daß sie dr Gwalt vu d Obrigkeit folgsam un hörig sin, zue allem guete Gschäft parat, 2nemads vuliigne, nit schtriete, gütig sin, alli Sanftmuet bewiese gege alli Mensche. 3Denn au ma(mir) ware freher unvuschtändig, unfolgsam, sin in Irre gange, ware mancha Luscht un Glüschte dienschtbar un läbte in Bosheit un Näid, ware vuhaßt un haßte uns(us) undaänanda. 4Als aba erschiene isch de Freundlichkeit un Menscheliebe Gottes, unsares Heilands, 5macht da(er) uns(us) selig - nit um d Werke vu d Grechtigkeit wille, de ma(mir) doe hän, sundern noh sinere Barmherzigkeit - durch des Bad vu d Wiedageburt un Ernaiarig im heilige Geischt, 6de na(er) iba uns(us) viel üsgosse het durch Jesus Chrischtus, unsren Heiland, 7dmit ma(mir), durch sini Gnade Grecht wore, Erbe vum ewige Läbä däte noh unsri Hoffnig. 8Des isch gwißlig wohr. 9Vu dumme Froge aba, vu Gschlechtsregischter, vu Zank un Händel iba des Gsetz halt di wiet wäg; denn sie sin unnitz un nichtig. 10Ä ketzerische Mensch meid, wenn na(er) eimol un noh ämol ermahnt isch, 11un wisse, daß ä solcha ganz vukehrt isch un sindigt un sich selbscht dmit des Urdeil sait. 12Wenn i(ich) Artemas odr Tychikus zue dir schicke wäre, so kumm schnell zue ma(mir) noh Nikopolis; denn i(ich) ha bschlosse, dert d Winta iba z bliebe. 13Zenas, d Rechtsglehrte, un Apollos rüscht guet üs zue d Reise, dmit ne nigs fehlt. 14Loß aba au di Unsre lerne, sich vorzdoe mit guete Werke, wo sie nedig sin, dmit sie kei fruchtloses Läbä fihre. 15S greße di alli, de bi ma(mir) sin. Greß alli, de uns(us) leb(lieb) hän im Glaube. Di Gnade isch mit äich ällei!