1Agrippa vero ad Paulum ait : Permittitur tibi loqui pro temetipso. Tunc Paulus extenta manu cpit rationem reddere : 2De omnibus quibus accusor a Judis, rex Agrippa, stimo me beatum apud te cum sim defensurus me hodie, 3maxime te sciente omnia, et qu apud Judos sunt consuetudines et qustiones : propter quod obsecro patienter me audias. 4Et quidem vitam meam a juventute, qu ab initio fuit in gente mea in Jerosolymis, noverunt omnes Judi : 5prscientes me ab initio (si velint testimonium perhibere) quoniam secundum certissimam sectam nostr religionis vixi pharisus. 6Et nunc, in spe qu ad patres nostros repromissionis facta est a Deo, sto judicio subjectus : 7in quam duodecim tribus nostr nocte ac die deservientes, sperant devenire. De qua spe accusor a Judis, rex. 8Quid incredibile judicatur apud vos, si Deus mortuos suscitat ? 9Et ego quidem existimaveram me adversus nomen Jesu Nazareni debere multa contraria agere, 10quod et feci Jerosolymis, et multos sanctorum ego in carceribus inclusi, a principibus sacerdotum potestate accepta : et cum occiderentur, detuli sententiam. 11Et per omnes synagogas frequenter puniens eos, compellebam blasphemare : et amplius insaniens in eos, persequebar usque in exteras civitates. 12In quibus dum irem Damascum cum potestate et permissu principum sacerdotum, 13die media in via vidi, rex, de clo supra splendorem solis circumfulsisse me lumen, et eos qui mecum simul erant. 14Omnesque nos cum decidissemus in terram, audivi vocem loquentem mihi hebraica lingua : Saule, Saule, quid me persequeris ? durum est tibi contra stimulum calcitrare. 15Ego autem dixi : Quis es, domine ? Dominus autem dixit : Ego sum Jesus, quem tu persequeris. 16Sed exsurge, et sta super pedes tuos : ad hoc enim apparui tibi, ut constituam te ministrum, et testem eorum qu vidisti, et eorum quibus apparebo tibi, 17eripiens te de populo et gentibus, in quas nunc ego mitto te, 18aperire oculos eorum, ut convertantur a tenebris ad lucem, et de potestate Satan ad Deum, ut accipiant remissionem peccatorum, et sortem inter sanctos, per fidem qu est in me. 19Unde, rex Agrippa, non fui incredulus clesti visioni : 20sed his qui sunt Damasci primum, et Jerosolymis, et in omnem regionem Jud, et gentibus, annuntiabam, ut pnitentiam agerent, et converterentur ad Deum, digna pnitenti opera facientes. 21Hac ex causa me Judi, cum essem in templo, comprehensum tentabant interficere. 22Auxilio autem adjutus Dei usque in hodiernum diem, sto, testificans minori atque majori, nihil extra dicens quam ea qu prophet locuti sunt futura esse, et Moyses, 23si passibilis Christus, si primus ex resurrectione mortuorum, lumen annuntiaturus est populo et gentibus. 24Hc loquente eo, et rationem reddente, Festus magna voce dixit : Insanis, Paule : mult te litter ad insaniam convertunt. 25Et Paulus : Non insanio, inquit, optime Feste, sed veritatis et sobrietatis verba loquor. 26Scit enim de his rex, ad quem et constanter loquor : latere enim eum nihil horum arbitror. Neque enim in angulo quidquam horum gestum est. 27Credis, rex Agrippa, prophetis ? Scio quia credis. 28Agrippa autem ad Paulum : In modico suades me christianum fieri. 29Et Paulus : Opto apud Deum, et in modico et in magno, non tantum te, sed etiam omnes qui audiunt hodie fieri tales, qualis et ego sum, exceptis vinculis his. 30Et exsurrexit rex, et prses, et Bernice, et qui assidebant eis. 31Et cum secessissent, loquebantur ad invicem, dicentes : Quia nihil morte aut vinculis dignum quid fecit homo iste. 32Agrippa autem Festo dixit : Dimitti poterat homo hic, si non appellasset Csarem.