1Ego Nabuchodonosor quietus eram in domo mea, et florens in palatio meo : 2somnium vidi, quod perterruit me : et cogitationes me in strato meo, et visiones capitis mei conturbaverunt me. 3Et per me propositum est decretum ut introducerentur in conspectu meo cuncti sapientes Babylonis, et ut solutionem somnii indicarent mihi. 4Tunc ingrediebantur arioli, magi, Chaldi, et aruspices, et somnium narravi in conspectu eorum : et solutionem ejus non indicaverunt mihi, 5donec collega ingressus est in conspectu meo Daniel, cui nomen Baltassar secundum nomen dei mei, qui habet spiritum deorum sanctorum in semetipso : et somnium coram ipso locutus sum. 6Baltassar, princeps ariolorum, quoniam ego scio quod spiritum sanctorum deorum habeas in te, et omne sacramentum non est impossibile tibi : visiones somniorum meorum, quas vidi, et solutionem earum narra. 7Visio capitis mei in cubili meo : videbam, et ecce arbor in medio terr, et altitudo ejus nimia. 8Magna arbor, et fortis, et proceritas ejus contingens clum : aspectus illius erat usque ad terminos univers terr. 9Folia ejus pulcherrima, et fructus ejus nimius : et esca universorum in ea. Subter eam habitabant animalia et besti, et in ramis ejus conversabantur volucres cli : et ex ea vescebatur omnis caro. 10Videbam in visione capitis mei super stratum meum, et ecce vigil, et sanctus, de clo descendit. 11Clamavit fortiter, et sic ait : Succidite arborem, et prcidite ramos ejus : excutite folia ejus, et dispergite fructus ejus : fugiant besti, qu subter eam sunt, et volucres de ramis ejus. 12Verumtamen germen radicum ejus in terra sinite, et alligetur vinculo ferreo et reo in herbis qu foris sunt, et rore cli tingatur, et cum feris pars ejus in herba terr. 13Cor ejus ab humano commutetur, et cor fer detur ei : et septem tempora mutentur super eum. 14In sententia vigilum decretum est, et sermo sanctorum, et petitio : donec cognoscant viventes quoniam dominatur Excelsus in regno hominum, et cuicumque voluerit, dabit illud, et humillimum hominem constituet super eum. 15Hoc somnium vidi ego Nabuchodonosor rex : tu ergo Baltassar interpretationem narra festinus, quia omnes sapientes regni mei non queunt solutionem edicere mihi : tu autem potes, quia spiritus deorum sanctorum in te est. 16Tunc Daniel, cujus nomen Baltassar, cpit intra semetipsum tacitus cogitare quasi una hora : et cogitationes ejus conturbabant eum. Respondens autem rex, ait : Baltassar, somnium et interpretatio ejus non conturbent te. Respondit Baltassar, et dixit : Domine mi, somnium his, qui te oderunt, et interpretatio ejus hostibus tuis sit. 17Arborem, quam vidisti sublimem atque robustam, cujus altitudo pertingit ad clum, et aspectus illius in omnem terram ; 18et rami ejus pulcherrimi, et fructus ejus nimius, et esca omnium in ea, subter eam habitantes besti agri, et in ramis ejus commorantes aves cli : 19tu es rex, qui magnificatus es, et invaluisti : et magnitudo tua crevit, et pervenit usque ad clum, et potestas tua in terminos univers terr. 20Quod autem vidit rex vigilem, et sanctum descendere de clo, et dicere : Succidite arborem, et dissipate illam, attamen germen radicum ejus in terra dimittite, et vinciatur ferro et re in herbis foris, et rore cli conspergatur, et cum feris sit pabulum ejus, donec septem tempora mutentur super eum : 21hc est interpretatio sententi Altissimi, qu pervenit super dominum meum regem, 22Ejicient te ab hominibus, et cum bestiis ferisque erit habitatio tua, et fnum ut bos comedes, et rore cli infunderis : septem quoque tempora mutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus super regnum hominum, et cuicumque voluerit, det illud. 23Quod autem prcepit ut relinqueretur germen radicum ejus, id est arboris : regnum tuum tibi manebit postquam cognoveris potestatem esse clestem. 24Quam ob rem, rex, consilium meum placeat tibi, et peccata tua eleemosynis redime, et iniquitates tuas misericordiis pauperum : forsitan ignoscet delictis tuis. 25Omnia hc venerunt super Nabuchodonosor regem. 26Post finem mensium duodecim, in aula Babylonis deambulabat. 27Responditque rex, et ait : Nonne hc est Babylon magna, quam ego dificavi in domum regni, in robore fortitudinis me, et in gloria decoris mei ? 28Cumque sermo adhuc esset in ore regis, vox de clo ruit : Tibi dicitur, Nabuchodonosor rex : Regnum tuum transibit a te, 29et ab hominibus ejicient te, et cum bestiis et feris erit habitatio tua : fnum quasi bos comedes, et septem tempora mutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus in regno hominum, et cuicumque voluerit, det illud. 30Eadem hora sermo completus est super Nabuchodonosor, et ex hominibus abjectus est, et fnum ut bos comedit, et rore cli corpus ejus infectum est, donec capilli ejus in similitudinem aquilarum crescerent, et ungues ejus quasi avium. 31Igitur post finem dierum, ego Nabuchodonosor oculos meos ad clum levavi, et sensus meus redditus est mihi : et Altissimo benedixi, et viventem in sempiternum laudavi et glorificavi : quia potestas ejus potestas sempiterna, et regnum ejus in generationem et generationem. 32Et omnes habitatores terr apud eum in nihilum reputati sunt : juxta voluntatem enim suam facit tam in virtutibus cli quam in habitatoribus terr : et non est qui resistat manui ejus, et dicat ei : Quare fecisti ? 33In ipso tempore sensus meus reversus est ad me, et ad honorem regni mei, decoremque perveni : et figura mea reversa est ad me, et optimates mei et magistratus mei requisierunt me, et in regno meo restitutus sum : et magnificentia amplior addita est mihi. 34Nunc igitur, ego Nabuchodonosor laudo, et magnifico, et glorifico regem cli : quia omnia opera ejus vera, et vi ejus judicia, et gradientes in superbia potest humiliare.