1Nuntiatumque est Holoferni principi militi Assyriorum, quod filii Isral prpararent se ad resistendum, ac montium itinera conclusissent : 2et furore nimio exarsit in iracundia magna, vocavitque omnes principes Moab et duces Ammon, 3et dixit eis : Dicite mihi quis sit populus iste, qui montana obsidet : aut qu, et quales, et quant sint civitates eorum : qu etiam sit virtus eorum, aut qu sit multitudo eorum, vel quis rex militi illorum : 4et quare pr omnibus qui habitant in oriente, isti contempserunt nos, et non exierunt obviam nobis ut susciperent nos cum pace ? 5Tunc Achior dux omnium filiorum Ammon respondens, ait : Si digneris audire, domine mi, dicam veritatem in conspectu tuo de populo isto qui in montanis habitat, et non egredietur verbum falsum ex ore meo. 6Populus iste ex progenie Chaldorum est. 7Hic primum in Mesopotamia habitavit, quoniam noluerunt sequi deos patrum suorum, qui erant in terra Chaldorum. 8Deserentes itaque cremonias patrum suorum, qu in multitudine deorum erant, 9unum Deum cli coluerunt, qui et prcepit eis ut exirent inde et habitarent in Charan. Cumque operuisset omnem terram fames, descenderunt in gyptum, illicque per quadringentos annos sic multiplicati sunt, ut dinumerari eorum non posset exercitus. 10Cumque gravaret eos rex gypti, atque in dificationibus urbium suarum in luto et latere subjugasset eos, clamaverunt ad Dominum suum, et percussit totam terram gypti plagis variis. 11Cumque ejecissent eos gyptii a se, et cessasset plaga ab eis, et iterum eos vellent capere, et ad suum servitium revocare, 12fugientibus his, Deus cli mare aperuit, ita ut hinc inde aqu quasi murus solidarentur, et isti pede sicco fundum maris perambulando transirent. 13In quo loco dum innumerabilis exercitus gyptiorum eos persequeretur, ita aquis coopertus est, ut non remaneret vel unus, qui factum posteris nuntiaret. 14Egressi vero mare Rubrum, deserta Sina montis occupaverunt, in quibus numquam homo habitare potuit, vel filius hominis requievit. 15Illic fontes amari obdulcati sunt eis ad bibendum, et per annos quadraginta annonam de clo consecuti sunt. 16Ubicumque ingressi sunt sine arcu et sagitta, et absque scuto et gladio, Deus eorum pugnavit pro eis, et vicit. 17Et non fuit qui insultaret populo isti, nisi quando recessit a cultu Domini Dei sui. 18Quotiescumque autem prter ipsum Deum suum, alterum coluerunt, dati sunt in prdam, et in gladium, et in opprobrium. 19Quotiescumque autem pnituerunt se recessisse a cultura Dei sui, dedit eis Deus cli virtutem resistendi. 20Denique Chananum regem, et Jebusum, et Pherezum, et Hethum, et Hevum, et Amorrhum, et omnes potentes in Hesebon prostraverunt, et terras eorum et civitates eorum ipsi possederunt : 21et usque dum non peccarent in conspectu Dei sui, erant cum illis bona : Deus enim illorum odit iniquitatem. 22Nam et ante hos annos cum recessissent a via quam dederat illis Deus ut ambularent in ea, exterminati sunt prliis a multis nationibus, et plurimi eorum captivi abducti sunt in terram non suam. 23Nuper autem reversi ad Dominum Deum suum, ex dispersione qua dispersi fuerant, adunati sunt, et ascenderunt montana hc omnia, et iterum possident Jerusalem, ubi sunt sancta eorum. 24Nunc ergo mi domine, perquire si est aliqua iniquitas eorum in conspectu Dei eorum : ascendamus ad illos, quoniam tradens tradet illos Deus eorum tibi, et subjugati erunt sub jugo potenti tu. 25Si vero non est offensio populi hujus coram Deo suo, non poterimus resistere illis, quoniam Deus eorum defendet illos : et erimus in opprobrium univers terr. 26Et factum est, cum cessasset loqui Achior verba hc, irati sunt omnes magnates Holofernis, et cogitabant interficere eum, dicentes ad alterutrum : 27Quis est iste, qui filios Isral posse dicat resistere regi Nabuchodonosor et exercitibus ejus, homines inermes, et sine virtute, et sine peritia artis pugn ? 28Ut ergo agnoscat Achior quoniam fallit nos, ascendamus in montana : et cum capti fuerint potentes eorum, tunc cum eisdem gladio transverberabitur : 29ut sciat omnis gens quoniam Nabuchodonosor deus terr est, et prter ipsum alius non est.